🕺🏻رقص و توسعه
✍️ مرتضی درخشان
پژوهشگر پویش فکری توسعه و نویسنده کتاب توسعه
@pooyeshfekri
🔹 اخیراً در پویش فکری توسعه کتابی با عنوان «چگونه کودکان شادتری داشته باشیم؟» در حال ترجمه و چاپ است. در کل این کتاب ۱۴ بار کلمه «رقص» و یا «رقصدن» آمده است. نویسنده این کتاب خانم دکتر هانسا بارگاوا رقص را به عنوان ابزاری برای رفع برخی از مسائل امروز پرورش کودکان، به والدین پیشنهاد کرده است.
🔹 مثلاً پیشنهاد کرده همراه کودکانتان در منزل برقصید تا ورزش را به یک فعالیت تفریحی و شاد تبدیل کنید تا خسته کننده نباشد و یا پیشنهاد میکند به جای تلف کردن وقت در شبکههای اجتماعی (مانند اینستا و تیکتاک)، یک کلیپ رقص را در بین ویدئوها انتخاب کرده و با کودکانتان تمرین کنید.
🔹 و پیشنهادات دیگری که هر کدام را به عنوان ابزاری برای رفع مشکلی درون خانواده مطرح کرده است و موارد آن را میتوانید در پادکست «چگونه کودکان شادتری داشته باشیم؟» دنبال کنید.
🔹 فارغ از درست یا غلط بودن پیشنهاد نویسنده کتاب، ابلاغیه اخیر ارشاد برای مجوز انتشار این کتاب، تمام ۱۴ مورد کلمه «رقص» را انتخاب کرده و دستور حذف آنها از کتاب را داده است. ما هم که البته گردنمان از مو باریکتر است، همه را حذف و جایگزین کردیم.
🔹 اما به همین مناسبت کنجکاو شدیم که ارتباط رقص و توسعه چیست؟ و سوالمان این بود که آیا این تابوی خودساخته نیز به سرنوشت بقیه تابوها منجر خواهد شد یا اینکه مسیری متفاوت را طی میکند؟
🔹 برای توضیح بیشتر باید بگویم، در طول سالها مطالعه در حوزه توسعه ایران، و بررسی روند توسعه در ابعاد مختلف، به نظر میرسد که «جاده توسعه ایران، سنگساز است» و برداشتن سنگها از مسیر توسعه نیازمند جراحی عمیق بوده و هزینههای بسیار سنگینی را به همراه دارد.
🔹 البته که هر یک از این سنگها برای عمیقتر شدن و بنیادیتر شدن حرکت توسعه ایران نقش مهمی ایفا کرده است و «هر مشکلی که تو را نکشد، قویترت خواهد کرد!» اما نمیتوان از هزینههای آن نیز چشمپوشی کرد و کند شدن مسیر توسعه را در نظر نگرفت.
🔹 یادمان هست که سالها خرید، فروش و استفاده «دستگاه ویدئو» برای نمایش خانگی فیلم ممنوع بود و چه تابوی بزرگی شناخته میشد و با این ممنوعیت چند درصد از مردم ایران را از حلقه خودیها به ناخودیها کشانید. چه میزان سرمایه اجتماعی را تخریب کرد و چه نهادهایی را برای مقابله و مبارزه با آن تجهیز نمود.
🔹 اما بعد از آمدن ماهواره، «دستگاه ویدئو» اصلا موضوعیتی نداشت و فیلمهای خانگی از هوا وارد تلویزیونهای خانگی مردم میشدند! ممنوعیت خرید، فروش و استفاده از تجهیزات ماهواره نیز دوباره به عنوان سنگ جدیدی در جاده توسعه ایران قرار گرفت و هزینههای سنگینی برای مبارزه با ماهواره پرداخت شد.
🔹 فارغ از هزینههای نهادی و حقوق نیروی انسانی برای مقابله با استفاده از ماهواره، اصلیترین هزینهها مربوط به سرمایه اجتماعی از دست رفته و خروج بخش دیگری از مردم از حلقه خودیهای نظام بود.
🔹 یادمان نرفته که ممنوعیتهای سنگین مربوط به موسیقی در دهه شصت و هفتاد، چه دعواهایی را برای موسیقیهای مجاز و غیر مجاز ایجاد کرد و بازار فروش نوارکاستهای غیر مجاز خیابان انقلاب چقدر داغ شد.
