ھنر تهی

گرفته است جهان را غبار بی دردی
کجا رویم ازین عالم خراب، کجا؟

👤صائب تبریزی

@honartohi

آن را که وفا نیست؛ زِ عالم کم باد...

👤مولانا

@honartohi

کلوزآپ فیلمی ساختهٔ زنده یاد عباس کیارستمی، محصول سال ۱۳۶۸ است. کلوزآپ یک نمونهٔ موفق از سینمای مستند و واقع‌ گرایی است که خط داستانی مشخصی را براساس واقعیت دنبال می‌کند. این فیلم باعث شناخت بیشتر جامعه غرب از سبک عباس کیارستمی شد و مورد توجه منتقدان قرار گرفت.

@honartohi

تو معشوقی
تورا با غم چکار است ؟

👤نظامی

@honartohi

✍️🏻رنه ماگریت، با نقاشی «La Force des Choses» یا همون «قدرت اشیا»، یکی از نمونه‌های درخشان تفکر سور رئالیستی رو ارائه می‌ده. سور رئالیسم، مکتبی بود که به ناخودآگاه، تخیل و بازنمایی دنیای پنهان ذهن انسان اهمیت می‌داد، و ماگریت تو این اثر، تمام این مفاهیم رو تو قالبی ساده و در عین حال عمیق به تصویر کشیده.
.
.


▪️۱. نگاه سور رئالیستی به اشیا روزمره: ماگریت تو این نقاشی، با نمایش لیوان شراب و نون باگت، که چیزای کاملاً معمولی هستن، از دنیای روزمره فراتر می‌ره. این اشیا تو فضایی معلق و غیرواقعی قرار گرفتن، انگار قوانین فیزیک و واقعیت رو به چالش می‌کشن. سور رئالیسم دقیقاً همین بود؛ کشیدن پرده از واقعیت و دعوت مخاطب به دنیایی فراتر از منطق.
.
.


▪️۲. ناخودآگاه و معلق بودن ذهن: سور رئالیست‌ها باور داشتن که هنر باید ناخودآگاه انسان رو به تصویر بکشه. تو این اثر، حس معلق بودن اشیا مثل خواب یا رویا می‌مونه، جایی که همه‌چیز آشناست ولی در عین حال بی‌ربط و غریبه. ماگریت اینجا ذهن بیننده رو به ناخودآگاه خودش می‌بره و وادارش می‌کنه معنی جدیدی برای این اشیا پیدا کنه.
.
.


▪️۳. تناقض واقعیت و خیال: ماگریت با سبک سور رئالیستی خودش، همیشه بین واقعیت و خیال یه پل می‌زد. تو «قدرت اشیا»، این تناقض رو می‌بینیم؛ اشیایی که از دنیای واقعی میان ولی با قرار گرفتن تو این فضای غیرمعمول، به چیزی فراتر از خودشون تبدیل می‌شن. این اثر می‌خواد بگه که واقعیت، همیشه اون چیزی نیست که ما فکر می‌کنیم.
.
.




✍️🏻«قدرت اشیا» یه یادآوری عمیقه از فلسفه سور رئالیسم؛ که همه‌چیز، حتی ساده‌ترین چیزا، می‌تونن قدرتی پنهان داشته باشن، به شرطی که چشم‌هامون رو از دنیای سطحی فراتر ببریم.

@honartohi

دل خواسته بود از من دلداده ولیکن
جان نیز فدا کردم و دلخواه ندیدم


👤خواجو کرمانی

@honartohi

روئسای صنف پارچه‌فروشان آمستردام: یکی از شاهکارهای رامبرانت


رامبرانت از همون جوونی حسابی مشهور شد و تو میانسالی هم به ثروت زیادی رسید. ولی خب، دست‌ودلبازی‌هاش کار دستش داد و از وسطای دهه ۱۶۵۰ ورشکسته شد. با این حال، حتی تو اون شرایط سخت هم بهترین نقاش هلند بود. تو سال ۱۶۶۲، صنف پارچه‌فروشان آمستردام یه سفارش مهم بهش دادن. رامبرانت هم نشون داد چرا هنوز حرف اول رو تو نقاشی می‌زنه و یه شاهکار ساخت که امروز به اسم‌های «روئسای صنف پارچه‌فروشان» یا «نمایندگان نمونه‌برداری صنف پارچه‌فروشان» معروفه.

تو این تابلو، شش تا از اعضای اصلی صنف نشون داده شدن که دور یه میز نشستن. روی میز یه فرش ایرانی انداخته شده و همه‌شون به سمت کسی که تازه وارد اتاق شده نگاه می‌کنن. جالبه که اون آدم تازه‌وارد رو نمی‌بینیم، ولی از حالت نگاه و چهره‌هاشون کاملاً حس ورود یه نفر جدید به اتاق به مخاطب منتقل می‌شه.

این نقاشی اول برای دیوار ساختمون صنف کشیده شده بود، ولی سال ۱۷۷۷ به تالار شهر منتقل شد و از ۱۸۰۸ هم تو موزه ملی آمستردام (رَیکس‌موزئوم) به نمایش گذاشته شده.

@honartohi