انتقام صورتی سبعانه از عدالت است؛ هرچه بیشتر در سرشت آدمی ریشه بدواند، قانون باید آن را بیشتر هرس کند. چه انجام اولین خطا نقض قانون است، اما انتقام گرفتن بابت آن خطا حذف قانون از رأس امور است. بی‌گمان انتقام‌جو با دشمنش برابر است، اما اگر از انتقام درگذرد برتری با اوست؛ چه بخشش از بزرگان است؛ و یقین دارم سلیمان نبی بود که گفت «چشم‌پوشی انسان از جرم نشانۀ شوکت اوست». آنچه گذشته است، رفته و بازنمی‌گردد؛ انسان عاقل نیز برای حال و آیندۀ خود به‌قدر کافی مشغله دارد؛ پس اگر بار گذشته را بر دوش کشد تنها وقت خویش بیهوده از کف داده است. هیچ‌کس در طلب بدی، بدی نمی‌کند؛ بلکه از آن طریق در پی آن است که برای خود کسب سود، لذت، شرافت یا جز آن کند. پس چرا باید بر کسی خشم بگیرم که نزد خود خودش را عزیزتر داشته تا مرا؟ اگر هم کسی از سر بدذاتی مرتکب خبطی می‌شود، همچون خاری است که همچنان می‌خلد و می‌خراشد، از آن روی که از وی چیزی جز این برنمی‌آید. تاب‌آوردنی‌ترین انتقام در قبال خطاهایی است که قانونی برای مجازاتشان نیست.

#آدمی_همان_است_که_می‌خواند
#رابرت_دی‌یانی
#ترجمه‌ی_علی_ظفر_قهرمانی‌نژاد



📚

https://T.Me/Ganjine_Ketab
---------------------------------------------
📚 🎶 ☕️ 🚬 🐢

🍀 ما را به دستِ اهلش بسپارید!

#گنجینه_ی_کتاب
---------------------------------------------