توسعه اولیه برنامه موشکی کره شمالی (۱۹۶۰-۱۹۷۹)در اواخر دهه ۱۹۶۰، کره شمالی گام مهمی در جهت توسعه توانایی موشکی خود برداشت. این گام نخست در حوزه موشکهای سطح به هوا (SAM) صورت گرفت. در آن زمان، توافقنامهای بلندمدت با اتحاد جماهیر شوروی برای مدرنسازی زرادخانه نظامی کره شمالی منعقد شد. این توافق شامل تحویل اولین سامانه موشکی کره شمالی، موشک V-75 Dvina (SA-2a GUIDELINE) میشد. این اقدام، کره شمالی را به سومین کشور غیر عضو پیمان ورشو (پس از چین و کوبا) تبدیل کرد که به صورت عملیاتی از سامانه SA-2 استفاده میکرد.
در اواخر سال ۱۹۶۲ یا اوایل ۱۹۶۳، اولین گردان موشکهای SA-2 وارد کره شمالی شد و در نزدیکی پیونگیانگ، پایتخت این کشور، مستقر گردید. توافقنامه SA-2 شامل تعهداتی برای شوروی بود تا قابلیتهای اولیه مونتاژ، نگهداری و آزمایش این سامانهها را در کره شمالی ایجاد کند. با این حال، تحویل این موشکها همزمان با آغاز تیره شدن روابط کره شمالی و شوروی رخ داد. در اواخر سال ۱۹۶۲، مسکو به دلیل حمایت کره شمالی از چین در اختلافات فزاینده بین چین و شوروی، تمامی مذاکرات برای کمکهای نظامی بیشتر را متوقف کرد. با این حال، شوروی به تعهدات خود که از سال ۱۹۶۰ برای کمک به کره شمالی تا سال ۱۹۶۴ پذیرفته بود، پایبند ماند.
در حداقل یک مورد در طول این دوره، کره شمالی برای دریافت کمکهای مرتبط با موشک به شوروی نزدیک شد. در ۳ آگوست ۱۹۶۳، سرتیپ کانگ هیونگ-سو/ Kang Hyong-su,، وابسته نظامی ارتش خلق کره در مسکو، با معاون اول وزیر دفاع شوروی، آندری آ. گرچکو، برای بحث در مورد همکاری احتمالی در آموزش نیروی انسانی و کسب فناوری توسعه موشک تماس گرفت. نتایج این تلاش مشخص نیست؛ با این حال، توقف تسلیحات شوروی تا سال ۱۹۶۵ ادامه داشت و به شدت به روابط کره شمالی و شوروی آسیب زد.
در سال ۱۹۶۵، کیم ایل-سونگ، رهبر وقت کره شمالی، با تأسیس آکادمی نظامی هامهونگ/a.k.a., Hamhung Defense Academy or Military Academy of Hamhung، پایههای زیرساخت موشکی کره شمالی را بنا نهاد. این آکادمی مستقیماً تحت نظارت وزارت دفاع قرار داشت و هدف آن تربیت نیروی انسانی متخصص برای توسعه موشکهای میانبرد و دوربرد بود. اولین دپارتمان این آکادمی به مطالعه موتورها و پیشرانههای موشکی اختصاص داشت و محققان آن به بررسی موشکهای آلمانی V-1 و V-2 و موشکهای شوروی FROG پرداختند. سایر دپارتمانهای این آکادمی نیز به حوزههایی مانند طراحی موشک، فیزیک هستهای و جنگافزارهای شیمیایی و بیولوژیکی میپرداختند.
پس از تصرف کشتی جاسوسی آمریکایی پوبلو توسط کره شمالی در سال ۱۹۶۸، پیونگیانگ به دلیل ترس از حمله تلافیجویانه آمریکا، بسیاری از تأسیسات خود را به مناطق دورافتاده کشور منتقل کرد. آکادمی نظامی هامهونگ نیز به کانگی منتقل شد و به آکادمی نظامی کانگیKanggye Defense Academy معروف شد.
پس از برکناری نیکیتا خروشچف از قدرت در اکتبر ۱۹۶۴، روابط پیونگیانگ با مسکو بهبود یافت و مذاکرات برای کمکهای بیشتر از سر گرفته شد. کمکهای نظامی متعاقباً تحت توافقاتی که در ماه مه ۱۹۶۵ و مارس ۱۹۶۷ انجام شد، از سر گرفته شد. این کمکهای تجدید شده تأثیر قابل توجهی بر توسعه موشکی در کره شمالی داشت، زیرا شوروی موافقت کرد که موشکهای کروز دفاع ساحلی، ضدکشتی و توپخانهای را در اختیار کره شمالی قرار دهد.
اولین محموله موشکهای کروز دفاع ساحلی ظاهراً شامل دو باتری پرتاب، رادارهای شناسایی هدف و تجهیزات پشتیبانی بود. تحویلهای بعدی تعداد کل را به هشت پرتابگر و ۳۲ موشک رساند. اولین موشکهای ضدکشتی احتمالاً در طول سالهای ۱۹۶۷-۱۹۶۸ با تحویل کشتیهای تهاجمی سریع وارد شد. اولین پرتابگرهای موشکهای توپخانهای نیز احتمالاً در سال ۱۹۶۸ وارد شدند.
شورویها همچنین آموزشهایی را برای مونتاژ، آزمایش و نگهداری این سامانهها به کره شمالی ارائه کردند. این آموزشها، همراه با تجربهای که کره شمالی در تولید پرتابگرهای چند موشکی و بهرهبرداری از سامانههای موشکی دیگر به دست آورده بود، پایه و اساس توسعه توانایی تولید موشک بومی کره شمالی را فراهم کرد.
از مقاله ی A History of Ballistic Missile Development in the DPRK از آقای Joseph S. Bermudez Jr