ترس از مرگ، اغلب ترس از ناشناخته است؛ ترس از شرایطی که از تسلط ما خارج است، نمیتوانیم بشناسیماش و خود را برای مواجهه با آن آماده کنیم. بااینحال تسلطی که فکر میکنیم بر زندهگی خود داریم اغلب توهمی بیش نیست. بزرگترین تعارضها و موانع در ذهن ما وجود دارند و در شیوهای که با ترسهایمان مواجه میشویم. تلاش برای مهار چیزی غیرقابلمهار بیفایده است. چیزی که میتوانیم مدیریتاش کنیم نگرش و واکنش به تردیدهایمان است. فارغ از اینکه چهچیزی از حضور ما در زمین باقی میماند، اهمیت هویت ما در مرگ شاید کمتر از اهمیتاش در زندهگی نباشد. نام ما خستین چیزی که آنرا «من» بهحساب میآوریم، میتواند حتی مدّتها پساز پوسیدن استخوانهایمان حکشده بر سنگقبری در آخرین محل اقامتمان یا در یک کتاب یادبود باقی بماند. شاید ناپایدارتر از سایر عناصر هویتمان باشد، ولی میتواند قرنها بیشتر از بقایای فانی ما زندهگی کند و گاهی آنقدر قدرتاش را حفظ نماید که برای نسلهای آینده یادآور ترس، تنفر، عشق و وفاداری شود.
👤 Sue Black
📚 A Life in Death
@Dairy_of_Darkness
👤 Sue Black
📚 A Life in Death
@Dairy_of_Darkness