✨ما مراقبه نمی کنیم تا به جایی برسیم و یا به چیز دیگری جز آنچه هستیم تبدیل شویم.
مراقبه خودِ واقعی بودن است.
آنچه هست در خود مراقبه است،
نه خارج از آن و نه بعد از آن.
وقتی در مراقبه ای،
یعنی در حال انجام دادنِ انجام ندادنی.
عمل به بی عملی، بدون عمل.
در این کیفیت، نه عمل ذهنی در کار است و نه عمل احساسی.
آنچه هست یک خاموشیِ آگاهانه و مسحورکننده است.