میگفت گاهی مثل گلی که میزاریم لای کتاب خشک میشه باید یک سری تصاویر یک سری حرف ها یک سری خنده ها یک سری عطر ها ردِ انگشتان بر روی کلمات و گاهی هم صدای کلاویه های پیانورو لابلای صفحات این کتاب باید خشک کردو گذاشت تو کتابخونه دنیا بلکه تا ابد در لابلای کلمات زندگی بهشون برخورد کنیم و هر بار لبخندی بزنیم به زیبایی شکوفه های درختان ؛