یک بام و دو هوای یک تصمیم تبعیض آمیز! در حالی که آسمان تهران با شاخص آلودگی ۱۵۳ دست و پنجه نرم میکند و کمیته اضطرار آلودگی هوا، مدارس را به تعطیلی کشانده است، تبریز با شاخص آلودگی تا ۱۶۸ در بی تفاوتی محض گرفتار است. این اعداد به وضوح نشان میدهند که بحران آلودگی هوا در تبریز نه تنها جدیتر از پایتخت است، بلکه با بیتوجهی و سکوت مسئولین، تبدیل به یک فاجعه خاموش شده است. البته بهانه این بی تفاوتی اشتباه شاخص ها عنوان می شود در حالی که این عذر بدتر از گناه از بی مسولیتی ها کم نمی کند.
چرا کمیته اضطراری آلودگی هوا و ستاد بحران تبریز اینگونه بی تفاوت عمل میکنند؟ چرا جان شهروندان تبریزی، به خصوص کودکان و سالمندان که بیشترین آسیب را از آلودگی هوا متحمل میشوند، اینقدر کم ارزش تلقی میشود؟ آیا جان مردم تبریز کمتر از مردم تهران ارزش دارد که در برابر این حجم از آلودگی هوا، افراد کمیته حال تشکیل جلسه را ندارند و از اعلام نظر و توضیح رسمی برای عدم اطلاعات صحیح نیز پرهیز می کنند یا بعد از پیگیری های فراوان به سختی اعلان نظر می کنند.
مدارس تهران به دلیل شاخص آلودگی پایینتر تعطیل شدهاند، اما در تبریز، کودکان در فضایی آلودهتر به کلاسها میروند، ریههای خود را در معرض سموم قرار میدهند و کسی صدایی از اعتراض بلند نمیکند. آیا مسئولین امر از تبعات این سهلانگاری و بیتوجهی با خبرند؟
اعلان هشدار حتی با عدم تعطیلی وظیفه ذاتی عزیزان حق الجلسه بگیر است و این منافاتی با دستکاری های شاخص یا خرابی دستگاه های فرسوده ندارد.
آیا نمیدانند که آلودگی هوا نه تنها سلامت جسمی بلکه سلامت روانی و اجتماعی شهروندان را نیز به خطر میاندازد؟
این سکوت و بیتفاوتی از خود آلودگی بدتر است و ما شاهد دو بام و یک هوای این دو شهر هستیم. آیا پایتخت نشینی لازمه توجه بیشتر است؟
این اتفاقات در حالی رخ میدهد که آلودگی هوا یکی از جدیترین معضلات زیست محیطی است که تبعات کوتاه مدت و بلند مدت جبران ناپذیری بر سلامت جامعه دارد. این وضعیت، نه تنها سلامت شهروندان را به خطر میاندازد، بلکه نشان دهنده ناکارآمدی و بیمسئولیتی مسوولان امر در تبریز است.
سوال اینجاست که چرا تبریز باید قربانی بیتوجهی مسئولین شود؟ چرا باید شهروندان تبریزی، هر روز با نفسهای آلوده به استقبال بیماری بروند؟ آیا وقت آن نرسیده است که صدای اعتراضات مردم شنیده شود و مسئولین به جای سکوت و بیتفاوتی، پاسخگو باشند و شاخص ها را تنظیم نمایند؟ آیا وقت آن نرسیده است که نهادهای نظارتی، به این فاجعه زیست محیطی ورود کنند؟
تبریز شایسته آسمانی پاک و هوایی سالم است. شهروندان تبریزی حق دارند در محیطی سالم زندگی کنند و از مسئولین امر انتظار دارند که در برابر این بحران ساکت ننشینند و اقدامات فوری و موثری را در جهت کاهش آلودگی هوا و حتی اعلان آن انجام دهند.
آیا این بار صدای تبریز شنیده خواهد شد یا باید همچنان شاهد سکوت بد شاخصی و دو بام و یک هوا تصمیم گیری ها باشیم؟
✍نقی فرشباف؛ روزنامهنگار
#تبریزیم
🔵@Tabrizim🌐
اینستاگرام 🌐
وبسايت 🐦
توييتر