کانون فیلم و عکس دانشگاه شیراز

مجموعه ی امپرسیونیستی "فرصت های عکس"

کورین ویونت ، هنرمند فرانسوی-سوئیسی ، پیشگام کاوش و هدف گذاریِ مجدد تصاویر مبتنی بر وب است. از سال 2005 (قبل از اینکه بسیاری دیگر از هنرمندان معاصر شروع به لایه لایه کردن اینترنت کنند) وی شروع به جستجوی آنلاین تصاویری از مکانهای دیدنی جهانگردی از سراسر جهان کرد که اکثراً اسنپ شات های آگاهانه یا ناآگاهانه بودند. با دستیابی به آن تصاویر، وی بررسی کرد که چگونه مکان بهینه را برای عکاسی از یک مکان مهم مثل کلیسای سنت باسیل انتخاب می کنیم و چگونه چیزی را که برای واقعیت تفریحی ساخته شده، اما اضافی است را ویرایش می کنیم. یا در کجای دروازه تاج محل ایستاده ایم تا نمای معماری آن را با تقارن کامل ارائه دهیم؟

این مجموعه که فضایی امپرسیونیستی دارد، با ترکیب بیش از هزار عکس اسنپ شاتِ توریست ها از بناهای تاریخی-فرهنگی جهان که در فضای وب یافت میشوند جمع آوری شده است.
او که با چندین تصویر از بناهای مختلف کار می کرد ، حدود صد عکس اختصاصی را برای هر یک از ترکیبات لایه ای خود جمع می کند. تصاویری که زیرساخت آثار Vionnet را تشکیل می دهند نسخه های واقعی واسطه هستند. نشانه های برجسته ای مانند پارتنون ، موزه ی لوور و ... در هوایی مه آلود و رویایی، شناور هستند. همچنین توریست ها به عنوان موجوداتی ظاهری، پدیدار می شوند و به بینندگان اجازه می دهند که خود را در عکس قرار دهند و برخورد منحصر به فرد با مناظر را در نظر بگیرند.

.
این سوال که سینما چه زمانی آغاز شد، سوالی است ساده و در عین حال پیچیده.
پاسخ ساده معمولا این است که سینما در سال ۱۸۹۵ با نمایش اختراع دو برادر فرانسوی با نام خانوادگی لومیر شروع شد؛ ماشینی که می‌توانست تصاویر متحرک را ضبط و پخش کند.
‌
اما پاسخ پیچیده بسیار جالب‌تر است.
هزاران سال است که انسان، تقریبا در سرتاسر زمین به خلق محرک های دیداری پرداخته است؛ از نقاشی و سایه بازی گرفته تا تئاتر و اپرا.
پیشرفت فناوری در قالب عکاسی و انواع نمایش‌های فانوس جادویی، باعث‌ خلق رسانه های تصویری جدید و افزایش محرک‌های دیداری شد. همچنین مطالعه‌ی حرکت توسط مایبریج نشان داد که تداوم نمایش عکس‌ها منجر به ایجاد تصاویر متحرک می‌شوند.

‌
‌
تصاویر مشهور مایبریج از اسب در حال حرکت (بیشتر از هر چیز دیگری) تسریع‌گر همگرایی سینما و عکاسی بوده است.
به طور کلی داستان در مورد شرط‌بندی بر سر این مسئله بود که آیا در هیچ لحظه‌ای از چهار نعل رفتن اسب، هر چهار سم آن از زمین جدا میشوند یا نه!
مایبریج در طول مسیر حرکت اسب، سیستمی متشکل از ۱۲ دوربین متصل به سیم‌های ضامن تعبیه کرد، تا تصاویری با حداقل فاصله‌ی زمانی از حرکت آن ضبط کند. نتیجه اولین تصویر متحرک تاریخ است که در این ویدیو مشاهده می‌کنیم.

‌
‌
در ضمن او دریافت که اسب گاهی در هنگام چهارنعل رفتن، هر چهار پایش را از زمین جدا می کند؛ پس شرط را برد!

برگرفته از کتاب «سینما: انسان شناسی تصویری - گوردون گری - ترجمه‌ی مازیار عطاری»

ادامه‌ی داستان پیچیده‌تر را در قسمت سوم #گذری_بر_سینما دنبال کنید:)