نیشتمانی ⛅️ جوان

#دەنگی_جەماوەر
#صدای_مردم

✅ اخبار و نظر یک مخاطب عزیز در مورد راه اندازی خانه سالمندان در پیرانشهر

👈 خدمت به والدین یکی از مقدس ترین، زیباترین و شریف ترین وظایف هر انسانی است. امیدواریم این خدمت مقدس نصیب هر فرزندی شود.

اگر چه متخصصان این حوزه مانند جامعه شناسان باید در این مورد نظر کارشناسی نیز ارائه دهند، اما از لحاظ اخلاقی، به ویژه به عنوان یک انسان کوردستانی از منظر اخلاق ملی، نظر ما همان چیزی بود که در بالا نوشتیم. همچنین می توانید نظر مخاطب عزیز را در اسکرین شات بخوانید

خانه سالمندان از جنبه‌های مختلفی مانند فرهنگی، اخلاقی، بهداشتی و رفاهی می‌تواند هم مزایا و هم معایب داشته باشد.

✅ مزایا

فرهنگی:
- حفظ سنت‌ها و ارزش‌ها: با وجود مراقبت‌های مناسب در خانه سالمندان، افراد مسن می‌توانند در محیطی که به احترام و توجه به آنان اهمیت می‌دهد، زندگی کنند.
- حمایت از خانواده‌ها: انتقال سالمندان به خانه سالمندان می‌تواند فشار و استرس بر خانواده‌ها را کاهش دهد و به آن‌ها اجازه دهد تا به وظایف دیگرشان برسند.

اخلاقی:
- مراقبت مداوم: در خانه سالمندان، افراد مسن به طور مداوم مراقبت و توجه دریافت می‌کنند، که ممکن است در خانه به دلیل مشغله‌های خانواده‌ها امکان‌پذیر نباشد.

- ارتقاء کیفیت زندگی: ارائه خدمات بهداشتی و رفاهی مناسب در خانه سالمندان می‌تواند کیفیت زندگی افراد مسن را بهبود بخشد.

بهداشتی:
- دسترسی به خدمات پزشکی:خانه سالمندان معمولاً دسترسی به خدمات پزشکی و پرستاری مداوم را فراهم می‌کند که به سلامت و بهبود وضعیت بهداشتی سالمندان کمک می‌کند.

- پیشگیری از بیماری‌ها: نظارت مداوم بر وضعیت بهداشتی سالمندان در خانه سالمندان می‌تواند به پیشگیری و تشخیص زودهنگام بیماری‌ها کمک کند.

رفاهی:
- امکانات و خدمات رفاهی:خانه‌های سالمندان معمولاً امکانات و خدمات رفاهی مختلفی را ارائه می‌دهند، از جمله فعالیت‌های تفریحی و اجتماعی که می‌تواند به بهبود روحیه و کاهش تنهایی سالمندان کمک کند.

✅ معایب

فرهنگی:
- جدا شدن از خانواده: انتقال سالمندان به خانه سالمندان می‌تواند منجر به احساس جدایی و انزوا از خانواده و عزیزان شود که از نظر فرهنگی و اجتماعی تأثیر منفی دارد.
- اختلال در پیوندهای خانوادگی: ممکن است پیوندهای خانوادگی به دلیل فاصله فیزیکی و روانی ضعیف شود.

اخلاقی:
- حس رهاشدگی: برخی افراد مسن ممکن است احساس کنند که توسط خانواده خود رها شده‌اند که این می‌تواند بر وضعیت روانی آنان تأثیر منفی بگذارد.

- کمبود توجه شخصی: گاهی ممکن است به دلیل تعداد زیاد ساکنان، خانه سالمندان نتواند توجه شخصی مناسبی به هر فرد ارائه دهد.

بهداشتی:
- خطر عفونت‌ها و بیماری‌های مسری: در محیط‌های شلوغ و با تعداد زیاد ساکنان، خطر انتقال عفونت‌ها و بیماری‌های مسری افزایش می‌یابد.

- کیفیت متغیر خدمات: کیفیت خدمات در خانه سالمندان می‌تواند متفاوت باشد و برخی مکان‌ها ممکن است استانداردهای لازم را رعایت نکنند.

رفاهی:
- محدودیت فعالیت‌ها: برخی خانه‌های سالمندان ممکن است محدودیت‌هایی در فعالیت‌ها و امکانات رفاهی داشته باشند که می‌تواند باعث کاهش رضایت سالمندان شود.
- احساس محدودیت: زندگی در محیطی محدود می‌تواند باعث احساس کمبود آزادی و محدودیت در فعالیت‌های روزانه سالمندان شود.



در کل انتخاب بین نگهداری از سالمندان در خانه و انتقال آنان به خانه سالمندان باید با دقت و در نظر گرفتن تمامی جنبه‌ها انجام شود. هدف اصلی باید فراهم کردن بهترین شرایط برای رفاه و سعادت و احترام به آنان باشد اما باز هم تکرار میکنیم خدمت به والدین یکی از وظایف مقدس و شریف و افتخار آمیز برای هر انسانی است.

