سوالی که همیشه ذهن من رو درگیر می‌کنه اینه که چطور ما برای خرید مثلا یک لباس ساده یا یک کالای مصرفی، عمیقا فروشنده و قیمت یا حتی میزان کاربرد اون کالا رو بررسی می‌کنیم اما وقتی کار به سرمایه‌گذاری و ذخیره دسترنجمون می‌رسه، محو کلمات لاتین، چارت قیمتی و حرف‌های مفت فین‌فلوئنسرهای مثل زی می‌شیم.

دلیل روانشاختی داره یا خیر؟ نمی‌دونم.

چقدر امثال این فرد توکن آشغال بالا بیارن و به میلیون‌ها نفر رویا بفروشن، صرافی‌ها و سیگنال فروش‌ها رو فربه کنند، تا ما متوجه بشیم دنیای اطراف ما یک دنیای دچار سرطان فیات هست و تنها راه درمان، تولید ارزش افزوده و ذخیره آن در Assetهای سخت در دسترسمان است؟
راه چاره سرمایه‌گذاری با ریسک بالا و بازی با پول نیست. راه چاره اعتماد‌ به شخص ثالث یا نهاد متمرکز نیست.


📕 https://linktr.ee/cryptovizart