#پارت_226

خاتون دستشو روی دستم گزاشت گفت:

_اینم برگه ی رسمیه حق طلاقت از اردوانه تموم‌کاراشو‌کردم گفتم دست خودت باشه بهتره من این روزا خیلی خستم میترسم بمیرم و این امانت دستم بمونه..

با شنیدن کلمه ی مردن اخمام توی هم‌رفت گفتم:

_این چه حرفیه خاتون جان
انشالا صد و بیست سال عمر کنید

بعد پاکتو باز کردم با دقت به برگه ی داخلش نگاه کردم که خاتون‌گفت:

_فعلا به کسی نگو که این برگه دستته نمیخوام برات درد سر بشه
شاید بک روزی به دردت خورد و محبور شدی ازش استفاده کنی

بعد اهی کشید با شرمندگی ادامه داد:

_اردوان خیلی بی عرضه بود که قدر دختر خوبی مثل تورو‌ ندونست..

لبخند غمگینی زدم گفتم :

_خاتون جان شما چرا ناراحتی
در عوضش شما برام‌مثل یک‌مادر بودین و‌همه جا پشت و‌پناهم شدین

با شنیدن حرفم چهرش کمی باز شد گفت:

_یعنی تو ار من راضی هستی؟

پشت دستای چروکیدش بوسه ایی زدم گفتم:

_معلومه خاتون جان
شما محبت و مهربونیو در حق من تموم کردین
تموم عمرا مدیون شما هستم...

انگار که منتظر شنیدن همین حرف بود
نفس اسوده ایی از ته دل کشید‌گفت:

_اه خداروشکر بلاخره امشب میتونم راحت بخواب
سالها بود عذاب وجدان داشتم که باعث خراب شدن زندگیت شدم..

_نه خاتون جان کسی مقصر نیست این خواست خدا بوده و توی سرنوشت من نوشته شده بوده...
منم قبولش کردم و برای بهتر شدن زندگیم میجگم..

خاتون با چشمایی که امشب عجیب مهربون و اروم بود بهم خیره شد تنها لبخندی در جواب حرفام زد گفت:

_دیگه میخوام بخوابم‌دخترم
چراغ و‌پشت سرت خاموش کن و برو..

چشمی گفتم و‌از جام بلند شدم بوسه ایی روی پیشونی سفیدش زدم و بعد از مرتب کردن پتوش و خاموش کردن چراغ از اتاق خارج شدم..

برگه رو محض احتیاط زسر لباسم قایم کردم و با سرعت به طرف اتاقم رفتم
به محض وارد شدن به اتاق برگه رو‌بین‌انبوه کتابام مخفی کردم

همین خاستم از قفسه ی کتابام دور بشم در اتاق بدون کسب اجازه باز شد و به محکم‌دیوار خورد..

سعی کردم‌خونسرد باشم و جدی به سمت در برگشتم که سوگل رو مثل یه خرس خشمگین توی چهارچوب در دیدم...