«عهدنامۀ ترکمانچای شریف»
✈️ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۹، قراردادی تحت عنوان «قرارداد ساخت، بهره‌برداری و انتقال» (BOT) به امضاء رسید که ۳۰۰۰ متر از بهترین بخش‌های دانشگاه صنعتی شریف را به مدت ۳۰ سال به یک سرمایه‌گذار خصوصی واگذار کرد. خودمانی بگوییم، این قرارداد یعنی سرمایه‌گذار زمین را بسازد، ۳۰ سال طبق قرارداد از آن استفاده کند و سپس آن را به دانشگاه برگرداند؛ قراردادی که قرار بود نیاز دانشگاه به پارکینگ و برخی زیرساخت‌های تجاری را تأمین کند، در عمل فقط فشار مالی و مدیریتی سنگین برای دانشگاه و نارضایتی برای دانشجویان به‌همراه داشته و نه مشکلی از دانشجویان و کارمندان را رفع کرده و نه آوردۀ مالی داشته‌است؛ پردیس شمالی دانشگاه از اختیار دانشگاه خارج شده و مکانی که باید سردر دانشگاه و نماد هویت دانشگاه باشد، اکنون به فروشگاه زنجیره‌ای فامیلی تبدیل شده است.
✈️ گفته می‌شد که پارکینگ به گونه‌ای طراحی می‌شود که نیازهای دانشگاه، دانشجویان، اساتید و کارکنان را برطرف کند. اما امروز، دانشجویان نه تنها اولویتی در استفاده از این پارکینگ ندارند، بلکه باید هزینه‌های سنگینی نیز برای پارک خودروهای خود در این مکان بپردازند. این در حالی‌ست که هزینه‌های پارک در این فضا بسیار نزدیک به تعرفۀ پارکینگ‌های تجاری سطح شهر است. به گفتۀ مسئولین دانشگاه، تعرفه‌های پارکینگ بین ۷۰ تا ۱۲۰ درصد تعرفۀ پارکینگ فرودگاه مهرآباد تعیین می‌شود. این تعرفۀ بالا، استفاده از پارکینگ را برای بسیاری از دانشجویان غیرممکن کرده و آنان را مجبور به پارک خودروهای خود در خیابان‌های اطراف دانشگاه کرده‌است؛ خیابان‌هایی که امنیت‌شان همواره مورد تردید بوده و با مشکلاتی همچون سرقت خودرو یا آسیب به آن‌ها مواجه‌اند.
✈️ ماجرای کامل پارکینگ شریف را در شماره ۷۰ام شورا شرح داده‌ایم. ادامه این متن را می‌توانید در ویرگول شورا مطالعه کنید.
🆔 @Sharif_Senfi
✈️ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۹، قراردادی تحت عنوان «قرارداد ساخت، بهره‌برداری و انتقال» (BOT) به امضاء رسید که ۳۰۰۰ متر از بهترین بخش‌های دانشگاه صنعتی شریف را به مدت ۳۰ سال به یک سرمایه‌گذار خصوصی واگذار کرد. خودمانی بگوییم، این قرارداد یعنی سرمایه‌گذار زمین را بسازد، ۳۰ سال طبق قرارداد از آن استفاده کند و سپس آن را به دانشگاه برگرداند؛ قراردادی که قرار بود نیاز دانشگاه به پارکینگ و برخی زیرساخت‌های تجاری را تأمین کند، در عمل فقط فشار مالی و مدیریتی سنگین برای دانشگاه و نارضایتی برای دانشجویان به‌همراه داشته و نه مشکلی از دانشجویان و کارمندان را رفع کرده و نه آوردۀ مالی داشته‌است؛ پردیس شمالی دانشگاه از اختیار دانشگاه خارج شده و مکانی که باید سردر دانشگاه و نماد هویت دانشگاه باشد، اکنون به فروشگاه زنجیره‌ای فامیلی تبدیل شده است.
✈️ گفته می‌شد که پارکینگ به گونه‌ای طراحی می‌شود که نیازهای دانشگاه، دانشجویان، اساتید و کارکنان را برطرف کند. اما امروز، دانشجویان نه تنها اولویتی در استفاده از این پارکینگ ندارند، بلکه باید هزینه‌های سنگینی نیز برای پارک خودروهای خود در این مکان بپردازند. این در حالی‌ست که هزینه‌های پارک در این فضا بسیار نزدیک به تعرفۀ پارکینگ‌های تجاری سطح شهر است. به گفتۀ مسئولین دانشگاه، تعرفه‌های پارکینگ بین ۷۰ تا ۱۲۰ درصد تعرفۀ پارکینگ فرودگاه مهرآباد تعیین می‌شود. این تعرفۀ بالا، استفاده از پارکینگ را برای بسیاری از دانشجویان غیرممکن کرده و آنان را مجبور به پارک خودروهای خود در خیابان‌های اطراف دانشگاه کرده‌است؛ خیابان‌هایی که امنیت‌شان همواره مورد تردید بوده و با مشکلاتی همچون سرقت خودرو یا آسیب به آن‌ها مواجه‌اند.
✈️ ماجرای کامل پارکینگ شریف را در شماره ۷۰ام شورا شرح داده‌ایم. ادامه این متن را می‌توانید در ویرگول شورا مطالعه کنید.
🆔 @Sharif_Senfi