Forward from: سنی‌آنلاین
#سیل
#بلوچستان
💠سیستان‌وبلوچستان را فقط نگاه کردند!
⬅️ [تکرار سیلاب جنوب سیستان‌وبلوچستان در سایۀ بی‌برنامگی مسئولان]
✍🏼 زهرا نژادبهرام
🔺با بارش باران‌های شدید در استان سیستان‌وبلوچستان بیش از ۲۰۰۰ روستا در معرض خطرات سیل قرار گرفتند و کمک‌های صورت‌گرفتۀ محدود قادر به پاسخگویی به نیاز‌های اهالی این منطقه محروم کشور نیست. به گفته برخی رسانه‌ها شدت سیل بخش‌های جنوبی سیستان‌وبلوچستان را محاصره کرده، رفت‌وآمد را به مناطقی غیرممکن کرده و بسیاری از مردم را بی‌خانمان ساخته است. به دلیل طغیان رودخانه، بسیاری از خانه‌های خشتی و گلی کاملا از بین رفته و در اقع تنها راه امداد به بسیاری از این مناطق، از طریق بالگرد امکان‌پذیر است.
🔺به رغم هشدار‌های هواشناسی مبنی بر بارش سنگین باران اما ظاهراً این هشدارها از سوی مسئولان استان مورد توجه قرار نگرفت و این نعمت الهی تبدیل به مشکل جدی برای اهالی گردید و آنها را در معرض خطرات جدی قرار داد.
🔺تصاویر ارسالی از عمق فاجعۀ پیش‌آمده برای این استان نگرانی‌ها را تشدید می‌کند. به گفته برخی مسئولان طی روز‌های نخست سیل، هیچ بالگردی به داد سیل‌زدگان نرسید و سیل زیر سایه انتخابات قرار گرفت.
🔺مصادف‌شدن این واقعه با انتخابات، امکان ارائه خدمات به این شهروندان عزیز را با مشکل روبه‌رو ساخت و این منجر به تشدید خسارت‌های وارده به آنها گردید. بعد از پایان انتخابات شاهد ورود وزیر کشور و برخی مسئولان به این منطقه بودیم که به نظر می‌رسد خیلی دیر به آن توجه شد. درست است که کشور باید انتخابات را با جدیت پیش می‌برد، اما آیا باید همۀ امکانات در این حوزه هزینه می‌شد و در برابر وقوع وقایعی همچون این سیل دست‌بسته می‌ماند.
🔺ما نیازمند بسیج عمومی برای ارائه خدمات اولیه و اسکان این عزیزان به‌ویژه روستانشینان گرفتار در سیل هستیم. کمک‌هایی محدود با بسیج برخی نهاد‌های مردمی صورت گرفته اما کافی نیست؛ این مهم به امری جدی‌تر نیازمند است. شاید رسانه ملی با گوشۀ چشمی به این استان بتواند عمق فاجعه را به مردم بنمایاند و در بسیج نیرو‌های مردمی، این استان را یاری کند، اما کم‌توجهی از سوی رسانه ملی نیز ظاهراً دوام‌دار است.
🔺استان سیستان‌وبلوچستان در سال ۱۴۰۰ نیز با سیل مواجه شد و هنوز بازماندگان آن سیل، درگیر مشکلات مترتب به آن هستند. به‌واقع برای مقابله با سیلاب و خطرات دیگر در کشور برنامه‌ای مشترک میان دستگاه‌ها نیست که هر از چندی با واردآوردن خسارت به هموطنان، همچنان با بی‌برنامگی روبه‌رو می‌شویم. این بدین معناست که اولاً تدارک لازم برای مواجهه با این نوع وقایع در کشور و در این استان بسیار محدود است و دوم آنکه مردم محروم این بخش از کشور صدایی در میان مدیران و رسانه‌ها ندارند که عمق فاجعه را به گوش مردم و مسئولان برساند! بی‌صدایی و کم‌صداییِ این مردم محروم کشور در سکوت خبری رسانه‌ها و کمک‌های محدود مسئولین، عرصه را برای زندگی آنها تنگ کرده است.
