کتابخانه تلگرام

🔵 #خاک_تربت

سال‌ها پیش برادرم در ایران یک سگ آلمانی دوبرمن، داشت بنام مورفی. بیچاره این‌قدر در خانه زندانی بود که مشاعرش را پاک از دست داده بود و بی‌وقفه پارس و به همه حمله می‌کرد. برادرم که کارش خارج از کشور گیر کرد، مورفی را چند صباحی پیش خواهرم در خانه پدری گذاشت تا بعدا برگردد برایش فکری کند!

این خواهر من همان‌قدر که در ارتباطش با انسان‌ها ناموفق است، در تربیت حیوانات کاربلدترین شخصیت عالم است.

اسکان مورفی در منزل پدری که تنها خانه ویلاییِ مانده در محل با یک حیاط و پشت‌بام بزرگ بود، ابتدا درست به نظر می‌رسید ولی مشکل این بود که در یک بنای دو طبقه قدیمی، محصور بین آپارتمان‌های بلند، هر پارس ِ این سگ عصبی تبدیل به یک گلوله رزونانسی می‌شد و تا ۵ محل آن‌طرف‌تر اِکو می‌شد.

هنوز دو روز از آمدنش به منزل جدیدش نگذشته از چپ و راست شکواییه‌ی ملت شهید‌پرور بلند شد و مادرم را بسیار نگران کرد.

می‌گفت ماه رمضان نزدیک است و عن‌قریب از مسجد - که نزدیک منزل بود- سر و کله‌ی این‌ها پیدا خواهد شد و آن وقت این حیوان زبان بسته را می‌برند یک بلایی سرش می‌آورند.

دو سه ماهِ پر شکواییه گذشت. خواهرم روزها او را در حیاط نگه می‌داشت که از شر آفتاب محفوظ باشد و شب‌ها در تراس بزرگ طبقه دوم ولش می‌کرد تا صبح.

اصلا قلاده به او نمی‌بست‌ و این‌قدر در روز با او حرف می‌زد که یواش یواش خصلت‌های مورفی شروع به تغییر کرد. حالا، ماه رمضان فرا رسیده بود و خادم مسجد، بلندگوی مسجد را تخت گاز روی گوش اهل کتاب آن‌چنان متمرکز می‌کرد که در ماه ضیافت خدا یک وقت مبادا اوقات نماز، خصوصا نماز صبح از یاد کسی برود!

من در تورنتو مشغول به کار بودم و یادم می‌آید یک شب خواب دیدم عده کثیری بیل و کلنگ و داس به دوش، به سبک انقلاب اکتبر- زنگ ِ خانه پدری را زده‌اند تا مورفی را جلو مسجد سر بِبُرَند و مادر بیچاره من ایستاده قَسَمِ‌شان می‌دهد که این‌کار را نکنند.

صبح زنگ زدم به خواهرم و خوابم را گفتم. گفت کجایی بابا قضیه بر عکسه! از قضا صدای بلندگوی مسجد که روی اعصاب مورفی شروع به اسکی رفتن کرده بوده، حیوان بیچاره از زور ناراحتی به جای پارس کردن شروع به زوزه کشیدن کرده و از فردای آن روز، موقع هر اذان، پا به پای مؤذن زوزه می‌کشیده.

هفته دوم رمضان، خادم مسجد زنگ در را زده و به مادرم گفته بود "شما سگ‌تان یک سگ معمولی نیست خانم، "نظر کرده" است.

هر روز عصر با ربنای شجریان زوزه می‌کشد و پابه‌پای مؤذن اذان صبح می‌گوید!!

مادرم خوشحال بود که حالا دیگر مزاحم "سگ اذان‌گو" نمی‌شوند ولی چیز جالب‌تری هم در راه بود.

رمضان که تمام شد، مورفی که حالا به صدای اذان شرطی شده بود، هر روز صبح موقع اذان صبح خودش شروع می‌کرد به زوزه کشیدن! مدتی بعد غریبه‌ای زنگ در را می‌زند و از مادرم تقاضا می‌کند قدری از "فضله" مورفی را بردارد!

