🏹کانال پیکان ایرانشهر🏹

روزنامه «جروزالم پست» در مقاله‌ای که اول ژانویه ۲۰۲۵ (۱۲ دی‌ماه) منتشر شده، به تحلیل نقش گروه‌ها و جریان‌های مخالف جمهوری اسلامی در شکل‌ دادن به آینده ایران پس از سقوط رژیم جمهوری اسلامی پرداخته است.


-آیدین پناهی نویسنده این مقاله با اشاره به اینکه «ایران آزاد نه تنها آرزوی مردم آن، بلکه یک ضرورت استراتژیک برای جامعه بین‌المللی است» توضیح داده است که چرا گروه‌هایی مانند مجاهدین خلق یا جریان‌های منتقد رژیم وابسته به جریان اصلاح‌طلب در ایران مورد استقبال مردم نیستند اما شاهزاده رضا پهلوی از جایگاه ویژه میان اغلب ایرانیان برخوردار است و می‌تواند رهبری دوران گذار به یک نظام دموکراتیک و سکولار را به عهده بگیرد.


-«بررسی تاریخچه و سوابق مجاهدین خلق نشان می‌دهد جایگاهی در میان مردم ایران ندارد... آنها یک گروه مارکسیستی- اسلامی هستند که در دهه ۱۹۷۰ مسئول حملات خشونت‌آمیز از جمله ترور پرسنل نظامی و پیمانکاران آمریکایی در ایران است و در دهه ۱۹۸۰ با صدام حسین در جنگ ایران و عراق هم‌پیمان شد و بین مردم منفور هستند».


-«فراتر از گروه‌هایی مانند مجاهدین، جریان‌های وابسته به اصلاح‌طلب با همکاری لابیگران و برخی روزنامه‌نگاران در غرب هستند که خود را بخشی از مخالفان رژیم معرفی می‌کنند در حالی که مردم را از امکان تغییر کامل رژیم دلسرد می‌‌نمایند. این افراد اصلاحات سطحی را ترویج می‌دهند که ساختارهای اصلی قدرت رژیم را حفظ می‌کند».


- «مردم ایران اغلب خواهان رهبری هستند که وحدت، سکولاریسم و دیدگاه روشنی برای آینده‌ای دموکراتیک را نمایندگی کند. ایران نیازمند رهبرانی است که واقعاً بازتاب‌دهنده اراده مردم باشند و نه رهبرانی ساختگی که از سوی غرب تحمیل می‌شوند... شاهزاده رضا پهلوی به عنوان معتبرترین رهبر برای نمایندگی آرمان‌های ایرانیان شناخته می‌شود»

آیدین پناهی✍

#جاوید_شاه_زنده

#KingRezaPahlavi
#ReturnToPahlaviDynesty

https://t.me/Paykan_Iranshahr/28993

@Paykan_Iranshahr 🏹

🇪🇸 ‌‏در طول تاریخ معاصر، اسپانیا نمونه‌ای منحصربه‌فرد از گذار به دموکراسی از طریق بازگشت سلطنت بوده است. این تجربه، که در سال‌های پس از مرگ ژنرال فرانسیسکو فرانکو تحقق یافت، با توجه به وضعیت کنونی ایران و افزایش علاقه عمومی به بازگشت به نظام پادشاهی، می‌تواند درس‌های مهمی برای کنشگران سیاست در ایران، ارائه دهد.
‌‏اسپانیا، از فرانکو تا بازگشت سلطنت
‌‏جنگ داخلی اسپانیا (۱۹۳۶-۱۹۳۹) پس از سقوط پادشاهی این کشور و تشکیل حکومت جمهوری به دست احزاب کمونیست و جمهوریخواهان، آغاز شد. گروهی از ژنرالهای ملی گرای ارتش اسپانیا، ادامه روند جمهوریت را به معنای سقوط اسپانیا در دامن شوروی و احتمالا تجزیه اسپانیا می‌دانستند و دست به قیام‌هایی زدند که عمدتا سرکوب شد اما در نهایت ژنرال فرانکو توانست با غلبه بر نیروهای دولتی در اسپانیا به قدرت برسد. او به دلیل پای‌بندی به ناسیونالیسم اسپانیایی و سلطنت و مذهب، خود را نایب السلطنه نامید و نظامی اقتدارگرا و ملی‌گرا ایجاد کرد که بیش از سه دهه ادامه یافت. اما در دهه ۱۹۷۰، جامعه اسپانیا به‌طور فزاینده‌ای خواهان تغییر بود و ژنرال فرانکو که هیچگاه خود را در قامت پادشاهی نمی‌دید و بیم داشت که پس از مرگش، اوضاع اسپانیا در فقدان یک قدرت مرکزی ملی، دوباره به ورطه سقوط کشیده شود، با وجود اینکه خانواده پادشاه در تبعید منتقد روشهای حکومتی او و طرفدار دموکراسی بودند، خوان کارلوس، نوه آخرین پادشاه اسپانیا و شاهزاده جوان آن زمان را را به‌عنوان جانشین خود معرفی کرد. این اقدام، پایه‌گذار بازگشت سلطنت شد و در نهایت پس از مرگ فرانکو در سال ۱۹۷۵ احیای سلطنت اسپانیا به عنوان مسیر مورد توافق همه گروه‌ها برای استقرار نظام دموکراتیک در اسپانیا مورد استقبال قرار گرفت.
‌‏دشمنان قدیمی پادشاهی، چگونه همراه شدند؟
‌‏گروه‌های سیاسی مختلف، از جمله چپ‌گراها و محافظه‌کاران، به این نتیجه رسیدند که بازگشت سلطنت و رهبری خوان کارلوس می‌تواند از تکرار جنگ داخلی جلوگیری کند. بسیاری از جمهوری‌خواهان و گروه‌های چپ‌گرا با این دیدگاه موافقت کردند که سلطنت مشروطه می‌تواند به‌عنوان سازوکاری برای تضمین ثبات و دموکراسی عمل کند.
‌‏همچنین در میان افکار عمومی نیز، تجربه سفر و آشنایی مردم اسپانیا با دموکراسی‌های اروپایی، تأثیر بسزایی در افزایش تمایل عمومی به دموکراسی داشت. علاوه بر این، نقش مثبت خوان کارلوس در حمایت از گذار به دموکراسی اعتماد عمومی را جلب کرد.
‌‏در این دوره، در حالی که گروه‌های چپ‌گرای افراطی و کمونیست در تلاش برای تغییرات انقلابی بودند، حمایت عمومی از این گروه‌ها کاهش یافت.

#تنها_ره_رهایی_بازگشت_پادشاهی

#ReturnToPahlaviDynesty

https://t.me/Padeshahiparlemani1/4042

@Paykan_Iranshahr 🏹