🔺به نظر می‌رسد بی‌برنامگی نسبت به وقوع این نوع حوادث طبیعی در کشور به امری عادی تبدیل شده و هیچ برنامۀ مدون و کارآمدی نه از سوی مسئولان اجرایی و نه مسئولان قانون‌گذاری برای مواجهه با این خطرات که بیش از پیش سرزمین ما را تهدید می‌کنند وجود ندارد، درحالی‌که دیگر کشور‌ها با داشتن برنامه‌های مدون و پیشگیرانه از یک‌سو و ارائه خدمات فوری به آسیب‌دیدگان از سوی دیگر می‌دانند که در معرض چه خطرات بزرگی هستند.
🔺وجود برخی آبخوان‌ها و سد‌ها تا حدودی توانسته از میزان افزون‌شدن خسارت جلوگیری کند، ولی گرفتارشدن این حجم از روستا به معنی نابودی زمین‌های زیر کشت و محصولات دامی و زندگی مردم است. دستکاری طبیعت از یک‌سو و کاهش بارندگی‌ها از سوی دیگر به همراه تغییرات فصول که بر اساس تغییرات اقلیمی در کشور و در جهان صورت گرفته باید به عنوان یک امر مهم و جدی از سوی مدیران و مسئولان تلقی شود، اما همه در سکوت هستیم تا واقعه به وقوع بپیوندد و بعد از آن به کمک‌های محدود بسنده کنیم! این معنی دیگری دارد که ناشی از بی‌برنامگی و کم‌توجهی است که میزان خسارت را تشدید و توأمان مردم کشور به خصوص مناطق محروم را به رنج می‌اندازد./ روزنامۀ «آرمان امروز»- سه‌شنبه ۱۵ اسفند ۱۴۰۲ (با مقداری تلخیص و ویرایش)
🆔 t.me/sunnionline
➡️ www.sunnionline.us
#بلوچستان
💠سیستان‌وبلوچستان را فقط نگاه کردند!
⬅️ [تکرار سیلاب جنوب سیستان‌وبلوچستان در سایۀ بی‌برنامگی مسئولان]
✍🏼 زهرا نژادبهرام
🔺با بارش باران‌های شدید در استان سیستان‌وبلوچستان بیش از ۲۰۰۰ روستا در معرض خطرات سیل قرار گرفتند و کمک‌های صورت‌گرفتۀ محدود قادر به پاسخگویی به نیاز‌های اهالی این منطقه محروم کشور نیست. به گفته برخی رسانه‌ها شدت سیل بخش‌های جنوبی سیستان‌وبلوچستان را محاصره کرده، رفت‌وآمد را به مناطقی غیرممکن کرده و بسیاری از مردم را بی‌خانمان ساخته است. به دلیل طغیان رودخانه، بسیاری از خانه‌های خشتی و گلی کاملا از بین رفته و در اقع تنها راه امداد به بسیاری از این مناطق، از طریق بالگرد امکان‌پذیر است.
🔺به رغم هشدار‌های هواشناسی مبنی بر بارش سنگین باران اما ظاهراً این هشدارها از سوی مسئولان استان مورد توجه قرار نگرفت و این نعمت الهی تبدیل به مشکل جدی برای اهالی گردید و آنها را در معرض خطرات جدی قرار داد.
🔺تصاویر ارسالی از عمق فاجعۀ پیش‌آمده برای این استان نگرانی‌ها را تشدید می‌کند. به گفته برخی مسئولان طی روز‌های نخست سیل، هیچ بالگردی به داد سیل‌زدگان نرسید و سیل زیر سایه انتخابات قرار گرفت.
