نه سرم در اشتیاق است و نه دل  قرار دارد
نه برای دل سپردن دمی اختیار دارد

عجب از ستاره ها که به شبم جنون سپردند
و از این شبانه ای که به دلم حصار دارد

تو چنان  به باد دادی همه روشنایی ام را
که همیشه فکر کردم، که درخشش  عار دارد

ز تو گفتم و نیامد به لبت ترانه ای که
به خودم شبی بگویم ، که دلی دچار دارد

و چنان  گرفته در بر ، همه برگ‌و بار دل را  
که  گمان مکن خزانم‌ تب نوبهار دارد

و چنان به غم سپرده ،همه نورِ بینوا را
که  همیشه با جهانِ بد و تیره،کار دارد

و مرا ببخش ای عشق که تورا دگر ندیدم
که  فراق ناگهانی  غم  بی شمار دارد


#هاجر_ملک_حسینی
گروه ادیبانه
۲۹  آبان  ۱۴۰۳