آموزه‎های معنوی به ما می‌آموزند که تمرکز خود را بر درون خود حفظ کنیم—نه از روی ایگو، بلکه به‌عنوان راهی برای مدیریت آگاهانه انرژی و توانمان.

بنابراین، وظیفه پنجم تو این است که بدانی چه چیزی، و نه چه کسی، از تو انرژی می‌گیرد.

درک کن کسی که به نظر می‌رسد انرژی تو را می‌گیرد، در حقیقت بازتابی از بخشی از وجود خودت است.

برای مثال، اگر به کسی حسادت می‌ورزی، مسئله مهم برای تو آن شخص خاص نیست، بلکه آن جنبه پنهانی از طبیعت خودت است که در آن شخص نمایان شده است.

در واقع، آن فرد به‌عنوان معلم تو عمل می‌کند.

تمرکز بر شخصی که به او حسادت می‌کنی تو را شفا نخواهد داد؛ بلکه معلمان بیشتری سر راهت قرار خواهند گرفت، که هر کدام شدت و تنش بیشتری از قبلی دارند.

وظیفه تو این است که درسی را که این معلم برایت دارد بیاموزی، نه اینکه از او کینه به دل بگیری.

زمانی که به‌اشتباه تصور می‌کنی فردی خاص دلیل خستگی و فرسودگی تو است، در واقع به دام ترس و سرزنش افتاده‌ای.

لازم است دوباره تمرکز خود را به مرکز نیروی درونی‌ات بازگردانی تا دریابی که آن شخص در ارتباط با تو چه نوع نیرویی دارد.

وقتی نگاهت را بر درس متمرکز کنی، نه بر معلم، به یکی از دستاوردهای مهم بینش نمادین دست یافته‌ای و آن هم اینکه:
حقیقتی که از دل این چالش دارد به تو عرضه می‌شود را می‌بینی.

#کارولین_میس
#آناتومی_روح

https://t.me/thegoldenkey