🐦نیشتمانی جوان در ایکس (تویتر)
📷اینستاگرام نیشتمانی جوان

✅@NISHTMANIJOAN✅

از احکام ضد انسانی دولت اشغالگر ایرانی تا سوء استفادە از جنایت نیان چلبیانی در کوردستان؛ مروری بر ماهیت جنایی دولت ایرانی


دولت اشغالگر ایران در طول تاریخ حاکمیت خود بر سرزمین‌های اشغال شده، همواره از دو حربه اساسی برای تداوم سلطه خود بهره برده است: خشونت عریان و مشروعیت‌بخشی ایدئولوژیک به این خشونت. این رژیم با بهره‌گیری از متون و فتاوای مذهبی، نه تنها به توجیه اعمال غیرانسانی می‌پردازد، بلکه آن‌ها را به عنوان هنجارهای اجتماعی و قانونی تثبیت می‌کند.

بنیان‌های ایدئولوژیک خشونت علیه کودکان

کتاب "تحریرالوسیله" خمینی، به عنوان یکی از مهم‌ترین منابع فقهی ایران اشغالگر، حاوی فتواهایی است که به صراحت خشونت جنسی علیه کودکان را مجاز می‌شمارد. در مسئله دوازدهم از باب نکاح، خمینی می‌نویسد:

«نزدیکی با زوجه قبل از تمام شدن نُه سال جایز نیست ـ نکاحش دائمی باشد یا منقطع ـ و اما سایر لذت‌ها مانند لمس نمودن با شهوت و بغل گرفتن و تفخیذ (لاپایی) با او حتی در شیرخوارگی، اشکالی ندارد.»

این فتوا که به صراحت آزار جنسی کودکان حتی در سن شیرخوارگی را مجاز می‌داند، نشان‌دهنده عمق فاجعه در ذهنیت عمومی ایرانی و بالاخص نظام فکری دولت ایرانی است. این تنها یک فتوای منزوی نیست، بلکه بخشی از سیستم ایدئولوژیکی است که خشونت علیه کودکان را نهادینه می‌کند.

نهادینه‌سازی خشونت در قوانین و ساختارها

اشغالگر با تبدیل این فتواها به قوانین رسمی، عملاً چارچوب قانونی برای خشونت علیه کودکان ایجاد کرده است. قوانینی مانند جواز ازدواج دختران در سن ۱۳ سالگی (و حتی پایین‌تر با اجازه دادگاه)، مصونیت قانونی پدر و جد پدری در موارد قتل فرزند، و عدم حمایت قانونی کافی از کودکان در برابر خشونت، همگی ریشه در همین نگرش ضد انسانی دارند.

تراژدی نیان و سوءاستفاده سیاسی رژیم

در چنین بستری است که قتل فجیع نیان چلبیانی، دختر شش ساله بوکانی، رخ می‌دهد. این جنایت هولناک که جامعه کوردستان را در شوک و خشم فرو برد, بار دیگر ماهیت متناقض دولت اشغالگر را آشکار کرد. رژیمی که خود با فتواها و قوانینش مروج خشونت علیه کودکان است، اکنون می‌کوشد با بهره‌برداری از این فاجعه، خود را حافظ امنیت و اخلاق معرفی کند.

تحلیل عمیق‌تر تناقضات

این تناقض آشکار در چند سطح قابل بررسی است:

۱. تناقض ایدئولوژیک: دولتی که در متون اصلی خود آزار کودکان را مجاز می‌شمارد، چگونه می‌تواند مدعی حمایت از کودکان باشد؟

۲. تناقض قانونی: نظامی که در قوانین خود خشونت علیه کودکان را نهادینه کرده، چگونه می‌تواند ادعای تأمین امنیت آنان را داشته باشد؟

۳. تناقض عملکردی: رژیمی که در عمل با سرکوب اعتراضات، کودکان معترض را به قتل می‌رساند، چگونه می‌تواند خود را حافظ جان کودکان معرفی کند؟

اشغال فرهنگی و ذهنی

اشغالگر علاوه بر اشغال فیزیکی سرزمین کوردستان، با ترویج ایدئولوژی مسموم خود، به دنبال اشغال ذهن و اندیشه مردم است. این دولت اشغال و جنایت با:
- نهادینه کردن خشونت در قالب فتوا و قانون
- عادی‌سازی رفتارهای ضد انسانی
- مشروعیت‌بخشی به آزار کودکان
به تخریب سیستماتیک ارزش‌های انسانی و اخلاقی جامعه می‌پردازد.

راهکارها و چشم‌انداز مبارزه

مقابله با این دولت اشغالگر نیازمند مبارزه‌ای همه‌جانبه است:

۱. مبارزه فکری و فرهنگی: افشای ماهیت ضد انسانی ایدئولوژی اشغالگر ایرانی و مقابله با نفوذ فکری آن

۲. مبارزه حقوقی: مستندسازی جنایات رژیم و پیگیری آن در مجامع بین‌المللی

۳. مبارزه سیاسی: تلاش برای آزادسازی سرزمین‌های اشغال شده و پایان دادن به حاکمیت رژیم اشغالگر

ضرورت رهایی

تنها راه نجات از این وضعیت، پایان دادن به اشغالگری و رهایی از سلطه رژیمی است که با فتواها و قوانین خود، خشونت علیه کودکان را نهادینه کرده است. ملت کورد با درک عمیق این واقعیت، در مسیر مبارزه برای رهایی و استقلال گام برمی‌دارد. آینده‌ای که در آن کودکان ما در امنیت و آزادی زندگی کنند، تنها با پایان دادن به سلطه‌ی این دولت اشغالگر محقق خواهد شد.

🐦نیشتمانی جوان در ایکس (تویتر)
📷اینستاگرام نیشتمانی جوان

✅@NISHTMANIJOAN✅