مادرم علتش را پرسیده بود، گفته بوده "شخصی" مشکلی دارد و یک "آقایی" گفته بروید "فضله‌ی سگ اذان‌گو" را بگیرید بیاورید.

از آن به بعد هر از گاهی می‌آمدند درِ منزل یا فضله مورفی را می‌خواستند یا چند تار موی او را یا قدری از ناخن او را

مادرم به باغبان گفته بود فضله‌ها را در کیسه‌های پلاستیکی کنار در بگذارد تا ملت بتوانند بگیرند ببرند.

دیگر نه تنها کسی از "سگ اذان‌گو" شکایت نمی‌کرد، که مورفی یک شخصیت معروف هم شده بود! با قد بلند روی پشت بام می‌چرخید، گاهی می‌ایستاد و با نگاه عاقل اندر سفیه ملت را از بالا نگاه می‌کرد و اگر حالش را داشت پارسی هم می‌کرد می‌رفت.

تابستانِ بعد که تهران بودم، یک روز در مغازه میوه‌فروشی، صاحب مغازه که مرا از کودکی می‌شناخت از حال مورفی جویا شد.

گفتم سگ ِ خواهر من را از کجا می‌شناسی؟

گفت اگر به شما بگویم این سگ نازنین ِ "اذان‌گو" چند نفر را تابحال شفا داده، چند نفر را از گرفتاری خلاص کرده، چند ازدواج را حفظ کرده، شما باورت می‌شود؟

در محله‌ای که همه عمرم زندگی کرده بودم، مدرسه رفته بودم، عاشق شده بودم و آثار انقلاب هنوز از دیوارهایش پیدا بود، تا منزل به این فکر می‌کردم که فضله‌ی یک سگ آلمانی، نژاد چپ و راست، دارد هموطنان من را شفا می‌دهد!

آن‌هم در سال ۱۳۷۹ (۲۰۰۰ میلادی) در قیطریه، نه در ۴۷۰ هجری در بلخ

مورفی را چند سال بعد سرطان از ما گرفت. خواهرم در اوج تالُّم در حیاط منزل پدری زیر درخت خرمالویی که مورفی دوستش داشت، او را دفن کرد. من تورنتو بودم. او مدتی بعد زنگ زد و گفت قدری از خاک تربت مورفی را امروز آمده‌اند گرفته‌اند!

یادم می‌آید به ساختمان‌های تورنتو در افق خیره بودم و احساس غریبی داشتم.

همه عمر تاریخ می‌خواندم که مردمم را بفهمم ولی چشمم نمی‌دید که من در "قرن بيست و یکم" و "قرن پنجم" دارم "همزمان" زندگی می‌کنم ؛ همراه با آنان که هنوز از خاک ِ گور "سگ اذان‌گو" شفا می‌طلبند.

زندگی حس غریبی‌ست که یک مرغ مهاجر دارد.

@Library_Telegram

📕 کتاب سوزی تراژدی تاریخ بشر

✍ #مهسا_بدیعی، #قاسم_قره_داغی

در طول تاریخ، زمانی که اندیشه‌ها به چالش کشیده می‌شوند، کتاب‌ها نخستین قربانیان آتش جهل و استبداد بوده‌اند. از کتابخانه آشوربانیپال تا آتش‌سوزی کتابخانه اسکندریه، از سوزاندن نسخ خطی توسط مغولان تا هولوکاست کتاب‌ها در دوران نازی‌ها، هر صفحه‌ی سوخته داستانی از تمدن و دانایی را روایت می‌کند.

این مستند پرده از تلخ‌ترین جنایت‌های فرهنگی تاریخ برمی‌دارد، جنایت‌هایی که نه تنها کتاب‌ها، بلکه آینده را نیز به آتش کشیدند. به ما بپیوندید تا با هم به اعماق این رویدادهای هولناک سفر کنیم و رازهایی را که میان خاکسترها مدفون شده‌اند، آشکار سازیم.

@Library_Telegram

📕 چند کتاب از هاشم رضی

✍ هاشم رضی (۲۶ تیر ۱۳۱۳ – ۱۸ بهمن ۱۴۰۰) ایران‌شناس، پژوهشگر، نویسنده و مترجم ایرانی بود. او بیش از ۲۰ کتاب تألیفی در مورد ایران‌شناسی، آیین زرتشت، ادیان جهان و روان‌شناسی داشت.

