در سوگ‌نامه‌ی سنگ قبر مارسل دوشان می‌خوانیم: «به‌علاوه، همیشه این انسان‌های دیگرند که می‌میرند» این را هم می‌توان به دو صورت تفسیر کرد: یا بدین معنا که همیشه این دیگران هستند که می‌میرند یا - تفسیر دوم نیز به همان اندازه جالب است - هرچه بیشتر زنده بمانیم شاهد مرگ‌های بیشتری خواهیم بود. البته یک استثنا وجود دارد: مرگ خود ما.
‌
| داستایفسکی در سیبری از هگل می‌خواند و می‌گرید | لزلواف فولدنی | یاسمن ثانوی | استخوان‌های روح | نشر نیماژ |