کسی را از خوب بودن، خسته نکنیم!

خدا نکند انسانی از خوب بودنش خسته بشود،
آدمی بشود که مهربانیش هربار نگران و آزرده خاطرش کرده.

چرا که آن وقت است که می ماند بلاتکلیف،
نه بد بودن را بلد است
و نه توان خوب ماندنش است،
آن وقت است که میگریزد.

هجرت از دنیای آدم ها،
به خلوتی که درونش پوچ پوچ است
سکوتی که قالبش تنهایی است،
که خودخواسته نبوده
که لذت بخش نیست.

آدم ها را، از خوب بودنشان خسته نکنیم.