☆☆☆
#دمی_با_سعدی 📓
بشنو از من سخنی حق پدر فرزندی
گر به رای من و اندیشهٔ من خرسندی
چیست دانی سر دینداری و دانشمندی
آن روا دار که گر بر تو رود بپسندی
گفتاری از #استاد_ملکیان در ارتباط با شعر #سعدی:
‹‹..جوزف باتلر فیلسوف و متخصص بزرگ آموزش و پرورش در قرن هفدهم می‌گفت همۀ این آموزش و پرورش‌ها از این جهت عیب دارند که انسان، انسانیت‌اش به اخلاقیت‌اش است، و اگر اخلاقی‌تر باشد انسان‌تر است؛ که در آموزش و پرورش‌ها فراموش شده‌اند. این دیدگاه معروف است به دیدگاه باتلری، این اخلاقی بودن رکن‌اش چه هست؟ دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد.
دیدگاهی که بنده قبول دارم، نه اینکه مبدع باشم، میگوید: رکن اخلاقی زیستن این‌است که به هیچ کسی درد و رنج غیرلازم وارد نکنیم، نه به خودمان نه به دیگر انسان‌ها..
..برای اینکه این گوهر حفظ شود باید با دیگری چنان رفتار نکنیم که خوش نداریم با ما آن‌گونه رفتار شود و با دیگری چنان رفتار کنیم که خوش داریم با ما آن‌طور رفتار کنند، به این می گوییم «قاعدۀ‌زرین».
"قاعده ی زرّین" نام گزاره ی اخلاقی است که میگوید:
"بادیگران فقط چنان رفتار کن که میخواهی که در همان وضع و حال با تو رفتار شود."
این قاعده، "مهمترین اصل اخلاقی و شاید مهمترین قاعده ی زندگی است" و احتمالاً دیرینه ترین قضیه اخلاقی است.
مهم و مبنایی بودن این قاعده به حدّی است که صاحبان مکاتب و نظریاتِ گوناگون در اخلاق هنجاری،
علیرغم تفاوتها و اختلافات فراوان و عظیمی که با یکدیگر دارند، نه فقط هیچیک از آنان با این قاعده مخالفت نکرده است،
بلکه همه آنان موافقت تام خود را با آن اعلام کرده اند و
ازاین بالاتر، هر یک مکتب و نظریه ی خود را تفسیر درست این قاعده قلمداد کرده است.
قاعده ی زرّین با نگاهی سر و کار دارد که حتی برای ابتدایی ترین نوع اخلاقی زیستی نیز ضروری تلقّی می شود؛
و آن نظرگاه این است که بکوشیم تا خود را در جای کسانی که اعمال ما بر آنان اثر می نهد قرار دهیم...
این قاعده به مخاطبان خود حکم می کند که با دیگران با همان همدلی و حرمتی رفتار کنند که خودشان خوش دارند که با آن مواجه شوند و، مخصوصاً بر دیگران مصائبی وارد نیاورند که بیزارند از اینکه دیگران بر آنان وارد آورند.
#دمی_با_سعدی 📓
بشنو از من سخنی حق پدر فرزندی
گر به رای من و اندیشهٔ من خرسندی
چیست دانی سر دینداری و دانشمندی
آن روا دار که گر بر تو رود بپسندی
گفتاری از #استاد_ملکیان در ارتباط با شعر #سعدی:
‹‹..جوزف باتلر فیلسوف و متخصص بزرگ آموزش و پرورش در قرن هفدهم می‌گفت همۀ این آموزش و پرورش‌ها از این جهت عیب دارند که انسان، انسانیت‌اش به اخلاقیت‌اش است، و اگر اخلاقی‌تر باشد انسان‌تر است؛ که در آموزش و پرورش‌ها فراموش شده‌اند. این دیدگاه معروف است به دیدگاه باتلری، این اخلاقی بودن رکن‌اش چه هست؟ دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد.
دیدگاهی که بنده قبول دارم، نه اینکه مبدع باشم، میگوید: رکن اخلاقی زیستن این‌است که به هیچ کسی درد و رنج غیرلازم وارد نکنیم، نه به خودمان نه به دیگر انسان‌ها..
..برای اینکه این گوهر حفظ شود باید با دیگری چنان رفتار نکنیم که خوش نداریم با ما آن‌گونه رفتار شود و با دیگری چنان رفتار کنیم که خوش داریم با ما آن‌طور رفتار کنند، به این می گوییم «قاعدۀ‌زرین».
"قاعده ی زرّین" نام گزاره ی اخلاقی است که میگوید:
"بادیگران فقط چنان رفتار کن که میخواهی که در همان وضع و حال با تو رفتار شود."
این قاعده، "مهمترین اصل اخلاقی و شاید مهمترین قاعده ی زندگی است" و احتمالاً دیرینه ترین قضیه اخلاقی است.
مهم و مبنایی بودن این قاعده به حدّی است که صاحبان مکاتب و نظریاتِ گوناگون در اخلاق هنجاری،
علیرغم تفاوتها و اختلافات فراوان و عظیمی که با یکدیگر دارند، نه فقط هیچیک از آنان با این قاعده مخالفت نکرده است،
بلکه همه آنان موافقت تام خود را با آن اعلام کرده اند و
ازاین بالاتر، هر یک مکتب و نظریه ی خود را تفسیر درست این قاعده قلمداد کرده است.
قاعده ی زرّین با نگاهی سر و کار دارد که حتی برای ابتدایی ترین نوع اخلاقی زیستی نیز ضروری تلقّی می شود؛
و آن نظرگاه این است که بکوشیم تا خود را در جای کسانی که اعمال ما بر آنان اثر می نهد قرار دهیم...
این قاعده به مخاطبان خود حکم می کند که با دیگران با همان همدلی و حرمتی رفتار کنند که خودشان خوش دارند که با آن مواجه شوند و، مخصوصاً بر دیگران مصائبی وارد نیاورند که بیزارند از اینکه دیگران بر آنان وارد آورند.