۱۸ دی پنجمین سالگرد یک اندوه بیپایان
زمانی که آسمان در آتش سوخت و زمین در غم فرو رفت، ۱۷۶ قلب در یک لحظه از تپش ایستادند. پرواز PS752 دیگر به مقصد نرسید، اما نامش برای همیشه در تاریخ ماندگار شد؛ نه بهعنوان یک سفر، بلکه بهعنوان یک تراژدی انسانی که جانهایی بیگناه را در میان آسمان و زمین به خاموشی کشاند.
۱۸ دی، یادآور شبی است که ستارگان هم گریستند. شب سیاهی که نه تنها خانوادههای ۱۷۶ نفر، بلکه تمام دنیا را در سوگی عمیق فرو برد. آنهایی که هرکدام رؤیایی در سر داشتند، خندههایی که هرگز تکرار نشد و آغوشهایی که همیشه خالی ماند.
این روز نه فقط یادآور یک حادثه، بلکه صدای فریادی است که عدالت را طلب میکند. هر نامی که در میان آن لیست طولانی میخوانیم، یک دنیا آرزو و عشق بود. آنها رفتند؛ اما خاطراتشان در دل ما زنده است.
برای ۱۷۶ پروانهای که بیگناه پروازشان به پایان رسید، امروز و هر روز دعا میکنیم. این غم نه فراموش میشود و نه بخشیده. ۱۸ دی، روزی که آسمان و زمین به احترام اشک ریختند.
طامات@Taamat1