عهدنامه الجزایر (معروف به پیمان الجزایر) در سال ۱۹۷۵ بین ایران و عراق به امضا رسید. این پیمان با میانجیگری الجزایر و با هدف حل اختلافات مرزی بین دو کشور، به ویژه در مورد اروندرود (شط العرب)، منعقد شد. بر اساس این توافق، مرز دو کشور در امتداد خط تالوگ (عمیقترین نقطه رودخانه) تعیین شد و ایران و عراق متعهد شدند که از مداخله در امور داخلی یکدیگر خودداری کنند.

این پیمان در سال ۱۹۸۰ و با حمله عراق به ایران نقض شد و منجر به جنگ هشتساله بین دو کشور گردید. پس از پایان جنگ، عهدنامه الجزایر بار دیگر به عنوان پایه حل اختلافات مرزی مورد توجه قرار گرفت.