🔹 چه کنسرتهایی در طول این دههها تعطیل شد و چه هزینههایی از سرمایه اجتماعی بر سر چیزی دادیم که الان اصلا موضوعیتی ندارد. حالا هر کسی میتواند با گوشی همراه خود به سادگی در کنسرت زنده افتتاحیه مسابقات یورو و یا المپیک پاریس شرکت کند و آهنگهای آن را بشنود!
🔹 چه دعواهایی که بر سر ممنوعیت دوچرخه سواری بانوان نکردیم و هیچگاه هم به صورت رسمی و علنی در مورد این موضوع صحبت نکردیم که این تابوی خودساخته با چه استدلالی در مسیر توسعه ایران قرار گرفته و چرا بخش دیگری از جامعه را از حلقه خودیها خارج و سرمایه اجتماعی را مضمحل کرد؟
🔹 یادمان نرفته چه هزینههایی برای ورود زنان به ورزشگاه دادیم و هنوز در حال هزینهدادن برای ممنوعیت نوازندگی بانوان در کنسرتها هستیم! هنوز درگیر ممنوعیت پیادهروی با سگ در پارکها هستیم و هنوز درگیر تابوی ممنوعیت آزادی پوشش هستیم و بابت آن هزینه میدهیم.
🔹 البته محدود به این سنگهای فکری هم نشدیم و فیلترینگ یعنی ممنوعیت استفاده از همه پلتفرمهای جهانی را در دستور کار قرار دادیم تا سنگ جدیدی در مسیر توسعه بنا کنیم. برای بیان هزینه فیلترینگ، همین بس که یک کاندیدای ریاست جمهوری، با شعار حذف فیلترینگ میتواند در انتخابات پیروز شود!
🔹 اینقدر این سنگ خودساخته بزرگ شده است که جلوتر از همه مسائل اقتصادی و سیاسی قرار میگیرد و میتواند یک انتخابات را تحت الشعاع قرار دهد و به نماد بازگشت به عقلانیت تبدیل شود...
📃 مطالعه متن کامل یادداشت
🔊 دسترسی به پادکست کتاب «چگونه کودکان شادتری داشته باشیم؟»
✍️ مرتضی درخشان
پژوهشگر پویش فکری توسعه و نویسنده کتاب توسعه
@pooyeshfekri
🔹 اخیراً در پویش فکری توسعه کتابی با عنوان «چگونه کودکان شادتری داشته باشیم؟» در حال ترجمه و چاپ است. در کل این کتاب ۱۴ بار کلمه «رقص» و یا «رقصدن» آمده است. نویسنده این کتاب خانم دکتر هانسا بارگاوا رقص را به عنوان ابزاری برای رفع برخی از مسائل امروز پرورش کودکان، به والدین پیشنهاد کرده است.
🔹 مثلاً پیشنهاد کرده همراه کودکانتان در منزل برقصید تا ورزش را به یک فعالیت تفریحی و شاد تبدیل کنید تا خسته کننده نباشد و یا پیشنهاد میکند به جای تلف کردن وقت در شبکههای اجتماعی (مانند اینستا و تیکتاک)، یک کلیپ رقص را در بین ویدئوها انتخاب کرده و با کودکانتان تمرین کنید.
🔹 و پیشنهادات دیگری که هر کدام را به عنوان ابزاری برای رفع مشکلی درون خانواده مطرح کرده است و موارد آن را میتوانید در پادکست «چگونه کودکان شادتری داشته باشیم؟» دنبال کنید.
🔹 فارغ از درست یا غلط بودن پیشنهاد نویسنده کتاب، ابلاغیه اخیر ارشاد برای مجوز انتشار این کتاب، تمام ۱۴ مورد کلمه «رقص» را انتخاب کرده و دستور حذف آنها از کتاب را داده است. ما هم که البته گردنمان از مو باریکتر است، همه را حذف و جایگزین کردیم.
🔹 اما به همین مناسبت کنجکاو شدیم که ارتباط رقص و توسعه چیست؟ و سوالمان این بود که آیا این تابوی خودساخته نیز به سرنوشت بقیه تابوها منجر خواهد شد یا اینکه مسیری متفاوت را طی میکند؟
🔹 برای توضیح بیشتر باید بگویم، در طول سالها مطالعه در حوزه توسعه ایران، و بررسی روند توسعه در ابعاد مختلف، به نظر میرسد که «جاده توسعه ایران، سنگساز است» و برداشتن سنگها از مسیر توسعه نیازمند جراحی عمیق بوده و هزینههای بسیار سنگینی را به همراه دارد.
