سلسلهی اثباتِ نبوّتِ سیّدنا محمّدﷺ {10}
مرحلهی نخست: اثباتِ صداقتِ پیامبرِ اسلام (ص)
8. جملهی معترضه در سورهی قیامة
توضیح: در سورهی "القيامة" آیاتِ کوتاه و ریتمیک و موزونی، پیدرپی بر پیامبرِ اسلامﷺ نازل میشوند که دربارهی روزِ قیامت و احوالِ انسانها در مواجهه با آن صحبت میکنند:
لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ ﴿۱۶﴾
إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَقُرۡءَانَهُۥ ﴿۱۷﴾
فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ ﴿۱۸﴾
ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ ﴿۱۹﴾
در این آیات، قرآن از بحثِ آخرت خارج میشود و به پیامبرﷺ این نکته را گوشزد میکند که هنگامِ تلاوتِ قرآن، زبانِ خود را برای تکرارِ آیات و عجلهکردن در حفظِ آنها، تکان ندهد! و بابتِ حفظِ قرآن نگران نباشد که خداوند مسئولیتِ نگاهداری از آن را بر عهده گرفته است.
پس از این تذکّرات، بلافاصله دوباره به موضوع قبلی باز میگردد و ادامهی همان رشتهآیاتِ راجع به قیامت را بیان میکند! ترجمهی آخرین آیاتِ آن سلسله (یعنی آیاتِ ۱۴ و ۱۵) چنین بود:
بلكه آدمى نفسِ خويش را نيک مىشناسد. (۱۴)
هر چند به زبان عذرها آورد. (۱۵)
و آیاتی که بعد از آن تذکّر نازل میشوند نیز دقیقاً ادامهی همین رشتهآیات را پی میگیرد:
كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ ﴿۲۰﴾
چنین نیست؛ بلکه شما اين جهان زودگذر را دوست مىداريد!
وَتَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ ﴿۲۱﴾
و آخرت را فرو مىگذاريد...
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ ﴿۲۲﴾
وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۭ بَاسِرَةٞ ﴿۲۴﴾
رَبِّهَا نَاظِرَةٞ ﴿۲۳﴾
تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ ﴿۲۵﴾
و....
وجهِ استدلال: کاملاً روشن است که در این سوره، پیامبرﷺ پس از نزولِ پیدرپیِ این آیاتِ کوتاه، نگرانِ فراموشکردنِ آنها میشود و تکرارشان میکند تا در حافظهشان بمانند. خداوند هم برای تذکّر به پیامبرﷺ که نیازی به اینکارها نیست و خودمان قرآن را حفظ میکنیم و... کلاً آن موضوعِ سابق (یعنی روزِ قیامت) را رها میکند و پس از بیانِ این نکات، دوباره به همان موضوع بازمیگردد و آیاتی کاملاً مرتبط با آن آیات و همقافیه با آنها نازل میشود. آیا تمامِ اینها یک نمایش بوده است؟! چه لزومی به این کار بود و چه نفعی داشت؟! مگر چه کسی در آن زمان از این آیات برای صداقتِ پیامبرﷺ استدلال کرد؟! اصلاً چه کسی به این نکته توجّه داشت؟! اگر این شواهدی که گفته میشود را همگی روی هم بگذاریم، هرکس که ذرّهای انصاف داشته باشد به صداقتِ سیّدنا محمّدﷺ معترف خواهد شد.
وثاقتِ تاریخی: این استدلال از قرآن بود و همانطور که بارها گفتهایم، تمامِ قرآن به صورتِ کاملاً متواتر نقل شده و افرادِ بیشماری آن را حفظ میکردند و بسیاری نیز آن را مینوشتند.
