تبعض صفقه

برای این که متوجه شوید که قطع کمک‌های نظامی آمریکا به اوکراین به چه معناست و آیا اروپایی‌ها به تنهایی توانایی حمایت از اوکراین را دارند یا خیر؟ بار دیگر به این پست توجه کنید.

▫️خب حالا که صحبت اوکراین مطرح شد، عبرتهایی هم در این قضیّه‌ی اوکراین وجود دارد که انسان مشاهده میکند و در گفتار گویندگان و نویسندگان به بعضی از این عبرتها اشاره شده. من دو مورد از این عبرتها را مطرح میکنم. یکی این است که پشتیبانی قدرتهای غربی از کشورها و دولتهایی که دست‌نشانده‌ی آنها هستند، یک سراب است، واقعیّت ندارد؛ این را همه‌ی دولتها بدانند. آن دولتهایی که پشت‌گرمی‌شان به آمریکا و به اروپا است، ببینند وضع امروز اوکراین و دیروز افغانستان را. هم رئیس‌جمهور اوکراین همین چند روز پیش گفت، هم رئیس‌جمهور فراری افغانستان چندی قبل گفت؛ گفت ما اعتماد کردیم به آمریکا، اعتماد کردیم به دولتهای غربی، [ولی] ما را تنها گذاشتند. به اینها نمیشود اعتماد کرد؛ این عبرت اوّل. حالا جمهوری اسلامی که صلای استقلال و عزّتش دنیا را فرا گرفته، امّا آن کسانی که متّکی به آمریکا هستند، از این عبرت درس بگیرند و این را بفهمند.

▫️عبرت دوّم اینکه مردم، مهم‌ترین پشتوانه‌ی دولتها هستند. اگر مردم در اوکراین وارد میدان میشدند، وضع دولت اوکراین و مردم اوکراین این جوری نمیشد. مردم وارد میدان نبودند، چون دولت را قبول نداشتند؛ عیناً مثل آن وقتی که آمریکا به عراقِ دورانِ صدّام حمله کرد، مردم دفاع نکردند، کنار رفتند، آمریکا مسلّط شد. امّا در همین عراق، وقتی که داعش حمله کرد، مردم وارد میدان شدند، توانستند داعش را که خطر بسیار بزرگی بود به عقب برانند، توانستند سرکوب بکنند. عامل اصلی استقلال کشورها مردمند؛ ما این را تجربه کردیم؛ در دوران دفاع مقدّس، مردم وارد میدان شدند و با اینکه همه‌ی قدرتها از صدّام حمایت میکردند، به او کمک میکردند، جمهوری اسلامی به کمک مردم توانست غلبه پیدا کند و دشمن را ناکام بگذارد. بنابراین، این هم عبرت دیگری است. امیدواریم که همه‌ی ما چشمهایمان را باز کنیم، گوشهایمان را باز کنیم، درست بیندیشیم، درست فکر کنیم، درست عمل بکنیم و بتوانیم از این عبرتهای بزرگ بهره ببریم.

▪️بیانات رهبر انقلاب در سخنرانی تلویزیونی به مناسبت عید مبعث - ۱۲ اسفند ۱۴۰۰

در سمت چپت راهی هست
که از عذاب وجدان شروع می‌شود
و به جنگل بی‌اعتمادی و هراس می‌رسد

برگرفته از تراژدی اسپانیایی
اثر تامس کید

به بهانه گرم شدن تنور مذاکرات برای پایان جنگ اوکراین نگاهی بندازیم به نتایج سیاست غربگرایی اوکراین در طول ۳۳ سال گذشته

سخنی تکراری در جامعه پخش است که میگوید کشوری که میتواند بهترین موشک‌ها را بسازد چرا تا حالا جز مونتاژ ارابه مرگ دستاورد دیگری نداشته و بعد یک جواب کلیشه‌ای برای این جمله وجود دارد که چون تفکر مدیران موشک‌ساز در مدیران خودرو ساز وجود ندارد. ما باید آن تفکر را به صنعت خودروسازی وارد سازیم تا به طرفه العینی همه صاحب مدرن‌ترین خودروهای دنیا شویم. چقدر هم به خودمان مینازیم پس از گفتن این جمله اما واقعیت دقیقا عکس این جریان است. مشکل تفکری است که نمی‌خواهد پدیده‌ای به نام بازار را به رسمیت بشناسد و تنها با دستور در پی حل مشکلات کشور است. از قضا مسئله صنعت خودرو هم نه‌تنها با تفکر موشک حل نمی‌شود بلکه همین یکی دانستن این دو صنعت است که ما را گرفتار وضع موجود کرده. چراکه در ساخت موشک هیچگونه مولفه بازاری و اقتصادی وجود ندارد هدف حصول نتیجه غایی ست اما در صنعت خودرو هزاران مولفه مثل قیمت تمام شده، کیفیت، زمان تحویل و... حائز اهمیت است. منکر آن نیستم که ذهنی که میتواند موشک بسازد از پس ساخت خودرو هم برخواهد آمد اما مدیری که موشک می‌سازد نمی‌تواند خودروسازی رقابتی را درک و اداره کند چراکه ذاتش مدیریت غیربازاری است.