یاسر عرب

دکترین ابوالبقا
✍یاسرعرب

«کلیات ابوالبقاء» در اصل، نام یک کتاب است و در اصطلاحات رایج علمی و مخصوصاً حوزوی به یک ضرب‌ا‌لمثل تبدیل شده و به نوشته‌ها و سخنانی گفته می‌شود که خیلی «کلی» و «بی‌دروپیکر» است.

دولت پزشکیان به عنوان یک دولت پیشا کلاسيک در وضعیتی پسا سیال قرار گرفته که ورودی‌های مسائل آن نسبتی با دستگاه پردازنده ندارد بنابراین در هر موضوعی چند گزاره تکراری که سالهاست عموم مردم و اصلاح طلبان در حال تکرار آن هستند را به شکل مکرر تکرار می‌کند!

سخنانی کلی که گویا به سمت همه جا (و مخصوصا آسمان) پرتاب می‌شود و خدا می‌داند بعد از برخورد به کجا؟ (که نوعا اصلا به جایی هم بر نمی‌خورد!)‌ به سوی خودش باز می‌گردد!

♨️موضوع استعفای دولت قبل از آنکه موضع یا دسیسه‌ی گروهک پایداری یا تلاش پشت پرده نشینان انسدادگرا باشد، بر حال نزار و زانوی اُشتر خود دولت نقش بسته.
در واقع این زردی روی گفتمان و توان خود دولت است که هر بلعنده‌ای را تحریک کرده و به اشتها می‌آورد.

از خود جناب پزشکیان یا وزرا و‌ دستیاران ایشان، نه نشانی از طرحی منسجم دیده می‌شود، نه نقشه راهی درک می‌گردد، نه تصمیمی قاطع در موردی مشخص از دلار تا بنزین تا مدیریت کشور گرفته و نه تکلیف پرونده‌ای ملی (حتی در حد فیلترینگ)‌ روشن می‌شود!

در چنین شرایطی با برآمدن دولت‌های اقتدارگرا به خصوص در اسرائیل و آمريکا و نیز حضور نهادهای موازی بنیادگرا و‌اقتدارگرای داخلی، در هر زمینه‌ای دولت تا به خود بیاید با تصمیمی که برای او گرفته و جزو کارنامه او شده، مواجه است و این ثمره‌ی انفعال ذاتی خود دولت پزشکیان است!

عوامل این انفعال خود بحثی مفصل است که در حوصله‌ی این مقال نیست و در اینجا سخن فقط بر سر عوارض آن است؛

راستی خاتم فیروزه بواسحاقی
خوش درخشید ولی دولت مستعجل بود!

@yaser_arab57

ترسناک‌تر از فریاد!
✍یاسرعرب

تا همین چندسال پیش مردم در تاکسی از ترافيک می‌گفتند و از گرانی با هم درد دل می‌کردند. کافی بود راننده کلامی از کیفیت بد لنت ترمز بگوید. دنباله حرفش را یکی با گلایه از قیمت گوشت می‌گرفت یکی با فلان دزدی فلان مسئول...
در بدترین حالت هم یکی موقع پیاده شدن می‌گفت《خدا ریشه‌شان را بخشکاند!》

به تازگی اما گویا مردم ساکت شده‌اند. انگار جامعه از سخن در مورد مسائل خرد و میانی از قیمت مرغ یا گرانی مسکن و مشکلات اداری و این قبیل گذشته و در این موارد با یکدیگر صحبت نمی‌کنند.

مثل همان بازاریانی که همین 5 یا 6 سال پیش برای ده‌هزار تومان شدن دلار به خیابان‌های تهران آمده شعار دادند و امروز که دلار روزانه گران می‌شود دیگر هیچ واکنشی ندارند!

به اعتقاد حقیر پشت این سکوت، خشم و عصبانیت و از آن مهمتر فهم جمعی،《تصمیمی》در حال انعقاد است. گویا یک جمع‌بندی در خرد اجتماعی در حال شکل گیری است. و آن، عبور از علت العلل مشکلات اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و ... است.

من اگر جای حاکمان و فرماندهان و تصمیم‌گیران بودم از این مارپیچ سکوت بسیار می‌ترسیدم زیرا تجربه نشان داده این خشم هوشمند و این عصبانیتی که دارای تجربه‌ی میدانی ١٤٠١ شده ، ممکن است در زمان مقتضی به شکل ناگهانی زمین و زمان و حاکم و محکوم را با هم به آتش بکشد!

علی الحال امروز که (فعلا- به ظاهر- یاهرچی!) در مذاکره نیز به سیاست اعلامی بسته شده، نمی‌توان مشکلات را خیلی‌هم گردن دولت انداخت، و ملت ناراضی از 《دولت》 را در صف مصاحبه گلایه از گرانی اجناس قرار داد. انجام بدهند هم راهی به دهی باز نمی‌کند! و فشار بیش از حد موجب استعفای دولت و بسی بدتر شدن و پیچیده‌تر شدن مشکلات می‌شود.

پ.ن:
همچنان که رهبرعظیم الشان فرمودند که مذاکره با آمريکا تجربه شده و بی‌فایده است، به نظر می‌رسد ملت نیز این احساس را دارد که تحلیل مشکلات در لایه‌ی دولت اشتباه و مداخله در این سطح تجربه شده و بی فایده است!
در چنین شرایطی به خدا پناه می‌بریم از آینده‌ی نزدیک!

@yaser_arab57