والسّلام علی من اتّبع الهدی
#اثبات_نبوت
#اثبات_صداقت_پیامبر
✅@anti_shobahat | آنتی شبهات
مرحلهی نخست: اثباتِ صداقتِ پیامبرِ اسلام (ص)
8. جملهی معترضه در سورهی قیامة
توضیح: در سورهی "القيامة" آیاتِ کوتاه و ریتمیک و موزونی، پیدرپی بر پیامبرِ اسلامﷺ نازل میشوند که دربارهی روزِ قیامت و احوالِ انسانها در مواجهه با آن صحبت میکنند:
لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ ﴿۱﴾امّا ناگهان میبینیم که رشتهی این آیات گسسته میشود و موضوعِ آیاتِ بعدی به کل تغییر میکنند:
وَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ ﴿۲﴾
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ ﴿۳﴾
بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ ﴿۴﴾
بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ ﴿۵﴾
يَسۡـَٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ ﴿۶﴾
فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ ﴿۷﴾
وَخَسَفَ ٱلۡقَمَرُ ﴿۸﴾
وَجُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ ﴿۹﴾
يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ ﴿۱۰﴾
كَلَّا لَا وَزَرَ ﴿۱۱﴾
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمُسۡتَقَرُّ ﴿۱۲﴾
يُنَبَّؤُاْ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذِۭ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿۱۳﴾
بَلِ ٱلۡإِنسَٰنُ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦ بَصِيرَةٞ ﴿۱۴﴾
وَلَوۡ أَلۡقَىٰ مَعَاذِيرَهُۥ ﴿۱۵﴾
لَا تُحَرِّكۡ بِهِۦ لِسَانَكَ لِتَعۡجَلَ بِهِۦٓ ﴿۱۶﴾
إِنَّ عَلَيۡنَا جَمۡعَهُۥ وَقُرۡءَانَهُۥ ﴿۱۷﴾
فَإِذَا قَرَأۡنَٰهُ فَٱتَّبِعۡ قُرۡءَانَهُۥ ﴿۱۸﴾
ثُمَّ إِنَّ عَلَيۡنَا بَيَانَهُۥ ﴿۱۹﴾
در این آیات، قرآن از بحثِ آخرت خارج میشود و به پیامبرﷺ این نکته را گوشزد میکند که هنگامِ تلاوتِ قرآن، زبانِ خود را برای تکرارِ آیات و عجلهکردن در حفظِ آنها، تکان ندهد! و بابتِ حفظِ قرآن نگران نباشد که خداوند مسئولیتِ نگاهداری از آن را بر عهده گرفته است.
پس از این تذکّرات، بلافاصله دوباره به موضوع قبلی باز میگردد و ادامهی همان رشتهآیاتِ راجع به قیامت را بیان میکند! ترجمهی آخرین آیاتِ آن سلسله (یعنی آیاتِ ۱۴ و ۱۵) چنین بود:
بلكه آدمى نفسِ خويش را نيک مىشناسد. (۱۴)
هر چند به زبان عذرها آورد. (۱۵)
و آیاتی که بعد از آن تذکّر نازل میشوند نیز دقیقاً ادامهی همین رشتهآیات را پی میگیرد:
كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ ﴿۲۰﴾
چنین نیست؛ بلکه شما اين جهان زودگذر را دوست مىداريد!
وَتَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ ﴿۲۱﴾
و آخرت را فرو مىگذاريد...
وُجُوهٞ يَوۡمَئِذٖ نَّاضِرَةٌ ﴿۲۲﴾
وَوُجُوهٞ يَوۡمَئِذِۭ بَاسِرَةٞ ﴿۲۴﴾
رَبِّهَا نَاظِرَةٞ ﴿۲۳﴾
تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةٞ ﴿۲۵﴾
و....
وجهِ استدلال: کاملاً روشن است که در این سوره، پیامبرﷺ پس از نزولِ پیدرپیِ این آیاتِ کوتاه، نگرانِ فراموشکردنِ آنها میشود و تکرارشان میکند تا در حافظهشان بمانند. خداوند هم برای تذکّر به پیامبرﷺ که نیازی به اینکارها نیست و خودمان قرآن را حفظ میکنیم و... کلاً آن موضوعِ سابق (یعنی روزِ قیامت) را رها میکند و پس از بیانِ این نکات، دوباره به همان موضوع بازمیگردد و آیاتی کاملاً مرتبط با آن آیات و همقافیه با آنها نازل میشود. آیا تمامِ اینها یک نمایش بوده است؟! چه لزومی به این کار بود و چه نفعی داشت؟! مگر چه کسی در آن زمان از این آیات برای صداقتِ پیامبرﷺ استدلال کرد؟! اصلاً چه کسی به این نکته توجّه داشت؟! اگر این شواهدی که گفته میشود را همگی روی هم بگذاریم، هرکس که ذرّهای انصاف داشته باشد به صداقتِ سیّدنا محمّدﷺ معترف خواهد شد.
وثاقتِ تاریخی: این استدلال از قرآن بود و همانطور که بارها گفتهایم، تمامِ قرآن به صورتِ کاملاً متواتر نقل شده و افرادِ بیشماری آن را حفظ میکردند و بسیاری نیز آن را مینوشتند.
والسّلام علی من اتّبع الهدی
#اثبات_نبوت
#اثبات_صداقت_پیامبر
✅@anti_shobahat | آنتی شبهات