در ستایشِ آزادی و برابری، ترانه‌ای چنان زیبا و انسانی بِسرائیم که ستم‌گران را به لرزه درآورد. ترانه‌ای چنان معترض و مردمی که درخورِ شلاقِ جلادانی باشد که با زندان و شکنجه، نه قدرت، که حقارت و ترسِ خود را از مردم، آشکار می‌کنند.
۷۴ شلاق بر پیکرِ مهدی یراجی زدند به اتهامِ سرودنِ ترانه.
شلاق، شکنجه، زندان، اعدام و تحمیلِ موقعیت ناانسانی به مردمِ ایران را، چندان و چندان تکرار ‌کرده‌اند که ما و جهانِ ما و رسانه‌های رسمی و مجازی، بدان خو کرده‌ایم.
از کنارِ شلاق زدنِ بر پیکرِ شاعرمان چنان می‌گذریم که انگار رخدادی «عادی» است.
حکومتِ مسلط بر ایران، مرگ و فقر و شلاق و استبداد را عادی‌سازی کرده‌است اما همه می‌دانیم که شلاق و زندان، و این حکومت و هرچه می‌کند، وهن و توهین به انسان است. تجاوز به شانِ آدمی است. «عادی» نمی‌شود.
این را روزی خواهند فهمید که مردم بنای ستم را بر سرشان خراب کنند.

#مهدی_یراحی
#زن_زندگی_آزادی