پر حسرت و بی آرزو، بغض فراوان در گلو
این دردِ دوری می‌کند، هر شب دلم را زیر و رو
زخم عزیزان پشت سر، با نارفیقان رو به رو
در این میان از معرفت، با من دگر چیزی مگو

این عاشقانه‌ها دگر، دردی دوا نمی‌کنند
چشمان آهویی دگر، مرا صدا نمی‌کنند
دستان معشوق عاقبت، چون حلقه‌ی دارِ من است
تنهایی من بهتر از، هر آدمی یار من است

آن کس که عاشق بوده است، حرف مرا درک می‌کند
در عشق یا من می‌روم، یا او مرا ترک می‌کند
تصویر صد تکه شده، چون آینه بشکسته‌ام
من از تمام این جهان، از خوب و بد دلخسته‌ام
این عاشقانه‌ها دگر، دردی دوا نمی‌کنند
چشمان آهویی دگر، مرا صدا نمی‌کنند
دستان پر مهر عاقبت، چون حلقه‌ی دار من است
تنهایی من بهتر از، هر مرهمی یار من است