به بالین رودابه شد زال زر
پر از آب رخسار و خسته جگر
همان پر سیمرغش آمد به یاد
بخندید و سیندخت را مژده داد
یکی مجمر آورد و آتش فروخت
وزآن پر سیمرغ لختی بسوخت
هم اندر زمان تیره گون شد هوا
پدید آمد آن مرغ فرمان روا
چو ابری که بارانش مرجان بود
چه مرجان که آرایش جان بود
برو کرد زال آفرین دراز
ستودش فراوان و بردش نماز
چنین گفت با زال کین غم چراست
به چشم هژبر اندرون نم چراست
یاری سیمرغ در زایش رستم، اثر محمد زمان، شاهنامه فردوسی، اصفهان؟، 408 در 261 میلی‌متر، گواش آبرنگ و طلا بر روی کاغذ، کتابخانه چستربیتی، دوبلین، ایرلند
محمد زمان بن حاجی یوسف قمی، سالهای فعالیت وی حدود 1028 تا 1072 خورشیدی است. هم‌عصر سه تن از شاهان صفوی، یعنی شاه عباس دوم، شاه سلیمان و شاه سلطان حسین می‌زیست. در راس یک هیئت توسط شاه عباس به جهت یادگیری نقاشی اروپایی به ایتالیا فرستاده شد، و در آنجا مسیحی شد، و به "پائولو زمان" تغییر نام داده. به نظر می‌رسد که وی نخستین نقاش ایرانی بود که از رنگ و روغن روی بوم برای ترسیم استفاده کرده و پیروان اش پس از وی به این تکنیک روی آورده‌اند.
@PersianPaintings