کانال خبری فراتاب

بر اساس بروزترین رده‌بندی شاخص ادراک از فساد جمهوری اسلامی ایران طی سال 2024 تنها موفق به کسب 23 امتیاز از 100 امتیاز ممکن شده و به همین دلیل با دو رتبه سقوط در جایگاه 151 در بین 180 کشور مختلف جهان قرار گرفته است و از این نظر در خاورمیانه نیز از بین 17 کشور رتبه‌ای بهتر از رتبه‌ی سیزدهم کسب نکرده است.

بر همین اساس وضعیت ادراک از فساد در ایران در مقایسه با کشورهای خاورمیانه تنها از لبنان، افغانستان، سودان و سوریه بهتر بوده است و در عین حال فاصله معناداری با کشورهای عربی جنوب خلیج فارس پیدا کرده است.

امارات متحده عربی بهترین کشور خاورمیانه از این نظر است و پس از آن عربستان سعودی با ارتقای شاخصه‌های مدیریتی و حکومت‌داری و شفاف‌سازی‌اش به رتبه 38 جهان رسیده است!

رده‌بندی کشورهای خاورمیانه
23- امارات متحده عربی، بدون تغییر رتبه و نمره 68
30- اسرائیل: با دو رتبه بهبود و نمره 64
38- عربستان سعودی: با هفت پله صعود و نمره 59
38- قطر: با یک رتبه صعود و نمره 59

50- عمان: با دوازده پله صعود و نمره 55
53- بحران: با یازده پله صعود و نمره 53
59- اردن هاشمی: با سه پله صعود و نمره 49
65- کویت: بدون تغییر رتبه و نمره 46

107- ترکیه: بدون تغییر رتبه و نمره 34
130- مصر: با پنج رتبه سقوط و نمره 30
135- پاکستان: با دو رتبه سقوط و نمره 27
140- عراق: با سه رتبه صعود و نمره 26

151- ج‌اایران: با دو رتبه سقوط نمره 23
154- لبنان: با دو رتبه سقوط و نمره 22
165- افغانستان: با سه رتبه سقوط و نمره 17
170- سودان: با پنج رتبه سقوط و نمره 15
177- سوریه: با یک رتبه سقوط و نمره 12

لازم به ذکر است که شاخص ادراک از فساد (CPI) برای  نخستین بار در سال ۱۹۹۵ به عنوان شاخص ترکیبی برای سنجش ادراک فساد در بخش دولتی در کشورهای مختلف سراسر جهان توسط سازمان شفافیت بین‌الملل منتشر شد. این شاخص از 13 منبع مختلف برای بررسی وضعیت نسبی فساد و شفافیت در کشورهای مختلف استفاده می‌کند.

بر همین اساس ده کشور اول جهان در سال 2024 به ترتیب عبارتند از:
دانمارک(1)، فنلاند(2)، سنگاپور (3)، نیوزیلند (4)؛ لوکزامبورگ(5)، نروژ (6)، سوئیس(7)، سوئد (8)، هلند(9) و استرالیا (10)

بدترین شاخص هم شامل سه کشور سودان جنوبی (180)، سومالی (179) و ونزوئلا (178) شده است.

طی هفته‌های اخیر به عنوان یک شهروند معمولی با تنی چند از دوستان یا فعالان سیاسی در استان کرمانشاه که اینک دارای پست‌های دولتی هستند و به قولی دستی در آتش دارند دغدغه‌هایی مطرح کردم از جمله اینکه

چرا از جمعیت 50 درصدی زنان آنچنان که شایسته و بایسته است در پست‌های مدیریتی و جدی استان استفاده نمی‌شود؟!

چرا از جمعیت حداقل 30 درصدی اهل سنت استان در پست‌هایی نظیر معاونت‌ استاندار و دیگر پست‌های کلان استان هیچ رد و نشانه‌ای نمی‌بینیم؟

چرا درباره حقوق جمعیت 10 تا 15 درصدی یارسان کرمانشاه هیچ صحبت، اظهار نظر و حرکتی نمی‌شود؟!

در مقام پاسخ اکثریت که جواب نمی‌دهند و یک اقلیتی هم جواب می‌دهند این جواب وبه تعبیر درست‌تر توجیه‌شان بود: «متاسفانه اینها و بخصوص اهل سنت استان فاقد تجربه مدیریتی و رزومه لازم برای پست‌های مدیریتی هستند و انشالله در این دوره باید کمک کنیم رشد کنند برای دوره‌های بعد!»

فرض می‌کنم این نفرات از جمله کسانی هستند که هرچند بر سر سفره دولت مسعود پزشکیان نشسته‌اند اما هیچ اعتقادی به شعار «وفاق ملی» او ندارند و یا اگر دارند هیچ اطلاع و فهمی از راهکار بین‌المللی اعمال «تبعیض مثبت» برای زدودن تبعیض، نادیده‌انگاری و ظلم علیه این گروه‌ها و اقلیت‌ها و... ندارند؛

بگذارید به قول خود ما کرمانشاهی‌ها بنویسم: «براگه‌ی براگم» (برادر برادرم) شما دارید درباره استان کرمانشاه صحبت می‌کنید نه ایالت کالیفرنیا در آمریکا که سالانه حدود چهار تریلیون دلار درآمد دارد و یک قطب بزرگ اقتصاد بین‌الملل است؛

کرمانشاه طی همه‌ی سال‌های اخیر از نظر شاخص فلاکت (برآیند بیکاری و نرخ تورم) همواره جزء سه استان آخر ایران بوده است!

لذا اتفاقا کسانی که خیلی ادعای داشتن رزومه مدیریت در این استان دارند، اگر برای وضع موجود محاکمه نشوند حداقل باید به مردم پاسخگو باشند چون نتیجه عملکرد آنها تبدیل به این اوضاع اسفناک شده است!

و سایر کسان دیگری هم که تجربه مدیریت در سطوح پایین‌تری دارند باید اثبات کنند کمترین اثر را در ایجاد وضع موجود داشته‌اند!

آقایان محترم در جایی مثل کرمانشاه بطور خاص و یا خود ایران بطور عام با توجه به این فاجعه‌ی وضع موجود از نظر همه شاخصه‌ها، اگر بخواهیم منصفانه و واقع‌بینانه نظر دهیم داشتن سوابق مدیریتی در رزومه نوعی سوءسابقه و سوءمدیریت محسوب می‌شود مگر طرف بیاید و با سند و مدرک عکسش را اثبات کند!

لطفا دست به‌دست برسانید به‌دست آنان که این‌طور کبک‌وار سر در برف فرو کرده و توجیه می‌کنند!