#دوستی
اول باید با خود دوستی کرد.
اما به ندرت می توان کسی را یافت که با خودش دوست باشد.
ما درواقع دشمن خود هستیم، در حالی که بیهوده امید داریم با شخص دیگری دوست باشیم
به ما آموخته اند که خودمان را سرزنش و محکوم کنیم.
عشق به خود یک گناه تلقی می شود، در حالی که این طور نیست.
عشق به خود، پایه و بنیان سایر
عشق هاست.
فقط با عشق به خویشتن است که عشقِ نوع دوستانه امکان پذیر می شود.
از آن جایی که عشق به خویشتن محکوم شده است، سایر عشق ها هم ناپدید شده اند و این شیوه ی زیرکانه برای نابود کردن عشق بوده است.
مثل آن است که به یک درخت بگویید: «از زمین تغذیه نکن؛ چون این کار گناه است. از ماه، خورشید و ستارگان تغذیه نکن؛ چون این کار خود خواهانه است.
در عوض، نوع دوست باش و به سایر درخت ها خدمت کن.»
این موضوع به نظر منطقی می رسد و خطر در همین است.
منطقی است که اگر بخواهید به دیگران خدمت کنید، باید ایثار کنید. خدمت به معنای ایثار است، اما اگر یک درخت به این شکل ایثار کند، میمیرد و دیگر قادر نخواهد بود به هیچ درختی خدمت کند و اصلا زنده باشد.
به شما آموخته اند:
«خودت را دوست نداشته باش.»
این پیام جهانی اکثر آیین های معنوی بوده است؛ خودتان را سرزنش کنید. شما مقصر، گناهکار و بی ارزش هستید.
#اشو
در هوای اشراق
@niroye_bartarr 🧡🤎