هاشم رضی‌زاده متولد ۲۶ تیر ۱۳۱۳ خورشیدی در تهران بود. دوران تحصیل را در تهران گذراند. به سفارش محمدتقی مصطفوی به پدربزرگش، زبان فرانسه را آموخت. سپس به آموختن زبان انگلیسی و زبان آلمانی پرداخت. به کتاب‌های باستان‌شناسی و دین زرتشت و نیچه علاقه‌مند بود. ازسوی مدیر کتابفروشی طهوری با محمد مکری آشنا شد و از کتابخانه ارزشمند او بهره برد.

از کتاب‌هایی که در آغاز نوشت، «پنج آیین بزرگ جهان» بود. سپس «وندیداد» را از روی متن اصلی ترجمه کرد و برای آشنایی با واژه‌های اوستایی و سانسکریت، نزد جلالی نائینی به آموختن زبان‌های باستانی پرداخت.

با تنی چند از ایران‌شناسان زمان خود رفت‌وآمد داشت، ازجمله محمدجواد مشکور و رحیم عفیفی و ماهیار نوابی. به توصیه مهرداد بهار کتاب «آیین پررمزوراز میترایی» اثر فرانتس کومن را ترجمه کرد که در دو جلد از سوی انتشارات بهجت منتشر شده بود.

@Library_Telegram

☕️ قطعه‌ای از کتاب

وقتی طبیعت موجودی را منقرض می کند، حتما علتی منطقی داشته و لابد دیگر نباید آن موجود می بوده است. حال که می خواهید برای خواهش نفس و پول بیشتر با خواسته طبیعت در بیفتید، مطمئنا این دایناسورهای بازسازی شده هستند که به قوانین شما وقعی نمی نهند و نظم پوشالی شما را تبدیل به بی نظمی و فاجعه می کنند!

📕 دنیای گمشده

✍ #مایکل_کرایتون


@Library_Telegram

☕️ قطعه‌ای از کتاب

رنج بردن باعث فهمیدن می‌شود و ذهن را به تلاش برای شناختن وا می‌دارد. تا اینکه قواعد زندگی و تلخی و سختی را می‌شناسد و به درك و شعور می‌رسد.

ولی وقتی به فهمیدن و درك رسیدی، از آن به بعد دیگر خود فهمیدن باعث رنجت می‌شود. دیگر هم از فهمیدن خودت رنج می‌بری، هم رنج فهمیدن آنچه دیگران درك نمی‌کنند و نمی‌فهمند و نمی‌بینند، به جانت نیش می‌زند و آزارت میدهد.

ولی هر قدر در نادانی می‌شود درجا زد، در فهمیدن نمی‌شود. وقتی چشم‌هایت باز شد، دیگر نمی‌توانی آن را ببندی و خودت را به نفهمی بزنی.


📕 #دالان_بهشت

✍ #نازی_صفوی

@Library_Telegram

#اطلاعیه

با درود فراوان

همراهان فرهیخته و گرامی با توجه به بیماری که برای سازنده کانال های #کتابخانه_تلگرام و #موسیقی_اصیل_ایرانی به وجود آمده بود و عدم توانایی پرداخت دستمزد ادمین های محترم و قطع همکاری این عزیزان با کانال این دو کانال مدتی بود که از روال عادی فعالیت خود خارج شده بودند که از این بابت بی نهایت از شما سروران پوزش می طلبیم.

اما هم اکنون با همکاری چند ادمین جدید و رفع مشکلات جسمی و بیماری مالک کانال ها، فعالیت خود را با کیفیت و کمیت بالاتری از سر می گیریم.

