به‌شکل شگفت‌آوری برای هزاران چیز اصطلاح‌هایی داریم که امروزه کم‌تر به‌کار می‌رن و تا دهه‌های پیش رایج بودن. زبان فارسی هم مثل دیگر زبان‌هایی که روزانه می‌خونیم و بیش‌تر ازشون یاد می‌گیریم، آموختنیه و این فقط در سطح دستور زبان یا متن‌های کهن نیست. در بیشینه کردن تعداد واژه‌ها و اصطلاح‌های روزمره هم هست.
یکی از راه‌های تقویت این امر، خوندن داستان‌های فارسیه. ترجمه‌ها دستِ آخر به شما یک برگردانِ ناقص می‌دن که بیش‌تر وقت‌ها از عنصرهای بومی خالیه. اما داستان‌ها، خصوصاً داستان‌های خوب، مارو به شناخت هرچه‌بیش‌تر فرهنگ زبانِ فارسی نزدیک می‌کنن و حتی لحن‌های گوناگون‌ شهروندان رو به‌درستی درمی‌آرن. از این روست که باید بیش از پیش روی فارسی‌خوانی نثر و داستان -در کنار شعر که فراگیر‌تره- تأکید کنیم.