در من نگاه غمگینی است
مثل شبنم نشسته بر تُردی یک گلبرگ
شناور است وُ نمی‌چکد
شبنمی که غم را در چشم‌هایم رفو می‌کند
اما یخ‌پاره‌های خاطرات
که سوهان روح است
که  سخت‌تر از سنگ‌های گور است
تجزیه‌ام می‌کند
زیر رادیکال‌ می‌بَرَدَم
و من در ممیزی از تعریف مرگ
هیچگونه تحریر نمی‌شوم
روح مرده‌ام
خاموشانه در من دفن شده
جسم‌ام در تنهایی‌اش محو
و منم که در مدار خود می‌سوزم
محبوس در دایره‌ای که در دوایری
از رستگاری دور
بدینسان
از روح آتش
فقط مشتی خاکستر می‌ماند
که من‌ام.

#فرح‌_آریا

My scattered writing
A LITTLE BIT OF ME

https://t.me/andaki_az_man