" به نامِ خداوند جان و خرد "
- ايرانيانِ خردمند و فَرّمند،درودتان
باد،بى مرز و كران و كنار ؛
آغازِ شكوهمند و با فَرّ و فرهنگِ ماهِ
گرامى و بامىّ ايران زمين" آذر" را از بُنِ دل و نهانجاى درون،به فَرّخىّ
و شادكامى،خجسته گوى هستم،
"آذر" كه يادگارى همايون و بسزا
از "آتور" يا " آتر" است به چَمِ
" فروغ" و " آتش" مى باشد ٠
" آذر" هم نامِ ماهِ ايرانى است و هم
نامِ روزى از روزهاى ايرانى٠
هم نهمين ماهِ سال و هم نهمين روزِ
ماه٠
دل انگيزتر و شادانتر،هرگاه نامِ ماه
و روز برابر مى شد،ايرانيانِ،جشن
بَر پا مى كردند و بزم مى آراستند و
نشستنگهى خنيده و شادى آفرينىّ
مى ساختند كه ازيك سوى پاسِ
داده هاى آفريدگار را مى داشتند و
از سوى ديگر ارز و ارجِ خانواده ها
را در فرهنگِ نازش خيزِ ايران،نشان
مى دهد كه هـر جشن و بزمى،مگر با خانواده ،بَر پا نمى شود٠
پس جشنِ " آذرگان " در نهمين روز
از ماهِ آذر هستى مى گيرد،و يكبارِ ديگر،هوشمندى و والايى نياكان و
پيشينيان ،خورشيدوَش،بَر همگان
آشكار و نمايان مى گردد٠
زيباتر و دلنشين تر اينكه " آتش "
در نزدِ ايرانيان ،بسيار گرامى است
سپندينه و فراسويى است،همواره رو
به بالا دارد و بَر كشنده است،
آن روزگارانِ رايومند و تابان و كَش،
كه " هوشنگِ پيشدادى" آتش را از
نهانگاهِ گيتى بدَر آورد و زندگى رابا
آن آراست و پيرايه بست،از برترين و
بهترينِ روزگاران به شُمار مى آيد،
ايرانيان آتش را بزرگ دانسته و در
نگهدارى و پاسداشتِ آن كوشيده و
نامِ آن را در روز و ماه امردادى
ساخته اند٠
ايرانيان؛
هستى و درونتان،چون،آتش؛
- روشنْ ،
- گرم ،
- فرازجوى،
- بهره بخش،
و
-تيرگى سوز ٠
خسرو رحمانى/
آذر / ٩٧
@ferdosiibozorg🔥🔥
- ايرانيانِ خردمند و فَرّمند،درودتان
باد،بى مرز و كران و كنار ؛
آغازِ شكوهمند و با فَرّ و فرهنگِ ماهِ
گرامى و بامىّ ايران زمين" آذر" را از بُنِ دل و نهانجاى درون،به فَرّخىّ
و شادكامى،خجسته گوى هستم،
"آذر" كه يادگارى همايون و بسزا
از "آتور" يا " آتر" است به چَمِ
" فروغ" و " آتش" مى باشد ٠
" آذر" هم نامِ ماهِ ايرانى است و هم
نامِ روزى از روزهاى ايرانى٠
هم نهمين ماهِ سال و هم نهمين روزِ
ماه٠
دل انگيزتر و شادانتر،هرگاه نامِ ماه
و روز برابر مى شد،ايرانيانِ،جشن
بَر پا مى كردند و بزم مى آراستند و
نشستنگهى خنيده و شادى آفرينىّ
مى ساختند كه ازيك سوى پاسِ
داده هاى آفريدگار را مى داشتند و
از سوى ديگر ارز و ارجِ خانواده ها
را در فرهنگِ نازش خيزِ ايران،نشان
مى دهد كه هـر جشن و بزمى،مگر با خانواده ،بَر پا نمى شود٠
پس جشنِ " آذرگان " در نهمين روز
از ماهِ آذر هستى مى گيرد،و يكبارِ ديگر،هوشمندى و والايى نياكان و
پيشينيان ،خورشيدوَش،بَر همگان
آشكار و نمايان مى گردد٠
زيباتر و دلنشين تر اينكه " آتش "
در نزدِ ايرانيان ،بسيار گرامى است
سپندينه و فراسويى است،همواره رو
به بالا دارد و بَر كشنده است،
آن روزگارانِ رايومند و تابان و كَش،
كه " هوشنگِ پيشدادى" آتش را از
نهانگاهِ گيتى بدَر آورد و زندگى رابا
آن آراست و پيرايه بست،از برترين و
بهترينِ روزگاران به شُمار مى آيد،
ايرانيان آتش را بزرگ دانسته و در
نگهدارى و پاسداشتِ آن كوشيده و
نامِ آن را در روز و ماه امردادى
ساخته اند٠
ايرانيان؛
هستى و درونتان،چون،آتش؛
- روشنْ ،
- گرم ،
- فرازجوى،
- بهره بخش،
و
-تيرگى سوز ٠
خسرو رحمانى/
آذر / ٩٧
@ferdosiibozorg🔥🔥