عجایب علف هفت‌بند!

۱. نام علمی این علف‌هرز Polygonum aviculare (علف هفت‌بند) می‌باشد.

۲. از نظر پراکنش جغرافیایی، این گونه یکی از گسترده‌ترین علف‌های هرز در سراسر جهان است.

۳. این گیاه دارای سازگاری اکولوژیکی (Ecological adaptability) بالایی است و در خاک‌های با تهویه ضعیف رشد می‌کند. برای همین وجود آن در چمن نشانه مدیریت ضعیف آن و شرایط ماندابی است.

۴. تحمل بالایی نسبت به تنش‌های محیطی مانند شوری و آلودگی فلزات سنگین (Heavy metal contamination) دارد.

۵. سیستم ریشه‌ای این گیاه می‌تواند تا عمق ۷۰ سانتی‌متری خاک نفوذ کند که به مقاومت آن در برابر خشکی کمک می‌کند.

۶. هر گیاه قادر به تولید ۱۲۵ تا ۶۴۰۰ فندقه (میوه گیاه حاوی بذر) است.

۷. بذرهای این گیاه می‌توانند برای چندین دهه در بانک بذر خاک (Seed bank) زنده بمانند که به پایداری جمعیت آن کمک می‌کند.

۸. پراکنش بذر از طریق ماشین‌آلات، پرندگان و آب صورت می‌گیرد.

۹. گیاه میزبان چندین بیمارگر از جمله انواع نماتد است. برای مثال گونه‌های Meloidogyne hapla و Ditylenchus dipsaci.

۱۰. گیاه میزبان چندین ویروس گیاهی است که می‌تواند به عنوان منبع آلودگی برای محصولات زراعی عمل کند.

۱۱. از نظر خواص دارویی، این گیاه دارای خواص ضدمیکروبی (Antimicrobial) و ادرارآور (Diuretic) است و در طب سنتی کاربرد داشته است.

۱۲. گل‌های این گیاه جاذب حشرات گرده‌افشان و همچنین حشرات شکارگر مفید (Beneficial predatory insects) هستند.