🔺مصادف‌شدن این واقعه با انتخابات، امکان ارائه خدمات به این شهروندان عزیز را با مشکل روبه‌رو ساخت و این منجر به تشدید خسارت‌های وارده به آنها گردید. بعد از پایان انتخابات شاهد ورود وزیر کشور و برخی مسئولان به این منطقه بودیم که به نظر می‌رسد خیلی دیر به آن توجه شد. درست است که کشور باید انتخابات را با جدیت پیش می‌برد، اما آیا باید همۀ امکانات در این حوزه هزینه می‌شد و در برابر وقوع وقایعی همچون این سیل دست‌بسته می‌ماند.
🔺ما نیازمند بسیج عمومی برای ارائه خدمات اولیه و اسکان این عزیزان به‌ویژه روستانشینان گرفتار در سیل هستیم. کمک‌هایی محدود با بسیج برخی نهاد‌های مردمی صورت گرفته اما کافی نیست؛ این مهم به امری جدی‌تر نیازمند است. شاید رسانه ملی با گوشۀ چشمی به این استان بتواند عمق فاجعه را به مردم بنمایاند و در بسیج نیرو‌های مردمی، این استان را یاری کند، اما کم‌توجهی از سوی رسانه ملی نیز ظاهراً دوام‌دار است.
🔺استان سیستان‌وبلوچستان در سال ۱۴۰۰ نیز با سیل مواجه شد و هنوز بازماندگان آن سیل، درگیر مشکلات مترتب به آن هستند. به‌واقع برای مقابله با سیلاب و خطرات دیگر در کشور برنامه‌ای مشترک میان دستگاه‌ها نیست که هر از چندی با واردآوردن خسارت به هموطنان، همچنان با بی‌برنامگی روبه‌رو می‌شویم. این بدین معناست که اولاً تدارک لازم برای مواجهه با این نوع وقایع در کشور و در این استان بسیار محدود است و دوم آنکه مردم محروم این بخش از کشور صدایی در میان مدیران و رسانه‌ها ندارند که عمق فاجعه را به گوش مردم و مسئولان برساند! بی‌صدایی و کم‌صداییِ این مردم محروم کشور در سکوت خبری رسانه‌ها و کمک‌های محدود مسئولین، عرصه را برای زندگی آنها تنگ کرده است.
🔺به نظر می‌رسد بی‌برنامگی نسبت به وقوع این نوع حوادث طبیعی در کشور به امری عادی تبدیل شده و هیچ برنامۀ مدون و کارآمدی نه از سوی مسئولان اجرایی و نه مسئولان قانون‌گذاری برای مواجهه با این خطرات که بیش از پیش سرزمین ما را تهدید می‌کنند وجود ندارد، درحالی‌که دیگر کشور‌ها با داشتن برنامه‌های مدون و پیشگیرانه از یک‌سو و ارائه خدمات فوری به آسیب‌دیدگان از سوی دیگر می‌دانند که در معرض چه خطرات بزرگی هستند.
🔺وجود برخی آبخوان‌ها و سد‌ها تا حدودی توانسته از میزان افزون‌شدن خسارت جلوگیری کند، ولی گرفتارشدن این حجم از روستا به معنی نابودی زمین‌های زیر کشت و محصولات دامی و زندگی مردم است. دستکاری طبیعت از یک‌سو و کاهش بارندگی‌ها از سوی دیگر به همراه تغییرات فصول که بر اساس تغییرات اقلیمی در کشور و در جهان صورت گرفته باید به عنوان یک امر مهم و جدی از سوی مدیران و مسئولان تلقی شود، اما همه در سکوت هستیم تا واقعه به وقوع بپیوندد و بعد از آن به کمک‌های محدود بسنده کنیم! این معنی دیگری دارد که ناشی از بی‌برنامگی و کم‌توجهی است که میزان خسارت را تشدید و توأمان مردم کشور به خصوص مناطق محروم را به رنج می‌اندازد./ روزنامۀ «آرمان امروز»- سه‌شنبه ۱۵ اسفند ۱۴۰۲ (با مقداری تلخیص و ویرایش)
🆔 t.me/sunnionline
➡️ www.sunnionline.us