درون همه ی ما نوری درخشان وجود داره؛
وقتی ذهنت رو از گَرد و غبار افکار و احساسات مختلف پاک کنی، به اون وصل میشی و هروقت ذهنت سرگردانه،ناراحتی زیاد داری، هروقت گم میشی، در واقع در حال دور شدن از این نقطه ی اتصال هستی…
وقتی ناظر بودن رو یاد بگیری و یا برات کشف و شهودی درونی اتفاق بیوفته چند قدم به این نقطه نزدیک تر میشی!در واقع هر چه خودت رو بیشتر کشف کنی این نقطه برات نورانی تر میشه
و اتصال بهش آسون تر…