روزنه

 

در حالی که داوینچی بسیاری از نقاشی‌های آناتومیکی از ماهیچه‌ها و اسکلت‌ها کشید که اگر قاره مذهبی اروپا آن‌ها را می‌پذیرفت، می‌توانست طب مدرن امروزی را به استانداردی در دهه ۱۵۰۰ تبدیل کند، ترسیم هیچ چیز به اندازه نمودار بالا ترسناک نبود.

در میان تمام نت‌هایی که به سختی قابل رمزگشایی هستند، نموداری از جنین به‌طور برجسته نمایش داده می‌شود. جنین را در داخل یک رحم شکافته شده و بریده شده به تصویر می کشد. این نقاشی اولین نقاشی در تاریخ ثبت شده است که شریان رحم و وریدهای اندام های تناسلی زنانه را به تصویر می کشد. او در مخالفت با افکار زمان خود، جنین را در رحمی تک حفره ای کشید. بسیاری فکر می کردند اتاق های متعددی وجود دارد که دلیلی برای دوقلوها فراهم می کند. 

لئوناردو پس از تکمیل این نقاشی و تشریح مربوطه، بند ناف و عروق مربوطه را کشید. او اشاره کرد که چگونه بند ناف احتمال خارج کردن مواد زائد جنین از رحم است. او به این نتیجه رسید زیرا پاهای جنین مجرای ادرار خود را مسدود می کند و بنابراین به طور طبیعی اجازه دفع مواد زائد را نمی دهد.

لئوناردو در طول زندگی خود این یافته های تشریحی را منتشر نکرد. همچنین بلافاصله پس از زندگی او اتفاق نیفتاد، زیرا وارث دفترهای او آنها را منتشر یا به کسی منتشر نکرد. مردی به نام فرانچسکو ملزی به عنوان شاگرد مورد اعتماد لئوناردو در دفتر یادداشت‌ها، به نظر می‌رسید که این دفترچه‌ها را در طول عمرش کنار هم نگه داشته است. تنها پس از مرگ فرانچسکو، پسرش، اورازیو، شروع به پخش کردن آثار مرد رنسانس لئوناردو داوینچی کرد. در طول این فرآیند، برخی از کارهای لئوناردو در زمان از دست رفت، و ممکن است ده ها نوآوری جالب و روشنگرتر وجود داشته باشد که از تاریخ ناپدید شده اند.


◼️@MAH_7ART

▪️اکتشافات تشریحی

لئوناردو آنقدر به آناتومی علاقه داشت که امروزه حتی ممکن است برخی او را دیوانه تصور کنند. به عنوان یک هنرمند، او دلایل زیادی برای داشتن برگه های مطالعاتی با ویژگی های مختلف آناتومیک داشت. دفترچه‌های لئوناردو گربه‌ها، شیرها ، پرندگان، اسب‌ها، مردان و زنان را نشان می‌دهد. برای بازآفرینی آنها در یک نقاشی، باید نوعی ارتباط و صمیمیت با آناتومی که می‌خواهند بازآفرینی کنند، داشته باشد. با این حال، فداکاری لئوناردو عمیق تر از آن است.

حتی امروز هم ممکن است کمی مشکوک به نظر برسد اگر کسی ده ها یادداشت و نمودار دست نویس در مورد عضلات و ساختار اسکلتی حیوانات و بدن انسان داشته باشد. اما داوینچی مرد علم بود و علم کنجکاوی را به وجود می آورد. و کنجکاوی باعث نوآوری می شود.

