بهترین مادر دنیا شادترین کودک

💕💕



حداقل روزی ۳ بار به بچه ات بگو که...

1. "من همیشه پشتت هستم."🌱

2. "تو خیلی خاصی و من بهت افتخار می‌کنم."🌱

3. "چه کار قشنگی کردی! عالی بود."🌱

4. "حتما می‌تونی از پسش بر بیای."🌱

5. "من همیشه دوستت دارم، هیچ وقت تغییر نمی‌کنه."🌱

6. "تو خیلی باهوش و توانایی."🌱

7. "حتی وقتی ناراحت هستی هم دوستت دارم."🌱

8. "مهم نیست چی میشه، من همیشه باهاتم."🌱

9. "تو می‌تونی هر چیزی رو که می‌خواهی بدست بیاری."🌱

10. "حس می‌کنم خیلی قوی هستی."🌱

این جمله ها به بچه هاتون احساس محبت و امنیت منتقل میکنن
و باعث میشن بچه هاتون آینده آدمی با اعتماد به نفس بیشتر باشن❤️🌱

بفرست واسه ۳ تا از دوستات🙏❤️





@BehtarinMadareDonya

💕💕


فرزند شما درون گراست یا برون گرا؟؟


کودکان درون‌گرا و برون‌گرا از نظر روان‌شناسی ویژگی‌های رفتاری متفاوتی دارند که بر اساس نظریه‌های روان‌شناسی شخصیت و رشد، از جمله نظریه‌های کارل یونگ و همچنین مطالعات جدید در حوزه روان‌شناسی رشد و شخصیت، بررسی می‌شود.


1. کودک درون‌گرا:
• کودک درون‌گرا به طور کلی از محیط‌های شلوغ و پرهیاهو دوری می‌کند و معمولاً تمایل دارد که وقت خود را با خودش یا در جمع‌های کوچک و صمیمی بگذراند.
• این کودکان در انجام کارهای فردی مانند مطالعه یا نقاشی علاقه‌مند هستند و معمولاً زمان زیادی را به تفکر و بازتاب درونی اختصاص می‌دهند.
• در تعاملات اجتماعی، این کودکان ممکن است کمی خجالتی یا ساکت باشند و برای ایجاد ارتباط با دیگران زمان بیشتری نیاز دارند.
• از نظر روان‌شناسی، درون‌گرایی در کودکان به عنوان یک ویژگی ژنتیکی و یا نتیجه تعاملات محیطی در سنین اولیه رشد شناخته می‌شود.



2. کودک برون‌گرا:
• کودک برون‌گرا برخلاف کودک درون‌گرا، از فعالیت‌های اجتماعی و تعاملات با دیگران لذت می‌برد و به طور معمول در موقعیت‌های اجتماعی به راحتی و با اعتماد به نفس رفتار می‌کند.
• این کودکان تمایل دارند که در جمع‌های بزرگ حضور داشته باشند و از فعالیت‌های گروهی مانند بازی‌های تیمی و جشن‌ها استقبال می‌کنند.
• آنها به تجربه‌های جدید و هیجان‌های بیرونی علاقه دارند و اغلب از محرک‌های محیطی برای تحریک انرژی خود استفاده می‌کنند.
• برون‌گرایی معمولاً با ویژگی‌هایی مانند فعال بودن، صحبت کردن زیاد و به راحتی ارتباط برقرار کردن شناخته می‌شود.

در نتیجه، درون‌گرایی و برون‌گرایی دو ویژگی شخصیتی هستند که به تفاوت‌های رفتاری در کودکان منجر می‌شوند. این تفاوت‌ها به صورت ژنتیکی یا محیطی (مثل تجربیات اولیه و تعاملات اجتماعی) می‌توانند شکل بگیرند و به میزان متفاوت در افراد بروز کنند.



فرزند شما برون گراست یا درون گرا؟




@BehtarinMadareDonya

💕💕

اغلب می پنداریم فرزندی که خیلی به والدینش توجه دارد فرزندی نمونه و وفادار است. ولی چنین نیست، واقعیت این است که وقتی فرزندی همیشه نگران شماست یعنی خودش یک آسیب دیدهٔ واقعی است که مسئول آسیبش شمایید!
یک والد خوب والدی است که ذهن فرزندش از او آسوده باشد و به فرزند توانایی و قدرت آسوده فاصله گرفتن را بدهد.
💠وقتی فرزندتان از شما دور نمی شود
💠وقتی همیشه نگران شماست
💠وقتی تمام برنامه هایش را با شما تنظیم میکند،
〽️نه نشانه وفاداری و 〽️نه دوست داشتن زیاد شماست!
⚠️بلکه نشانه آسیب خوردگی اوست!

