مدیریت تغییر

🔴▪️خود را ۸۵ ساله تصور کنید!

🔸تونی رابینز یک راهکار جالب را برای غلبه بر ترس و بی‌عملی پیشنهاد می کند: فرض کنید قرار است کاری به نظر دشوار را شروع کنید (برای مثال آموختن یک زبان جدید) و میان عمل و بی‌عملی مردد هستید. یک راهکار مفید می‌تواند این باشد که خود را ۸۵ ساله تصور کنید و با خود بگویید در آن سن و سال، آیا حسرت انجام ندادن آن کار دشوار را خواهید خورد؟ آیا خود را سرزنش می‌کنید که چرا آن را انجام ندادید؟

🔸این نکته بر اساس برخی پژوهش‌های علمی هم تایید شده است. گفته می‌شود هر چند شاید دست زدن به کاری و "عمل کردن" در کوتاه مدت حس پشیمانی و افسوس را در فرد برانگیزد، ولی وسط زمین و هوا ماندن و "عمل نکردن" در بلندمدت چنین خواهد کرد. به این معنا، اثر روانی "بی‌عملی" و "تعلل" در بلندمدت بسیار جدی‌تر است.

🔸این البته به این معنا نیست که هر کاری را شروع کنیم و به اوضاع و شرایط توجه نداشته باشیم، بلکه تاکید دارد که حواسمان باشد کمی دورترها را هم ببینیم و بدانیم که هرچند در کوتاه‌مدت اثرات "بی‌عملی" حس نمی‌شود، ولی حسرت و افسوس را زمانی خواهیم چشید که شاید خیلی دیر باشد. پس خود را ۸۵ ساله تصور کنید!


📍 @changemanagers ™

🔴▪️چرا هیچ‌وقت به اندازه کافی وقت نداریم؟


🔸این روزها شاید شلوغ ترین روزهایی باشد که آدم‌ها در تاریخ تجربه می کنند. همزمان باید اضافه‌کاری کنیم، درس و دانشگاه‌مان را پیش ببریم، به تربیت فرزندان‌مان برسیم و برای همسر خود وقت بگذاریم.

🔸قبل‌ترها این همه نقش یکجا بر دوش آدم گذاشته نمیشد یا اینکه انتظار نمی‌رفت همزمان در همه آن نقش‌ها نمره ۲۰ بگیرند. در نهایت نیز با دلهره‌ی دهها کارِ نکرده سر روی بالش می‌گذاریم. کارها را فهرست می‌کنیم و هیچ‌وقت موفق نمی‌شویم تعداد آنها را صفر کنیم.

🔸"لیانا سیِر"، مدیر آزمایشگاه بهره‌وری زمان در دانشگاه مریلند می‌گوید: "امروزه آدم‌های خیلی بیشتری "نقش‌های اجتماعی ترکیبی" دارند، یعنی همزمان همسر و والد و کارمندند و شبانه روز می‌کوشند تا از پس آنها برآیند.

🔸سرشلوغی بی‌انتهای امروزِ ما، منبع دیگری هم دارد: مشغله‌هایِ جدیدی که دائم با آنها سر و کار داریم، اما اساساً کار به شمار نمی‌روند. جواب دادن به آدم‌ها در شبکه‌های اجتماعی، سرچ کردن درباره همه چیز و سر وکله‌زدن با قسمت ثبت‌نام در اپلیکیشن‌ها.
گریک لمبرت در کتاب "کار پنهان" می‌نویسد: "این کارها یک دقیقه از زمان‌تان را اینجا و  پنج دقیقه از وقت فراغت‌تان را آنجا می‌مکند و تا به خودتان می‌آیید، می‌بینید یک ساعت از روزتان را از دست داده‌اید.

🔸خرید اینترنتی در بسیاری از موارد مصداق کاملی از این کار پنهان است. مثلاً می‌خواهید یک چراغ مطالعه بخرید. به جای اینکه به مغازه بروید و کار را تمام کنید، ساعت‌ها بین مدل‌های مختلف می‌چرخید، نظرات بقیه را می‌خوانید، و بعید نیست بعد از خرید هم کلی وقت صرف تعویض یا پس دادن آن کنید.

🔸علاوه بر زمانی که باید صرفِ انجام دادن کارها کنیم، فضای ذهنی‌ای که مشغله‌ها از ما می‌گیرند هم شدیداً بیشتر شده است. بیشتر شبانه‌روز به کارهایمان فکر می‌کنیم درباره‌شان می‌خوانیم و حالت‌های مختلف را بالا و پایین می‌کنیم؛ وضعیتی که "هلر پیترسون" در مقاله مهم خود آن را "کارزدگی" می‌نامد. کارزدگی نوعی خستگی و فرسودگی عمیق و بازدارنده میان نسل جدید است که مدام زیر فشارِ این احساس هستند که باید کارکنانی بی عیب و نقص باشند.

🔸پیترسون می‌گوید کارهایی با اولویت متوسط که "پرزحمت و کم سود" بیشترین قابلیت را برای درمانده کردن ما دارند. آنها در فهرست کارهایمان برای ماه‌ها می مانند و هر بار نگاهشان می‌کنیم حالمان بد می شود.

🔸کال نیوپورت، نویسنده کتاب "کار عمیق"، معتقد است افزایش تعداد مشغله های روزمره نقش اصلی را در احساس فرسودگی و سر شلوغی ما دارد. راه حل او ساده اما موثر است: کارهایتان را اولویت‌بندی کنید؛ آنهایی که فوری، ضروری و مهم هستند را طبق برنامه انجام بدهید و بقیه را بگذارید برای هر وقت که حال و حوصله‌اش را داشتید. کافی است هر روز نگاهی به فهرست‌تان بیندازید و بگویید: "خوب، امروز این یکی را انجام می‌دهم، ولی فقط همین یکی!"



📍 @changemanagers ™