نمونه ای عالی از علاقه لئوناردو به انواع آناتومی را می توان در نقاشی های پایین از پاهای مردانه و پاهای اسب مشاهده کرد. ماهیچه ها به خوبی مشخص می شوند که گویی کسی برای معاینه آنها پوست را بریده است. کارشناسان موافقند که این دقیقاً همان کاری است که لئوناردو برای دیدن واقعی آنچه در زیر سطح پوست می‌گذرد انجام داد. علاوه بر این که این نقاشی‌ها در سطحی هستند که امروزه می‌توان از آن‌ها برای آموزش دانشجویان پزشکی استفاده کرد، موضوع جالب دیگری برای گره زدن با این نقاشی وجود دارد. به نظر می رسد داوینچی بر روی کاغذ آورده است که از نظر ساختاری، رابطه ای بین پاهای انسان و پاهای اسب تشخیص داده است. ارتباطی که تا چارلز داروین در دهه ۱۸۶۰ با نظریه تکامل او به طور کامل توسعه و هضم نشد . با این حال، این همبستگی است که داوینچی به وضوح در مورد آن بود.


 ◼️@MAH_7ART

▪️اختراعات پیشرفته پرواز

شیفتگی داوینچی به پرواز فقط به پرتاب و چتربازی ختم نمی شود. او تعداد زیادی صفحات دفترچه بال دارد و ظاهراً معتقد است که مردان باید راهی برای پرواز داشته باشند. با بررسی نقشه ها به وضوح می توان الهام گرفته از بال های طبیعی را که در ایجاد چنین طرح هایی داشته است مشاهده کرد. برخی از بال‌ها بسیار شبیه به بال‌های خفاش هستند که احتمالاً لئوناردو آنها را مطالعه کرده است. به احتمال زیاد این طرح ها از بال پرندگان الهام گرفته شده است. داوینچی حتی صفحاتی دارد که مستقیماً به پرواز پرندگان اختصاص یافته است که حاوی یادداشت ها و نقاشی های موجودات پرندگان است.
 
شاید یکی از آزمایشی ترین طرح های او در پرواز «پیچ هوایی» بود که قبلاً ذکر شد. خود دستگاه نیز یادآور هلیکوپتر است، به همین دلیل است که این اختراع به این نام نیز خوانده می شود. طراحی نسبتاً شهودی برای فشار دادن هوا به سمت پایین کار می کند . به نظر می رسد یک وینچ با یک یا دو میله روی دکل طرح وجود دارد که داوینچی به احتمال زیاد تصور می کرد کسی در حال راه رفتن یا دویدن در اطراف آن است. با چرخاندن وینچ، پیچ احتمالاً در جایی نزدیک به بالا می‌چرخد و هوا را کمی دور می‌کند اما بیشتر به سمت پایین. برای کار، خدمه پیچ هوایی باید به اندازه کافی سریع حرکت کند تا نیروی کافی برابر و بزرگتر از جرم کل جسم ایجاد کند. طراحی خوب بود و در واقع کار می کند . زمانی که داوینچی آن را اختراع کرد، کار با مواد موجود در دسترس نبود.

 
◼️@MAH_7ART

 

داوینچی چتر نجات را اختراع کرد . او ممکن است چتر نجات را نساخته باشد، اما نقشه ای برای ایجاد آن داشت. در واقع، مقالاتی از مردم در دوران مدرن وجود دارد که چتر نجات داوینچی را خلق کرده‌اند و کار می‌کند . بنابراین، داوینچی آینده نگری معقولی داشت که نه تنها مردم را به هوا پرتاب کند تا به هر طریق ممکن پرواز کند، بلکه به آنها اجازه دهد به جای ارائه یک سفر یک طرفه نشاط آور به زمین بیایند. ترجمه یادداشت های او در نزدیکی چتر نجات دنبال می شود،

«اگر مردی چادری از کتان داشته باشد که تمام روزنه‌های آن بسته شده باشد، و عرض آن دوازده براشیا [حدود ۲۳ فوت] و عمق آن دوازده باشد، می‌تواند خود را از هر ارتفاعی بدون رنج به پایین پرتاب کند. بدون هر گونه آسیبی.»
 
