🔹از اشعار درویش خندان علیشاه (جناب قباد پشوتن)

دل در حـرم حریـم دلدار
اِحرام طواف بسته بر یار

دل در طلبِ نگاه شوخش
او پرده نیـفکـنَد ز رخسـار

من پای‌شکسته گِرد کویش
دل غرقه‌ خون شد از خس و خار

خونِ دل و اشکِ دیده با هم
شد مونس و همدمم دگر بار

خود یار درون خانه لیکن
دل بی‌خبر از حضور دلدار

می‌پوید و می‌چمد شب و روز
از رنج فراق و طعن اغیار

ای خانه‌نشینِ دل، خدا را
آخـر نظـری بر این دل زار

تاکی به‎هوای رویت ای دوست
پـروانـه صـفـت بـسـوزیَـم زار

در رکن و مقام و مشعر و حجر
مـحــراب نـمــازم ابــروی یــار

اندر عرفاتِ عشقِ دلبر
در راز و نیاز در شب تار

در کوی منا شدم ذبیحت
تقصـیر نموده‌ام سـرِ دار

دیـگر خـبـــری ز خــود نـدیــدم
چون نیست شدم به هستی یار

خندان! ز فراق ناله کم کن
در عین تجلّی است دلدار

@shia12t