🔹 البته که هر یک از این سنگها برای عمیقتر شدن و بنیادیتر شدن حرکت توسعه ایران نقش مهمی ایفا کرده است و «هر مشکلی که تو را نکشد، قویترت خواهد کرد!» اما نمیتوان از هزینههای آن نیز چشمپوشی کرد و کند شدن مسیر توسعه را در نظر نگرفت.
🔹 یادمان هست که سالها خرید، فروش و استفاده «دستگاه ویدئو» برای نمایش خانگی فیلم ممنوع بود و چه تابوی بزرگی شناخته میشد و با این ممنوعیت چند درصد از مردم ایران را از حلقه خودیها به ناخودیها کشانید. چه میزان سرمایه اجتماعی را تخریب کرد و چه نهادهایی را برای مقابله و مبارزه با آن تجهیز نمود.
🔹 اما بعد از آمدن ماهواره، «دستگاه ویدئو» اصلا موضوعیتی نداشت و فیلمهای خانگی از هوا وارد تلویزیونهای خانگی مردم میشدند! ممنوعیت خرید، فروش و استفاده از تجهیزات ماهواره نیز دوباره به عنوان سنگ جدیدی در جاده توسعه ایران قرار گرفت و هزینههای سنگینی برای مبارزه با ماهواره پرداخت شد.
🔹 فارغ از هزینههای نهادی و حقوق نیروی انسانی برای مقابله با استفاده از ماهواره، اصلیترین هزینهها مربوط به سرمایه اجتماعی از دست رفته و خروج بخش دیگری از مردم از حلقه خودیهای نظام بود.
🔹 یادمان نرفته که ممنوعیتهای سنگین مربوط به موسیقی در دهه شصت و هفتاد، چه دعواهایی را برای موسیقیهای مجاز و غیر مجاز ایجاد کرد و بازار فروش نوارکاستهای غیر مجاز خیابان انقلاب چقدر داغ شد.
🔹 چه کنسرتهایی در طول این دههها تعطیل شد و چه هزینههایی از سرمایه اجتماعی بر سر چیزی دادیم که الان اصلا موضوعیتی ندارد. حالا هر کسی میتواند با گوشی همراه خود به سادگی در کنسرت زنده افتتاحیه مسابقات یورو و یا المپیک پاریس شرکت کند و آهنگهای آن را بشنود!
🔹 چه دعواهایی که بر سر ممنوعیت دوچرخه سواری بانوان نکردیم و هیچگاه هم به صورت رسمی و علنی در مورد این موضوع صحبت نکردیم که این تابوی خودساخته با چه استدلالی در مسیر توسعه ایران قرار گرفته و چرا بخش دیگری از جامعه را از حلقه خودیها خارج و سرمایه اجتماعی را مضمحل کرد؟
🔹 یادمان نرفته چه هزینههایی برای ورود زنان به ورزشگاه دادیم و هنوز در حال هزینهدادن برای ممنوعیت نوازندگی بانوان در کنسرتها هستیم! هنوز درگیر ممنوعیت پیادهروی با سگ در پارکها هستیم و هنوز درگیر تابوی ممنوعیت آزادی پوشش هستیم و بابت آن هزینه میدهیم.
🔹 البته محدود به این سنگهای فکری هم نشدیم و فیلترینگ یعنی ممنوعیت استفاده از همه پلتفرمهای جهانی را در دستور کار قرار دادیم تا سنگ جدیدی در مسیر توسعه بنا کنیم. برای بیان هزینه فیلترینگ، همین بس که یک کاندیدای ریاست جمهوری، با شعار حذف فیلترینگ میتواند در انتخابات پیروز شود!
🔹 اینقدر این سنگ خودساخته بزرگ شده است که جلوتر از همه مسائل اقتصادی و سیاسی قرار میگیرد و میتواند یک انتخابات را تحت الشعاع قرار دهد و به نماد بازگشت به عقلانیت تبدیل شود...
📃 مطالعه متن کامل یادداشت
🔊 دسترسی به پادکست کتاب «چگونه کودکان شادتری داشته باشیم؟»