بنابراین، اختراعی که اغلب مدرن تلقی می شود، به قدری مدرن است که در طول جنگ جهانی اول به طور کامل مورد استفاده قرار نگرفته است ، در ابتدا توسط داوینچی صدها سال پیش ساخته شد. با این حال، شاید بهتر از بدتر باشد. همانطور که توسط مردی که با موفقیت از طرح داوینچی برای فرود ایمن با چتر نجات از یک بالون هوای گرم استفاده کرد، ۱۸۷ پوند وزن داشت. بنابراین، عملی بودن حمل چتر نجات به شکلی که طراحی شده بود، باید چند صد سال صبر کرد تا زمان و مواد بتواند به نبوغ داوینچی برسد.

 
◼️@MAH_7ART

▪️اختراعات خام پرواز

داوینچی به خاطر علاقه‌اش به پرواز انسان مشهور است و می‌توان آن را در سرتاسر دفترچه‌هایش پیدا کرد، گاهی اوقات به روش‌های غیرمنتظره‌ای. همانطور که در تصویر پایین مشاهده می شود، داوینچی چیزی را طراحی کرد که به نظر می رسد یک تیرکمان بچه گانه است که قصد پرواز انسان را دارد. در حالی که نفت خام است، مطمئناً می تواند به کسی اجازه پرواز دهد، هرچند کوتاه. این اختراع خلاقانه است، اما دارای ظرافتی نیست که بسیاری از طراحی ها و اختراعات داوینچی دارند. در واقع به نظر می رسد که این دستگاه مستقیماً از یک کارتون خارج شده است. اگر کسی زمان، پول و انرژی را صرف ایجاد شیء به شکلی که کم و بیش به نظر می رسد صرف کرده باشد، دلیل کمی وجود دارد که باور کنیم نمی تواند مانند منجنیق ها و تربوشت ها برای صدها سال مردم را بر فراز افق بفرستد. با این حال، داوینچی در واقع راهی برای زنده ماندن یک انسان معمولی از چنین پرتابی ابداع کرد.

 
◼️@MAH_7ART

▪️یادداشت ها و اختراعات لئوناردو داوینچی

انبوهی از اختراعات طراحی و ترسیم شده توسط لئوناردو داوینچی را می توان مستقیماً در دفترچه یادداشت او یافت. برای دسترسی آسان، برخی از دفترچه‌های او دیجیتالی شده و به صورت آنلاین در دسترس هستند، مانند [ Codex Forster و Codex Atlanticus ]. برخی دیگر، مانند "پیچ هوایی" فوق، نامی که اجماع برای اختراع تعیین کرده است، را می توان در دفترچه‌هایی یافت که هنوز به طور کامل دیجیتالی نشده اند. به عنوان مثال، "پیچ هوایی" از دست نوشته های پاریس از دفترچه های داوینچی می آید، اما تصاویر پراکنده با کیفیت های متفاوت را فقط می توان به جای نسخه های دیجیتالی رسمی آنلاین ارائه شده توسط موسسه فرانسه یافت.

در حالی که به نظر می رسد نسخه های خطی عمدتاً تصادفی هستند، اما برخی از آنها مجموعه ای از موارد جالب در یک موضوع دارند. به عنوان مثال، نسخه‌های خطی پاریس که قبلاً ذکر شد دارای بخش‌های متفاوتی هستند، از A تا M، و دست‌نوشته پاریس B به سرعت مورد توجه قرار می‌گیرد. این شامل یادداشت ها و طرح هایی برای « پرواز ... هلیکوپتر، یک زیردریایی، مطالعات معماری ... و موتورهای جنگ» است. با این حال، باز هم به سختی می توان تصاویری از این زیردریایی به دست آورد، زیرا این نوشته‌ به طور رسمی دیجیتالی نشده است. با این حال، اختراعات هیجان انگیز زیادی در این نوشته های قابل دسترس وجود دارد.

