آیینهٔ جادو چه به زودی چه به دیری
سنگی‌ست که می‌آید و باید بپذیری

بسیار کس از مرگ رهیدند ولی تو
از ترس مقدّر شده هر روز بمیری

خوب است به حمام نظر داشته باشی
آلوده شدی چون به امیری و کبیری

تاچند مگر سلطنت باد خزان است؟
گیرم ببرد «نرگس» و «نسرین» به اسیری

تاریخ اگر کور نمی‌بود، نمی‌داد
نادیده به هر «خواجه» و هر «لنگ» امیری

هر «فضل»، «شرافت» نبود ورنه چه می‌داشت؟
«بوالفضل» هدر داده جوانی به دبیری

بسیار جوان رفت که ما لال کپیدیم
تا ننگ جوانی برسانیم به پیری

وقت است که فریاد شوی درد کسی را
ای «شعر»! نه آروغ منی از سرِ سیری

#مهدی_فرجی
@chaameghazal ⛵️