از تاکسی پیاده شد و پول رو حساب کرد..اونقدری عجله داشت که صبر نکرد تا ما بقیه اون اسکناس درشت رو از راننده پس بگیره..با عجله به داخل ساختمون رفت و بلافاصله از پذیرش خواست تا شماره ی اتاق
بکهیون رو بهش بدن...سریع به طرف اسانسور رفت تا خودشو به فرشته ای که برای دیدنش صبر نداشت برسونه..هنوزم مطمئن نبود میتونه بره جلو و ببینتش یا نه..شاید فقط از دور میدیدش..شایدم میرفت جلو و اونقدر محکم بغلش میکرد تا نفسش بگیره.