 
◼️@MAH_7ART

📃#مقاله


▪️لئوناردو داوینچی

▪️چگونه دفترچه‌های لئوناردو داوینچی از زمان فراتر می‌روند.

دفترچه‌های لئوناردو داوینچی حاوی انبوهی از نوآوری‌ها، از شگفت انگیز و خارق العاده تا غیرقابل درک است.

 

لئوناردو داوینچی به عنوان یک نابغه شناخته می شود و به درستی هم همینطور است. داوینچی نه تنها شاهکارهای هنری زیبایی ساخت ، بلکه زمان خود را صرف پروژه های معماری، نظریه پردازی چگونگی پرواز انسان، مجسمه سازی، برنامه ریزی کارهای مهندسی، ایجاد نقشه های شهری و حتی ترسیم سازه های آناتومیک با دقت امروزی کرد. این نوآوری ها را می توان مستقیماً در بسیاری از یادداشت های لئوناردو داوینچی یافت و این اجازه را می دهد تا سطحی از بررسی ذهن مرد رنسانس برتر در مورد آنچه که در مورد آن فکر می کرد، تعداد دفعات آن و سطح شهود او بررسی شود. برخی از اختراعاتی که او در دفترچه‌هایش پنهان کرده بود آنقدر پیشرفته هستند که پس از اختراع پرواز به وجود آمدند.

 
◼️@MAH_7ART

نکته جالب دیگر فیلم این است که پزشکی قانونی با اجساد چقدر سختگیر و بی رحم است و اجساد را با بی رحمی تمام با اره‌های استخوان بر، قیچی و چاقوی جراحی تکه تکه کرده، پوست روی صورت سوژه‌ها را تا چانه شان می کشد پایین، دنده‌ها را می‌شکافند مثل اینکه در حال قصابی گوشت هستند در حالی که این مردان مدرک پزشکی دارند. در این فیلم کوتاه تشریح اجساد خیلی بیشتر از چیزی که به نظر می رسد وجود دارد و جنبه‌ی بیمارگونه‌ی فیلم را به خوبی نشان می‌دهد. اجساد بدون روحی که اکنون به عنوان یک شی با آن‌ها برخورد می‌شود و براخاژ عمیق‌ترین مسئله‌ای که به تصویر می کشد این است که چگونه مکانیسم‌های درونی بدن انسان می‌توانند یک اثر هنری باشند.                                                                  

در بخش‌های مختلفی از فیلم می بینیم که تکنسین به سرعت پوست سر را می‌شکافد جمجمه را اره می‌کند و مغز را از کاسه سر خارج می‌کند و حالا اگر در تشخیص علت مرگ به نتیجه نرسد فضای شکمی و سینه را شکافته و مورد بررسی آزمایش‌های سم شناسی قرار می‌دهد. در واقع آن‌ها مسئول مشخص کردن علت حقیقی مرگ یک انسان هستند که ممکن است به قتل رسیده باشد و اگر آنان نباشند دیگر حقیقت مرگ‌های مشکوک برملا نخواهد شد.

از عنوان فیلم کاملا پیداست وقتی چشم تصاویری از بیرون دریافت می کند چه اتفاقی می افتد و چگونه آن‌ها با تصاویر به یاد مانده در درون ارتباط متقابل دارند و من بیننده از ذهن چگونه به دیدن خود می‌رسم و سپس با بینایی خود تصور می کنم. این فیلم به عنوان مطالعه‌ای در مشاهده و غوطه وری توصیف شده است. و از براخاژ یک مستندگر سوبژکتیویته می سازد که هر بیننده‌ای را نسبت به ذهنیت خودش حساس می سازد.                                                                                   

موسیقی فیلم توسط دیوید کمپ آهنگساز حرفه‌ای، طراح صدا و هنرمند صدا در برلین اجرا و ضبط شد و این حس را القا می‌کند، که ادراک روزمره از ما جدا شده و در مسیر جدیدی هدایت می‌شود. یک ایده باید هَمگام با زمان خودش باشد. موضوع مرگ در ۱۹۷۱ ظهور کرد، چنانچه در این فیلم کوتاه به وضوح می‌بینیم سوژه آشکار می‌شود و وجود مرگ در روح هایدگر به هم پیوند می‌خورد و به ما فقط اجازه متمرکز شدن در یک دوره زمانی محدود را می‌دهد.


