آبان ۹۸، یادآور ۴۱ سال سرکوب وحشیانه ملتی‌ست که سرزمینش به تاراج رفته، سرمایه‌های ملی‌اش چوب حراج خورده، دارایی‌هایش تصاحب شده و در مقابل، به جای تکریم و احترام، سهم فرزند نوجوان او گلوله است و مرگ.
آبان ۹۸، روایت هم‌دستی و هم‌داستانی اصولگرا و اصلاح‌طلب است، در تقسیم ثروتهای به-ناحق-غصب‌شده‌ی ایرانیان. وقتی که پاسخ اعتراض کارگر بیکارشده با دو سال حقوق عقب‌افتاده، گلوله بود. پاسخ کولبرِ کُرد و سوخت‌بر بلوچ گلوله بود. پاسخ به مطالبه حق انتخاب پوشش، موسیقی و اینترنت آزاد، گلوله بود. پاسخ جوان و نوجوان ایرانی در رویایِ زندگی نرمال، مثل جوانان همه‌جای دنیا گلوله بود. و در مقابل، سهمِ هزاران میلیاردی برای حسن نصرالله و بشار اسد و ده‌ها گروه بنیادگرای تروریستی بود، و هزاران "آقازاده" در مجلل‌ترین مراکز خوش‌گذرانی جهان.
آبان ۹۸، تصویری‌ست روشن از هراسِ خودکامه‌ای خونریز که اوجِ وحشتِ حقیرانه‌اش را با شلیک گلوله در قلب نیکتا اسفندانیِ ۱۴ساله به نمایش می‌گذارد. دختر نوجوان قهرمانی که مانند دیگر قهرمانان آبان با رویای فردایی متفاوت به خیابان آمده بود.
آبان ۹۸، نمایشِ سطحی از سقوط سرکردگان رژیم اسلامی، در رذالت و وحشیگری است که حتی میان دیگر خودکامگانِ خونریز عصر حاضر هم کم‌سابقه است.
قطع اینترنت کشور و انسداد همه راههای اطلاع‌رسانی، تلاش ناموفقی بود برای جلوگیری از انتشار اخبار و تصاویر نفرت و انزجار جوانان ایران‌زمین از عاملان سقوط و نابودی ۴۱ ساله. تلاشی ناکام برای سرپوش‌گذاشتن بر قتل محسن محمدپور و ساسان عیدی‌وند و محمد داستان‌خواه در خرمشهر و یزدان‌شهر و و شیراز، و ده‌ها کودک و نوجوان دیگر در سراسر ایران، از تهران و شهریار و کرج و اسلام‌شهر تا مریوان و اهواز و کرمانشاه و اصفهان.
از آبان ۹۸ یک‌سال گذشت و هنوز جهانی مبهوتِ شجاعتِ هزار هزار زن و مرد قهرمانِ ایرانی است. آری، دنیا فریاد ملت ایران را شنید. دنیا پیام پویا بختیاری و صدای نوید افکاری را شنید. صدایی که انعکاسش را در آغاز روی‌گردانی بسیاری از کشورهای اروپایی از حاکمان خونریز جمهوری اسلامی به روشنی می‌توان دید. دنیای آزاد، امروز بیش از هر زمان دیگر، فارغ از گرایش و حزب سیاسی رهبرانش، اراده قهرمانانه ملت ایران را می‌‌بیند و عظمت بی‌مانند دختران و پسرانی را که با دست خالی در برابر اهریمن مرگ‌پرستِ تا بُنِ دندان مسلح، قد برافراشتند، می‌ستاید. همت و شجاعت بی‌نظیر شما در آبان ۹۸، به سالها دروغ و فریبِ در لباس "اصلاح‌طلب" و "میانه‌رو" و "عملگرا" پایان داد و ماهیت واقعی این رژیم ایران‌ستیز را، در کلیت و تمامیتش، برای جهانیان روشن ساخت.
آبان ۹۸ و غریوِ فریادِ "جانم فدای ایران" در هزار هزار کوی و برزن سرزمین مقدس‌مان، یعنی که ایران هرگز نمی‌میرد و ایرانی هرگز تسلیم نمی‌شود. آبان ۹۸ و به زیر کشیدن پرچم حاکمان ایران‌ستیز، و برافراشتن پرچم ملی شیروخورشید ایران در مقابل دیدگان خودکامه‌‌ی خونریز، یعنی که ایرانی هرگز در برابر تباهی و تاریکی زانو نخواهد زد.
آبان ۹۸ برای من و هر آنکه دلش به عشق ایران می‌تپد، تا ابد یادآور آخرین کلمات پویا بختیاری اندکی پیش از اصابت گلوله دژخیمان است که از پایان کابوس حکومت‌اسلامی در ایران و "از امید به طلوعی بهتر برای ایرانیان" گفت. آبان ۹۸، تصویر حماسی قدبرافراشتن امید و زندگی است در برابر نفرت و مرگ و مرگ‌اندیشی؛ تصویر رویش هزاران هزار پویا و نیکتا و محسن و ساسان و پژمان در گوشه گوشه ایران.
خانواده‌های داغدار و مقاوم آبان ۹۸، بدانید که شما هرگز در این راه تنها نیستید. ایرانِ جاودانه‌مان تا ابد وامدار عظمتِ ایثار شما و فرزندان قهرمان‌تان خواهد بود. قهرمانانی که رفتند تا ایران بماند. ایران‌زمین هرگز فرزندان سرافراز خود را از یاد نخواهد برد. یاد و خاطره‌شان جاوید.
@OfficialRezaPahlavihttps://www.instagram.com/p/CHnmbEIhIxJ/