☑️توجه کنید وقتی مرتب بافرزندتان صحبت می کنید و در گفتگوها گوشزد می کنید که در این زندگی، چقدر سختی و عذاب کشیده اید چقدر رنج دیده اید و چه فداکاریها که نکرده اید….
در واقع مرتب به فرزندتان القا میکنید که من قربانی این زندگی هستم و تو تنها چشم امید و ناجی من هستی.
حالا او خودش را نجات دهنده شما تصور میکند و هیچ لحظه ای را برای نجات شما از دست نمی دهد، غافل از اینکه خودش تمام زندگیش را با نگرانی برای شما از دست میدهد.
🔶🔸♥️در قبال رسیدگی و عشقی که به فرزندانمان میدهیم آنها را مدیون و بدهکار و ناامن نکنیم، به آنها کمک کنیم زندگی های مستقل و ذهن های آرام داشته باشند.



@BehtarinMadareDonya

💕💕

بو‌هايی که شادتان می‌کنند...

دانشمندان در تحقيقات خود به اين نتيجه رسيده‌اند که استشمام بوهای مختلف روی نحوه رفتارهای انسان تأثير
مستقيم دارد.

استشمام بوی نان: باعث می‌شود شما مهربان‌تر شويد. در واقع بوی نان انسان را نرم‌تر مي‌کند.

بوی نعناع: به‌خصوص برای ورزشکاران باعث ايجاد انگيزه و علاوه بر اين، باعث بهبود خُلق و خوی افراد مي‌شود.

دانه‌هاي قهوه : استرس را به حداقل ميرساند و شادمانی بيشتری را به سمت شما جذب ميکند.

بوی پرتقال و ليمو: باعث افزايش انرژی و به دنبال آن شادی و نشاط می‌شود .

بوی سيب: باعث افزايش اميدواری ميشود خصوصاً در صبح!




ولی به نظرم من هیچ بویی به اندازه بوی بدن نوزاد آدم و شاد نمیکنه ❤️
نظر شما چیه؟



◕‿◕

@BehtarinMadareDonya

💕💕


‌در فرهنگی که قدرت را با سرکوب احساسات یکی می‌داند، گریه کردن اغلب به‌عنوان نشانه‌ای از ضعف تلقی می‌شود.

از کودکی یاد می‌گیریم که اشک‌هایمان را پنهان کنیم، احساساتمان را سرکوب کنیم و لبخند بزنیم، حتی زمانی که درونمان طوفانی از درد جریان دارد. اما آیا واقعاً قدرت یعنی نادیده گرفتن احساسات؟

در روانشناسی، گریه نه‌تنها نشانه‌ی ضعف نیست، بلکه مکانیزمی طبیعی برای تنظیم هیجانات و کاهش استرس است.

گریه کردن به بدن کمک می‌کند تا هورمون‌های استرس را کاهش دهد، سیستم عصبی را آرام کند و ارتباطی عمیق‌تر با احساسات درونی‌مان ایجاد کند.

بسیاری از افراد، وقتی احساس غم یا اضطراب دارند، به‌جای مواجه شدن با آن، به سراغ حواس‌پرتی‌های مداوم می‌روند.

اما سرکوب هیجانات فقط آن‌ها را در ناخودآگاه ما انباشته می‌کند و دیر یا زود، در قالب اضطراب، بی‌قراری، یا حتی علائم جسمی بازمی‌گردد.

شاید بهتر باشد به‌جای پرسیدن «چرا احساسات دارم؟» بپرسیم «چرا فکر می‌کنم نباید این احساسات را داشته باشم؟»

شاید مسئله این نیست که چرا مضطرب یا غمگینیم، بلکه این است که چرا به خودمان اجازه‌ی تجربه‌ی واقعی آن را نمی‌دهیم.

احساسات، نیازی به توجیه ندارند. گاهی، تنها چیزی که نیاز دارند، این است که پذیرفته شوند.



@BehtarinMadareDonya