◼️@MAH_7ART

🎞#فیلم_کوتاه

▪️فیلم کوتاه؛ عمل دیدن با چشم خود
▪️نویسنده: محبــــوبه کیائی(پژوهشگر هنر)

فیلم کوتاه؛ عمل دیدن با چشم خود، ساختار شکنی بدن انسان به انتزاع زیباشناسی ناب

استن براخاژ، یکی از تاثیر گذارترین فیلمسازان سینمای آوانگارد آمریکاست، که بخاطر نظرات اجتماعی و نوآوری‌های تکنیکی خود مورد توجه قرار گرفته است. وی به خاطر تجربه‌های انقلابی با رسانه‌های سینمایی در دنیای سینما مورد احترام است. براخاژ که به دلیل کاوش در موضوعات جهانی مانند اخلاق و تمایلات جنسی از طریق روش‌های غیر متعارف شناخته شده است اکنون از مهم ترین فیلمسازان قرن بیستم می‌باشد.                                                                                                                                             

براخاژ در این فیلم کوتاه، نمایی از داخل یک اتاق معمولی بسته را به ما نشان می‌دهد، جایی که پزشکی قانونی اجساد را تشریح می‌کند تا علت مرگ را مشخص کند و آسیب شناسان مختلف در مورد بیماری و درمان‌های احتمالی آن تحقیق می‌کنند. این مستند تجربی در سال ۱۹۷۱ یکی از شناخته شده ترین آثار اوست.
وی می‌گوید: «من سعی نمی‌کردم راه های جدیدی برای فیلم ساز بودن ابداع کنم. این فقط یک محصول جانبی از تلاش من برای رسیدن به حس بینایی بود و به نظر من منطقی به نظر می‌رسید که فیلم باید مبتنی بر دید انسان باشد ونه فقط چشم فیزیکی بلکه چشم ذهن.»                                       

فیلم عمل دیدن با چشم خود، ایده‌ای درمورد وضعیت انسان است و آیین مرگ را به صورت واقعی روایت می‌کند که آسیب شناسان قانونی انجام می‌دهند و جسد را تشریح می‌کنند(مانند برداشتن اندام‌ها) و مخاطب را وادار می‌کنند تا از خود بپرسد که آیا آنها فقط مجموعه اجزای بدن هستند یا خیر اگرچه این فیلم به هر یک از ما درباره‌ی اجتناب پذیر بودن مرگمان یادآوری می‌کند، اما به طرز شگفت آوری در رویکردش؛ انسانی است. مرز مشخص بین زندگی، مرگ و جدایی نازک بین آن‌ها و یک فیلم ناراحت کننده‌ی واقعی، یک کار واقعی که افراد واقعی هر روز انجام می‌دهند اما هیچ چیز ناخوشایندی درمورد این فیلم وجود ندارد و روند آنچه در فیلم نشان داده می‌شود، بخش طبیعی و هر روزه از زندگی و مرگ است.                         