توضیح اینکه صفحه اینستاگرام کانال کتابخانه مجدد فعال می گردد.
https://www.instagram.com/library_telegram/

باسپاس

مدیریت کانالها کتابخانه تلگرام و موسیقی اصیل ایرانی

@Library_Telegram
@Original_IR_music

🔵 دوستان گرامی

گروهی از استادان متعهد و متخصص زبان پارسی در تلاشی زیبا و درخور سپاس برای بسیاری از واژگان عربی ادغام شده در زبان زیبای پارسی، برابری درست و روان را برگزیده‌اند تا پارسی زبانان و ایران دوستان بتوانند به مرور آن واژگان را به‌جای واژه‌های پرکاربرد جایگزین کرده و به‌کار بندند.

به جای ابتدا، بگو نخست
به جای ابتدایی‌ترین، بگو ساده‌ترین
به جای ابتلاء، بگو دچار
به جای ابتکار، بگو نوآوری
به جای ابدیت، بگو همیشگی
به جای ابن‌سینا بگو پورِ سینا
به جای اتباع، بگو شهروندان
به جای اتحاد، بگو همبستگی
به جای اتفاق افتاد، بگو رخداد
به جای اتفاق افتادن، بگو رخ دادن
به جای اتفاقات، بگو رویدادها
به جای اجتناب، بگو دوری
به جای اجتناب‌ناپذیر، بگو پیشگیری ناپذیر
به جای اجرت، بگو دستمزد
به جای اجناس، بگو کالاها
به جای اجیر، بگو مزدور
به جای احترام، بگو ارج
به جای احتمالا، بگو شاید - چه بسا
به جای احتیاج، بگو نیاز
به جای احتیاط، بگو پروا
به جای احدی، بگو هیچ‌کسی
به جای احسان، بگو نکویی
به جای احسنت، بگو آفرین
به جای احضار کردن، بگو فراخواندن
به جای احیانا، بگو شاید
به جای اخاذی بگو زورگیری
به جای اخبار، بگو تازه‌ها
به جای اختراع، بگو نوآوری
به جای اختلاط، بگو درهمی
به جای اختناق، بگو خفگی - فشار - تنگنا
به جای اخذ، بگو دریافت
به جای اخطار، بگو هشدار
به جای اخلاف، بگو جانشینان
به جای اخوت، بگو برادری
به جای اخوی، بگو برادر
به جای اخيرالتأسيس بگو نوبنیاد - نوساز
به جای اخیرا، بگو به تازگی
به جای ادوار، بگو دوره‌ها
به جای اذان بگو بانگ نماز
به جای اذیت، بگو آزار
به جای ارائه طریق کردن، بگو پیشنهاد کردن
به جای ارائه کرد، بگو رو کرد
به جای اراضی، بگو زمین‌ها
به جای ارامنه، بگو ارمنیان
به جای اربعین ،بگو چله
به جای ارتجاع بگو واپسگرایی
به جای ارتعاش، بگو لرزش
به جای ارتفاع، بگو بلندی
به جای ارزاق، بگو خواروبار
به جای ارسال کردن، بگو فرستادن
به جای ارشد، بگو بزرگتر
به جای ارفاق، بگو آسانگیری
به جای ارکان، بگو پایه‌ها
به جای اریکه بگو تخت
به جای اریکه فرمانروایی، بگو تخت فرمانروایی
به جای از اول، بگو از آغاز
به جای از این جهت، بگو از این رو
به جای از این طریق، بگو از این روش
به جای از این قبیل، بگو از این دست
به جای از این نظر، بگو از این رو
به جای از آن جمله، بگو از آن میان
به جای از آن روز به بعد، بگو پس از آن روز
به جای از بین بردن، بگو از میان بردن
به جای از جانب، بگو از سوی
به جای از جمله، بگو از دسته - از آنگونه
به جای از حیث، بگو از دید
به جای از طرف دیگر، بگو از سوی دیگر
به جای طریق، بگو راه
به جای از قدیم، بگو از دیر باز
به جای ازدواج بگو، زناشویی، پیوند
به‌ جای اساس، بگو بنیاد
به‌ جای اساسنامه، بگو بنیادنامه
به‌ جای اساسی بگو بنیادی - بنیادین
به جای اسبق، بگو پیشین
به جای استحصال، بگو برداشت
به جای استحضار، بگو آگاهی
به جای استحقاق، بگو شایستگی - سزاواری
به جای استحمام، بگو خودشویی
به جای استحکامات، بگو سنگربندی ها
به جای استدعا می‌کنم، بگو خواهش می‌کنم، درخواست می‌کنم
به جای استراحت کردن، بگو آسودن - درازکشیدن
به جای استراق سمع، بگو شنود
به جای استرداد، بگو واپسدهی
به جای استشمام، بگو بو کردن- بوییدن
به جای استشهاد، بگو گواهی
به جای استعفا، بگو کناره‌گیری
به جای استعمال، بگو کاربرد
به جای استفاده، بگو به‌کارگیری
به جای استفاده، بگو کاربرد
به جای استقامت، بگو پایداری
به جای استقبال، بگو پیشواز
به جای استقرار، بگو برپایی
به جای استقلال، بگو خودسالاری
به جای استمرار، بگو ادامه - پیوستگی
به جای استناد، بگو گواهمندی
به جای استنباط، بگو برداشت
به جای استهزاء، بگو ریشخند
به جای استهلاک، بگو فرسایش
به جای استیجاری، بگو کرایه‌ای
به جای استیضاح بگو بازخواست
به جای استیلاء، بگو چیرگی
به جای اسرار، بگو رازها
به جای اسراف، بگو ریخت و پاش
به جای اسطوره، بگو افسانه
به جای اسقاطی، بگو ناکارآمد...

