بسیاری از ما هنگام ورود به جلسات متوجه می شویم آن اعضایی که بهبودی داشته و در خودشان احساس راحتی می کنند، نورانی بنظر می آیند.
آن نورِ روح، زیباترین چیزی است که ما می توانیم ارائه دهیم و آنقدر که ما تصور می کردیم ظریف نیست، اگر اینطور بود از اعتیاد فعال مان جان سالم بدر نمی برد!
بخشی از مراقبت از این نور، شامل پرورش شور و اشتیاق درونی مان بوده و بخشی دیگر فرایندی است که ما در آن، به تدریج تمام چیزهایی که ما را از خودمان پنهان می کند، لایه لایه از میان برمی داریم.
نقائص ما "در تاریکی رشد می کنند" و داشته هایمان در پرتو نور بهبودی شکوفا می گردند.