DJ SANI➖⃟🍁••دیجی سانی

غم نم نم بارون و دریا، واسه قایق خسته‌ی تنها
دو برابره وقتی نباشی، دو برابره ضربه‌ی موجا
دو برابره وحشت ساحل، دو برابره گریه‌ی ابرا
اونی که میگه خوبه شکستست، دل اون که میخنده گرفتست
دیگه عاشق هیشکی نمیشه، یه نفر بود و رفت و در بست
همه چیزی که داره تو دنیاش، خاطرات اون آخر هفتست
دو برابره هرکی که دیدی، عاشق بود این قایق
واسه رد شدن از دل دریا، قایق بود این عاشق
وقتی دیدم عوض شدی دیگه هیچی نشد مثل سابق
یه خداحافظ مردونه گفتم بی گریه بی هق هق
با نمک میشن آدما وقتی میبینن پر زخمه تنت
کوه درد اگه باشی مهم نیست باز این آدما میشکننت
گاهی خیره میشم به خیابون از شکسته‌ی پنجرمون
نگران تو میشم عزیزم هوا ابره تو کوچه نمون
من که تنها شدم سر عشقت تو یکی دیگه تنها نمون
هنوز عشقمی فرقی نداره که تموم شده رابطه مون

گۆوەندە زەماوەندە دڵم بەندە بەو دەم قەندە لۆ لۆ
گۆوەندە زەماوەندە دڵم بەندە بەو دەم قەندە لێ لێ
سەر و رۆح دانانە مەجلیسی شێرانە
ئەمن ژیانی وام بۆچییە چ ژینە و چ ژانە
ئەو جەژنە بە بێ تۆ ناکەم کە جەژنی قوربانە

خزمینە غەمی ژینە دڵ حەزینە دڵ برینە بەو مسکینە لێ لێ
خزمینە غەمی ژینە دڵ حەزینە دڵ ئاورینە لێ لێ
سەر و ڕۆح دانانە مەجلیسی برایانە
ئەمن ژینی وام بۆچییە چ ژینە و چ ژیانە
ئەو جەژنە بە بێ تۆ من ناکەم بە سندانە
من ئەو جەژنە بە بێت ناکەم بە قوزەڵقورت و زیندانە

کوڕ دەڵێ فەلەکە برادەرینە فەلەکە
لە بەحرانم دەگەڕێتەوە گەمییە لە چۆمانم دەگەڕێتەوە کەلەکە
لە عالەمێ خودایا بە تاڵان دەچێتەوە بەژنێکە باریکە و دە دوو چاوێ بەڵەکە
لە منی هەژار بە تاڵان دەچێتەوە بەژنێکە باریکە و دە دوو چاوێ بەڵەکە
دلا لۆ لۆ لۆ هەی دەلالۆ دەکو ماڵە بابت وێران بیت

خزمینە دڵ غەمبارە غەمی یارە مەم هەنارە دلا لۆ لۆ لۆ لۆ
دڵم زارە بێقەرارە بۆ ئەو نازدارە بێقەرارە دلا لۆ لۆ لۆ لۆ
سەر و ڕۆح دانانا مەجلیسی شێرانە
من ئەو جەژنە بە بێ تۆ ناکەم دەکو بە سندانە
ئەو جەژنە بە بێ تۆ ناکەم دەکو بە زندانە

خزمینە دڵ شکاوە یار تۆراوە رۆح نەماوە دلا لۆ لۆ لۆ لۆ
عەقڵم وەڵا گۆڕاوە عەقڵم بیللا گۆڕاوە دڵ پچڕاوە لێم تۆراوە دلا لۆ لۆ لۆ لۆ
ئاخ سەر و ڕۆح دانانا مەجلیسی شێرانە
من ئەو جەژنە بە بێ تۆ ناکەم دەک بە سندانە
گەر ئەو جەژنە بە بێت بکەم بۆ من برک و ژانە
ئاوری تێ لە من بەرداوە شاهید بن قوربانە

چشمات برام مقدسه
آغوشِ تو پناهمه
تو با منی بهشته دنیام
میرم به سمتِ آرزوهام
من تشنه‌ی نوازشم
بارون بزن به خاکِ من
تویی تو قبله‌ی نمازم
نمیشه دل به تو نبازم

دنیا بی چشـــــــــمات
مثِ غروبِ سردِ پاییزه
حالِ دلم بی تو غم‌انگیزه
دوریت گذشتن از همه چیزه
ای ماهِ شب‌هام
کویرم و تو مثلِ بارونی
تو خاکِ من یه گنجِ پنهونی
یه سرپناهی توی ویرونی

آغوشِ تو اَمنه دلم گرمه
به تو كه همه دنيای منی
تو مثلِ چشمای منی
تنها پناهم تو
جهانم تو
همه دردن تو درمونی برام
عزیز تر از جونی برام

غمِ بسیار، دلِ بیمار، من و این قصه‌ی تکرار،، در این تکرار، همین یک بار، مرا به حالِ خود مگذار،، منِ اعدامی، تو طنابِ دار، یار اِی یار،، شبِ طوفانی، غمِ طولانی، سفری از سرِ اجبار،، چه هراسی، چه تقاصی، چه بگویم، گذشته کار از  کار،، من و اصرار، تو و انکار، یار اِی یار ...
عاشق شو، شده برای یک شب
عاشق شو، شده به حد یک تب
دیوانه، پر از تو شد پیمانه، لب تا لب

شدم اسیرِ خزان، به من نفس برسان
بریده‌ام بدون تو، من از زمین و زمان
رسیده نامه‌ی آهِ، دلم به گوش جهان
اسیر و بنده‌ی خیشم، مرا ز من برهان

های نای نای خوشگله، دی نای نای خوشگله
دردمه وو سیت بگم، ختم خو دونیش نای نای
درمونم لو خندته، نه وم بسونیش نای نای

دلتنگی ام را از غزل، این یار دیرینم بپرسید
از هم سپارِ لحظه‌های، تلخ و شیرینم بپرسید
این خنده‌های بیخودی را بر لبم جدی نگیرید
حالِ مرا از واژه‌های شعرِ غمگینم بپرسید

باور ندارم از خود این، تسلیمِ بی چون و چرا را
از زندگی از هرچه می‌خواند به تمکینم بپرسید
یک مرغِ دیگر کم شد از، این فوجِ بی پرواز و آواز
دیگر مرا از پنجه‌ی خونینِ شاهینم بپرسید

من خود نمی‌دانم شما دردِ مگویِ سال‌ها را
از او که عاجز مانده در یک لحظه تسکینم بپرسید
من زنده‌ام اما خود این، نادیده را باور ندارم
از هر که این ناباوری را، کرده تلقینم بپرسید

غزلی از محمدعلی بهمنی