فروشگاه‌ها خالی‌ست. برنج و تخم‌مرغ پیدا نمی‌شود. محصولات خارجی حذف شده و لوازم آرایش و لوازم بهداشتی در حد صابون نایاب است. چندماه پیش‌، قفسه‌های فروشگاه‌ها پر از جنس داخلی و خارجی بود و رفاه و انتخاب و خرید معنای دیگری داشت. یک‌سال پیش‌تر، قیمت‌ها ثابت بود و مردم ده‌ها گزینه داشتند تا از بین چند نام و نشان تجاری باکیفیت، محصولی را انتخاب کنند، اما حالا، پس از بهمن ۵۷، ایالات متحده، ایران را تحریم کرده و اتحادیه اروپا هم به این تحریم پیوسته تا فشار را بر مسئولان تازه‌کار ایران بیشتر کند.
محصولی در فروشگاه‌ها پیدا نمی‌شود ولی انواع ممنوعیت‌ها به روز می‌شود؛ تجمع ممنوع، موسیقی پاپ ممنوع، پوستر خارجی ممنوع، کتاب‌ها و رمان‌های غربی ممنوع و هرگونه ابراز احساساتی ضدانقلاب، ممنوع و چند ماه بعد هم ورود زنان بی‌حجاب، ممنوع.
✍️#گوشه
@gooshe
ویدیو: از #مستند فرانسوی‌زبان «ایران، آرمان‌شهر در حال ساخت (در حال حرکت)» ۱۳۵۸، «جوسلین صعب» و «رفیق بوستانی» دو فیلمساز لبنانی به ایران آمدند و ماه‌های پس از انقلاب ۵۷ را در مستندی ثبت کردند که چندان دیده نشد.
📽️ Iran, Utopia in the Making, Jocelyne Saab and Rafic Boustani, 1980