هر چند عاشقانه ترین مرگ عالمی
می خواهمت، اگر چه خیال محالمی

بگذار اگر کسی به دلم زخم می زند
تنها تو باشی ای که دلیل ملالمی

بگذار تا که سیرِ تو باشم، اگر کمی
هم سهم من نبودی و هم توی فالمی

جز درد ، حرف مشترکی نیست بین ما
قدری سکوت ، می کِشَمَت تا وبالمی

شرم از نگاه مبهم آیینه می کنم
تا کی جواب مبهم صدها سوالمی؟

یا که بمان و یا که عذابم نده ، برو
دیگر نگو که غایت صبر و مجالمی

در من جنون، بجای قلم حرف می زند
رحمی کن ای که باعث این قیل و قالمی

یک تیغِ بی پدر ، رگِ من ، تف به زندگی
خوش باش بعد از این که گواه زوالمی

مرتضی_شاکری