بخشى از مادر و پدر شدن اينه كه تلاش كنيم تا باورهايى كه از دوران كودكى در ما شكل گرفته، كمالگرايى كه ممكنه شكل گرفته باشه و نياز به كنترل محيط اطراف فرزند و يا خود فرزندمان به چالش بكشيم و چرخه هاى ناسالمى كه تا الان بدون اينكه بهش آگاه باشيم تكرار كرديم را تغيير بديم. ممكنه اين دوران برامون اضطراب آور باشه و دوست نداشته باشيم اين كنترل از دست بديم و اين طبيعيه. سخت هست ولى غير ممكن نيست.

يكى از اون مثال ها اجازه دادن به كودك هنگام غذا خوردن است، اجازه بديم كودك غذا را كشف كنه، كثيف كارى كنه، با دست بخوره، غذا را بو كنه، باهاش بازى كنه… بدترين اتفاقى كه رخ ميده كثيف شدن لباس و كمى دور و اطرافش هست. بچه ها از طريق حواس پنج گانه ياد ميگيرند و غذا خوردن ميتونه همچنين تجربه اى براشون درست كنه. وقتى به كودك تون اجازه ميدين خودش با كثيف كارى غذا بخوره، در كنارش داريد اعتماد به نفس، كنجكاوى و مستقل بودن كودك تون را تشويق ميكنيد.



@beh