✍ کورش الماسی
دبیر ادبیات فارسی

@Library_Telegram

📚 سندروم اردک چیست؟

در این نوشته قصد داریم در مورد سندروم اردک با شما صحبت کنیم ، شاید شما یا اطرافیانتان نشانه هایی از آن را دارا باشید!

اصطلاح سندروم اردک توسط پژوهشگران دانشگاه استنفورد بعد از بررسی پست های مجازی چند دانشجو که خودکشی کرده بودند ابداع شد.

اگر به شنا کردن اردک در آب توجه کنیم ما تنها قسمتی از بدن او را می بینیم که به آرامی بر روی آب درحال حرکت است، درحالی که متوجه تقلای این اردک که با تلاش پاهای خود را تکان می دهد تا حرکت کند، نمی شویم.
 دانشجویانی هم که خودکشی کرده بودند تصاویری شاد یا نقل قول هایی امید بخش از خود منتشر کرده بودند که به ظاهر نشان می داد آنان بسیار شاد و خوشبخت هستند در صورتی که خارج از شبکه های مجازی و در دنیای واقعی با مشکلات روحی زیاد دست و پنجه نرم می کردند.

در واقع مبتلایان به « سندرم اردک» کسانی هستند که تلاش می کنند همواره تصویری شاد و خوشبخت از خود در فضای مجازی نشان دهند در صورتی که در دنیای واقعی با مشکلات زیادی مواجه هستند.

اگر کمی به فضای مجازی دقت کنید متوجه میشوید که متاسفانه افراد زیادی در آن مبتلا به سندروم اردک هستند که به صورت افراطی سعی در شاد نشان دادن خودشان و عکس یا فیلم گذاشتن از خوش گذرانی هایشان هستند و این تصویری دور از واقعیت را به افراد نشان میدهد که تبعات روانی و اجتماعی منفی برای جامعه به همراه دارد.

@Library_Telegram

#حکایت ✏️


حكيمی به دهی سفر کرد؛ زنی که مجذوب سخنان او شده بود از حكيم خواست تا مهمان وی باشد. حكيم پذیرفت و مهیای رفتن به خانه‌ی زن شد. کدخدای دهکده هراسان خود را به حكيم رسانید و گفت : "این زن، هرزه است به خانه‌ی او نروید !"

حكيم به کدخدا گفت : "یکی از دستانت را به من بده !" کدخدا تعجب کرد و یکی از دستانش را در دستان حكيم گذاشت. آنگاه حكيم گفت :"حالا کف بزن !"کدخدا بیشتر تعجب کرد و گفت:"هیچ کس نمی‌تواند با یک دست کف بزند ؟!"

حكيم لبخندی زد و پاسخ داد : "هیچ زنی نیز نمی تواند به تنهایی بد و هرزه باشد، مگر این که مردان دهکده نیز هرزه باشند."


@Library_Telegram