ماهد:
این بیشتر از نادونی یا کم تجربگی فرد میاد.
بنظرم وقتی کسی تفریحش رو تسک می‌کنه سه حالت داره:
نادون هست
کم تجربه هست[تو این اتفاق، به سنش کاری ندارم]
فکر می‌کنه خودش متمایز هست.
و ترکیبی از هرکدوم‌شون می‌تونه باشه.
جذاب‌ترین‌شون اونایی هستن کالذت و تفریح‌شون جزوی از کارهای روزانه‌شون هست ولی تسک نیست.
تسک تو ذهن آدمی‌زاد تعریف مشخص و عملکرد مشخصی داره.
برای مثال ما "ممکنه" هرکاری که روی کاغذ نوشته شده باشه، براش زمان تعیین بشه رو تسک تعیین کنیم. هرچیزی که باید توش باشه رو تسک تلقی کنیم.
ولی تسک، وظیفه یا یک کار اجباری بیرونی مشخص، تو ذهن ما با واقعیت‌های بیرونی متفاوت هست.
یعنی ممکنه فعالیت‌هایی باشن از بیرون تسک بنظر بیان ولی از درون تفریح شخص باشه.
مورد دیگه‌ای که به ذهنم اومده الان این هست که چقدر این سیستم تسک و تفریح می‌تونه بالانس باشه؟
بعد هم علیرضا و هم هیلی دو سه روز اخیر درمورد پردازش در پس زمینه و ارتباطش با نوروساینس و رفتارشناسی صحبت کردند که خوندن این‌ها برای یک ذهن شفاف خالی از لطف نیست.
یکی از چیزایی که خوشم نمیاد، این سیستم ذهنی دور از بدن انسان هست.
خیلی رک می‌خوام نقد تندی به بیشتر شما اعضای حاضر بکنم، نقد به شما چون می‌بینم ارزش قائلید برای محتوای درونی خودتون و این که محتوای مرتب شده درونی خودتون رو هم به بقیه می‌گید و خب این حس انسان دوستی میاد(معمولا، برای شما بگیم همیشه)
بدن انسان ابدا مشابه سیستم‌های ریاضی محور نیست. بالاکل متفاوت هست.
تو بدن انسان و مخصوصا مغز انسان مسائل خیلی پیچیده هستند.
افلاطون سازی[ساده سازی] فقط زمانی مجاز هست که بتونیم یه بخشی رو در نظر نگیریم.
با یک مثال:
مثلا می‌گیم سلول الفا فلان چیز رو میندازه گردن سلول بتا، سلول بتا گردن تتا، سلول تتا یک کاری می‌کنه بره یه جای بدن سلول گاما یک کاری بکنه.
شما هیچ چیز رو نمی‌تونید در عمل ساده کنید ولی برای یک گفتگوی کوتاه یا غیر علمی می‌تونید سلول بتا رو تو کلام‌تون نیارید.
شاید خیلی ها به این امر آگاه باشید ولی من خیلی از متن‌هایی که می‌خونم ازتون از این دست اشتباهات خیلی داره.
البته من ابدا جایگاه نصیحت و اینا نمی‌خوام داشته باشم.
فقط این که بدن انسان رو می‌شه تشبیه کرد به سیستم‌های دیگه. فقط همین، می‌شه تشبیه کرد و الان بسیار پیچیدگی بالاست
یک فردی مثل دکتر مکری که اگه گوش می‌کنید می‌بینید چقدر ساده می‌گه و خفن هست و... احتمالا برای همون خط ساده هزاران صفحه رو تو ذهنش منسجم کرده و همه خطاهای ممکن رو رد کرده بعدش میاد اون جمله رو می‌گه.
پزشکی و بدن انسان حیطه خیلی حساسی هست. این که ده ها هزار نفر تو دایره دید محتوایی‌مون درموردش راحت ابراز نظر می‌کنن، دلیل نمی‌شه این علم، علم ساده‌ای باشه.
پ‌ن: خوشم نیومد، متن خیلی دگم شد. می خواستم بهتر بنویسم ولی گفتم شاید موقعیت مناسبش پیش نیاد، این شکلی در اومد.
نتیجه:
کلام خود شخص بر تشخیص تفریح یا تسک ارجحیت داره نه رفتارهاش و نه ادعاهاش، منظور از کلام هم جملاتی که مشخص کننده هستند نه صرفا جملات خبری.
پیام های روز های اخیر چنل علیرضا فریدونی و هیلی مایند در رابطه پروسه تفکر پس زمینه، نگرش‌های مناسبی می‌دن.
بدون علم عمیق، درمورد مسائل نوروساینس و رفتارشناسی با احتیاط نظر بدید، اول برای خودتون، دوم برای دیگران.