💕💕
از شیوهٔ تربیت فرزندِ فامیل متنفرم.
از اینهمه لوسبارآوردن فرزندانشان و لیلی به لایلای گذاشتنهای بیخود.
فکر میکنند مثلا اگر غذا بگذارند توی دهن بچههایشان، مثلا پدرومادر خوبی هستند.
این چندروز با هزارمدل لحن و زبان و شوخی بهشان حالی کردم که این بچهها را برای بودن توی جامعه باید بار آورد.
وقتی اینطور برای غذا و سرما و گرمایشان به هول و وَلا میافتید، بچههایتان را فقط برای خانهماندن تربیت کردهاید.
بذارید گرسنه بمانند. بذارید سرما بخورند، بجنگند و یاد بگیرند. قرار نیست تا آخر عمر پیش شما بمانند.
اینقدر این بند ناف وابستگی کوفتی را متصل نگه ندارید. اجازه بدهید بچهها اشتباه کنند، تجربه کنند و درس بگیرند. نیمی از تلخیهای زندگی من که حالا تجربههای ارزشمندم شدهاند، به این خاطر است که پدرومادرم اجازه خطاکردن به من دادند.
من حالم دارد از اینهمه جهل و فداکاری بیمورد بههم میخورد.
از اینکه بچههایشان توی ۲۰ سالگی لای پر قو بزرگ شدهاند، اما هنوز نمیتوانند خودشان را سرگرم کنند، نمیتوانند درست حرف بزنند، بدیهیات را نمیدانند و خیال میکنند پدرومادرشان، حکم نوکر سرخانه را دارند، در آستانهٔ فروپاشی روانیام.
تقصیر بچهها نیست... پدرها و مادرها مقصرند؛ بیشترْ مادرها؛ با توجه زیاد و پدرها، با بیتوجهی!
@BehtarinMadareDonya