تنها چیزی که این فیلم را از فیلم‌های علمی معمولی جدا می‌کند این است که شیک تر و ظریف تر است و کارگردان به وضوح در کار خود مهارت هنری دارد. ما در طول فیلم می‌دانیم که این افراد همگی مانند ما زندگی می‌کردند و در حالی که هرگز اطلاعاتی در مورد آنچه منجربه مرگ آن‌ها شده به ما داده نمی‌شود، ما بخشی از رمان زندگی آن‌ها را مشاهده می‌کنیم، چنانچه می بینیم که براخاژ برخی از نماها را در اطراف نواحی تناسلی متمرکز می‌کند و چیزی که من پژوهشگر مطمئن هستم این است که سوژه‌ها اگر زنده باشند هرگز اجازه این کار را نمی‌دهند. براخاژ به ما نشان می‌دهد که هیچ یک از قوانین اجتماعی که در زندگی وضع کرده‌ایم و از آن‌ها پیروی کرده‌ایم یک ذره در مرگ ما اهمیت ندارد و مرگ معامله‌ی گران نمایی است و هنگامی که زندگی از بدن شما خارج می شود هیچ چیز دیگری نمی تواند برای شما مهم باشد یا نخواهد بود.

◼️@MAH_7ART

کوندرا دوست دارد توجه ما را به زوایای تفکر برانگیز مقوله های گوناگون هستی جلب کند. مثلا وقتی از چگونگی روابط انسان با حیوانات سخن می گوید، آن را بزرگترین ورشکستگی بشر توصیف می کند آن هم ورشکستگی بنیادی که ناکامی های دیگر را نیز به دنبال می آورد. اگر پیروان دکارت ناله و زاری حیوانات را همچون سروصدای چرخ گاری می پندارند، کوندرا حیوانات را دارای روح میداند و گاوهایی که در چمنزار آسوده و آرام به چرا مشغولند، او را به رقت می آورند.

چگونگی روابط انسانها با یکدیگر نیز یکی از مضمونهای درخشان رمانهای کوندراست. احساس پیچیدگی این روابط، ما را از نظر پردازی و داوری های معمول باز می دارد و به تفکر بیشتر بر می انگیزد، «ما هرگز نمی توانیم با قاطعیت بگوییم که روابط ما با دیگران تا چه حد از احساسات ما، از فقدان عشق ما، از لطف و مهربانی ما، یا از کینه و نفرت ما، سرچشمه می گیرد و تا چه حد از قدرت و ضعف در میان افراد تأثیر می پذیرد.» در آخر رمان با رهستی، وقتی ترزا می بیند که توما موهایش خاکستری شده و پیر به نظر می رسد، قلبش پر از ندامت و پشیمانی می شود. توما را واداشته است که زوریخ را ترک کند، به خاطر او از پراگ به روستا برود، در روستا هم دست از آزارش برنداشته است، زمانیکه کارنین در حال مرگ بود نیز او را آزرده است، او را همیشه، حتی در خیال، سرزنش کرده است، اما اکنون میدید چقدر بی انصاف بوده است… او را میدید که پیر و خسته شده است و با انگشتان نیمه ناقص خود دیگر هرگز نخواهد توانست چاقوی جراحی به دست گیرد. سرانجام ترزا می فهمد که همیشه در آرزوی آن بوده است که توما پیر و ضعیف شود، و چون خرگوشی در چنگش آرام بگیرد. آنگاه، ترزا «خوشحالی اعجیب و غم غریبی» را در دل احساس می کند. معنای غم این بود: «به آخر ایستگاه رسیده ایم! معنای خوشحالی این بود: با هم هستیم! غم شکل و خوشحالی محتوا بود، و خوشحالی فضای غم را آکنده می ساخت.»

داستایوسکی می گوید، هر قصه ای از اعماق خون و رنج انسان سرچشمه می گیرد. کوندرا رمان زیبای بارهستی را از اعماق خون و رنج انسان در نظامهای توتالیتر کمونیستی مینویسد و نشان میدهد که حتی در این نظامها، رمان زنده است و قهرمانانه بر ضد «کیچ» پیکار میکند. هنر، پناهگاهی برای شکوفایی ارزشهای انسانی می شود، هنرمند در تاریکی نفوذ میکند و نوری بر جهان ظلمت و خاموشی میتاباند. رمان «جاودانگی» نیز روایت هستی انسان در جهان سرمایه داری به زبان رمان است.



◼️@MAH_7ART